#شنیدنی!

دیدی یه بچه با سوز که گریه میکنه، همه برمیگردن طرفش، به مامانش میگن چی شده، اگه از ما کاری برمیاد بگید، دلشون میسوزه خب... شب آخر که میشه، باید برم گوشه ی صحن اسماعیل طلا... گدا تر از همیشه... بشینم روی سنگا... سرمو کج کنم... دستمو بیارم بالا... از زیر چادر، بگم مولا بده در راه خدا... الان وقتشه که اینقدر گریه کنم، تا دلت بسوزه... بگی باز تو اومدی؟چته؟چی میخوای... آقا جان ببخش شب آخری آداب سرم نمیشه... مفاتیح و مهرم جلومه ها، اما وقت نیست... دیره... میترسم حتی یه لحظه هم از دست بدم نگا کردنتو... آخ که چقد زیر سایه ی گنبدت آرومم... #دلنوشته #وصال @khalvatevesal

صدها شکوفه از نگاه تو غزل شد احساس من از چشم تو رد و بدل شد لبخند چشمان سیاهت چون دوایی در بُردن درد دلم ضرب المثل شد... #بداهه #زهره_قاسمی #وصال #دخترم♥️ 😁 @khalvatevesal

#به‌وقت‌حاج‌قاسم... این روزها به این فکر میکنم: اگر «حاج قاسم» ((سرباز)) اسلام بود، پس من چه هستم برای اسلام؟!!... نقش من کجای این تاریخ است؟! حیات من چگونه گذشت؟! مماتم چگونه خواهد بود؟! الگو و میزانمان را (علی علیه السلام) معرفی کردند... گاها بهانه ای برای توجیه، این را میگویم: من کجا وعلی علیه السلام کجا... براستی نمیشود؟! نمیتوان؟! با خود فکر میکنم هدف از آفرینش من شیعه فقط یدک کشیدن نام شیعه و داشتن حداقل ها هست؟! اگر اینطور بوده چطور در حسرت «حاج قاسم» اشک ریختم و آه کشیدم و غبطه خوردم؟!!... پس گویی درونم چیز دیگری را میطلبد! گویی هدف والاتری از آفرینش داشته ام!! گویی همان خدایی که«حاج قاسم»را برای خودش آفرید وکارگزار خودش قرار داد من را نیز....!!! پس حالا چکنم؟! عزاداری؟! غصه؟! ناامیدی؟! همان من کجا و او کجا؟!... یا حال که حجتی از حجتهای خدا باز هم برایم روشن شده باید حرکتی کنم! باید بجنبم! باید جا نمانم!... صفتهای«حاج قاسم» را از قول حضرت فرمانده ، باز میشمارم: «معتقد به حدود شرعی» «دانا» «متواضع» «با تدبیر» «با اخلاص» «متنفر از ریا» «سیاستمدار» «فراجناحی» «کلام نافذ» «جنگاور» «منطقی» «شجاع» «مراقب ومدافع حقوق مردم و مظلومین» «انقلابی» و... حال راحت تر میتوانم ببینم من برای اسلام و انقلاب چه و که هستم.... #دلنوشته #زهره_قاسمی #وصال @khalvatevesal

اللهم ارزقنا...🤲