داستان قیمه امام‌حسین(ع) تا قبل از صفویه کمتر گزارشی از نذری محرم در تاریخ وجود دارد. از آن زمان بود که رسم نذری دادن، آن هم عمدتا به صورت آشامیدنی آب یا شربت به دسته‌های سینه زنی جا افتاد. گاهی عزاداریها تا ظهر طول میکشید و عزاداران گرسنه میماندند. بنابراین بانیان مراسم نان و خرما را نیز به موارد نذر شدنی افزودند. نذری نان و خرما تا دوران پهلوی اول، نذری مرسوم عاشورا و تاسوعا بود. رضا شاه در زمان نظامی گری، به تظاهرات مذهبی علاقه داشت. عکسی از وی در تکیه در حال عزاداری موجود است. یکی از همقطارانش گزارش کرده که وی سینه زنی محرم را جدی میگرفته. پس از به قدرت رسیدن با تظاهرات مذهبی چپ افتاد و بسیاری از اینگونه مراسم ها با ممنوعیت مواجه شدند. ممنوعیت عزاداری علنی در دوره رضاشاه باعث شد تا این مراسم بجای تکیه و حسینیه و مسجد، در منازل بزرگ و خانه باغها برگزار شود. جایی که زنان فرمانده مطلق بودند. در واقع زنان بودندکه پای خورشتهای مختلف را به مراسم محرم بازکردند. زنان، دختران همسایه و فامیل را برای پاک کردن لپه و خردکردن سبزی قرمه به یاری خواندند و چشم و همچشمیها شروع شد. هرکس میخواست خورشت خوشمزه‌تری درمراسم امام حسین(ع) به سینه زنان بدهد. در این میان، چرخشی بودن محرم که گاه به تابستان می افتاد و گاه به زمستان، محبوبیت قیمه را که به دلیل امکان نگه داری لپه خشک، برخلاف قورمه سبزی و بامیه و بادنجان و کدو و... خورشت تمام فصول است، تثبیت کرد. #نذری_ایرانی ‌