✖️امتحانات #آخرالزمان
حجة الاسلام پناهیان:
💠 برای ظهور امام زمان مومنین خاص #اضطرار و اضطراب دارند.اما مردم عادی تا به بلا مبتلا نشوند برای آمدن حضرت #اضطرار و اضطراب ندارند. البته #فتنهها و #بلاهای #آخرالزمان کوتاه است و زود #فتنهگران رسوا می شوند .
💠 بر اساس روایت امام صادق علیه السلام نجات یافتگان از بلاها #شیعیان و مومنین خاص هستند.
💠 برای این که کمتر مردم دچار بلا شوند وزودتر به #اضطرار حقیقی برسند، بیایید کاری کنیم. چهل روز مانده به ماه رمضان که از روز دوشنبه ۲۶ اسفند شروع میشود تا ۵ اردیبهشت شروع کنیم چند کار را با هم انجام دهیم.
💠 بیایید تا به هم کمک کنیم در این کارها. مثلا این کارها را به هم یادآوری کنیم. نیمه شب ها برای نماز و #دعای_فرج همدیگر را کمک کنیم. یا برای موارد دیگر.
❇️ چهل روز قبل از ماه رمضان چند کار انجام دهیم:
۱- #دعای_عهد هرروز صبح
۲- #دعای_فرج نیمه شب در نماز شب یا قبل از نماز صبح
۳-رعایت #تقوا
۴-رعایت #مواسات با دیگران: کمک و رحم و بخشش مردم به همدیگر
۵- توجه بیشتر به #قرآن و حفظ قرآن بخصوص از سوره محمد تا آخر ( جزء پیامبر)
۶-عوض کردن سبک زندگی بخصوص خواندن کتاب بخصوص کتابهای مربوط به پیامبر وحضرت علی علیه السلام
۷-گرفتن #روضه های مجازی
۸-خواندن #زیارت_عاشورا
🌀حکمت شیعی
@khaharankhademozahra
💥 دائماً باید در حالت انقطاع و اضطرار باشیم تا «غفلت» سراغ ما نیاید...
«خداوند متعال کسی است که هر مخلوقی در شرایط #اضطرار (وقتی امیدش از اسباب، قطع می شود)، او را در مییابد. پس ما باید دائماً در حالت #انقطاع باشیم؛ یعنی دائماً مثل کسی باشیم که در کشتی نشسته و کشتیاش #غرق شده است؛ یا مثل فردی باشیم که در هواپیما است و شرایط اضطراری اعلام کردهاند.
ما باید همیشه احساس کنیم که #اسباب، بیکاره است. آیا وقتی کشتی میشکند و میخواهد غرق شود، خدا غرق شده است؟! خیر! ناخدای کشتی غرق شده است. مگر تا به حال کشتی، تو را نگه میداشت؟! آیا فقط وقتی که کشتی میشکند، متوجه اضطرار خودت میشوی؟!
ما به اسباب تکيه میکنيم و اسباب براي ما #غفلت میآورد. گاهي خداوند اين اسباب را میبَرَد و ما خدا را پيدا میکنيم. خداوند ميفرمايد که مواظب باشيد وقتي دوباره اسباب آمد، غافل نشويد...»
#استاد_میرباقری
🔴 خدا نکند کسی بهت بگوید: زیاد برایم دعا کن...
دلت به لرزه می افتد که مگر چه شده انقدر مضطرب و بیتاب شده... بعد اگر شرایطش باشد؛ مشکلش و گرفتاریش را جویا میشوی و در صدد رفع آن برمیایی.
ولی خدا نکند شرایط پرسش نباشد! دیگر دلت تاب نمی آورد...
در خلوت و در خواب و بیداری فکرت، ذکرت با اوست؛ پیش او... که آیا مشکلش حل شد؟! آیا دغدغه اش برطرف شد؟!
خلاصه هرجا میروی و یا می نشینی میگویی: دوستان یک نفر خیلی ملتمس دعاست برایش دعا کنید...
میدانم که نگفته متوجه منظورم شدی...
آری صاحب و مولا و سرور و همه چیز من و تو، پیغام داده که: «أَکْثِرُوا الدُّعَاءَ بِتَعْجِیلِ الْفَرَجِ فَإِنَّ ذَلِکَ فَرَجُکُم»
کاش آب میشدم و این جمله را نمی شنیدم! کاش از شنیدن این جمله دق میکردم! کاش...
کاش حداقل دعا میکردم... از آن دعاهایی که با #اضطرار است... از آن دعاهایی که همه ی امیدت قطع شده... از همانهایی که همه را بسیج میکنی که آی دوستان فرد مضطری ملتمس دعاست... دعایش کنید...
آه... که باید دق کرد از این غربت؛ از این تنهایی...
اللهم عجل لولیک الفرج به حق حضرت زینب سلام الله علیها