قسمت ۶۳ ازکتاب #دلتنگ‌نباش #شهیدروح‌الله_قربانے مسجد یکپارچه گریه میکردند ، خود ایشان هم با گریه برای مردم روضه میخواند. آن شب مراسم کمی دیر تمام شد و لحظه ی آخر به سحر رسیدند. خانه ی پدر خانمش از خانه ی پدرش به دانشگاه نزدیک تر بود. پدرش چند وقتی میشد که به پاکدشت نقل مکان کرده بود، اما باز گاهی #روح‌الله به شوخی غر میزد:" چرا این قدر خونتون به دانشگاه دوره ؟ من همه اش دیر می رسم سر کار باید به بچه ها بگم پنجره ی اتاق رد باز بزارن ،من از اونجا برم تو اتاق :)" _از پنجره مگه میشه رفت تو؟طبقه چندمه اتاقتون؟ _مجبورم.طبقه سوم. تقصیر شماست دیگه. خونه این قدر دور باید باشه اخه ؟! چی میشه محلاتی بود خونتون؟ #زینب‌هم‌فقط‌به‌غر‌زدن‌های‌اون‌میخندید :) شب قدر دوم #روح‌الله از دانشگاه رفت دنبال زینب "دیگه نمیشه بدون وسیله بریم. این جوری دیر میرسیم ‌.سخت هم هست" _خب بیا با موتورت بریم. _حرفش رو هم نزن! #من‌به‌بابات‌قول‌دادم تورو سوار موتور نکنم. _میدونم قول دادی.یواشکی میریم.بهشونم نمیگیم که با موتور رفتیم. اونجا هم خیلی شلوغه .بخوایم با آژانس بریم، میمونیم تو ترافیک. فقط با موتور میشه راحت رفت. _ #آخه‌من‌قول‌دادم. _حالاهمین یه بار _پس من میرم موتورم رو می برم جلو تر از ساختمون ،تو بیا اونجا سوار شو . یه وقت بابات نبینت مون که برام خیلی بد میشه... #ادامه_دارد [هر روز با #شهید_روح‌الله_قربانے ♡]