#خلاصه_جلسه_برخط آیا خانواده من سالم است ؟ 🎙 استاد روانشناس خانم اکرمی 📆۱۴۰۳/۰۵/۰۲ همه ما محصول کارخانه منحصر به فرد خانواده‌مان هستیم یعنی ارتباط اولیه با والدینمان در خانواده در درجه اول نحوه ارتباط با خواهر و برادرمان ، سبک رفتاری ما در خانواده ،سبک حل مسئله در خانواده در تشکیل شخصیت و روان ما موثر است و خانواده ما با ساختاری که داشته می‌تواند ما را مستعد این کند که آیا دچار آسیب روانی بشویم یا به ما کمک کند به حداقل زندگی آرام و مطلوبی برسیم . پس وقتی قرار است خانواده روی روابط ما در آینده تاثیر بگذارد پس مهم است که بدانیم از کجا آمده‌ایم و الان در کجا هستیم و خانواده ما چه ویژگی دارد . بسیاری از مشکلات هیجانی رفتاری عاطفی ناشی از آسیب‌ها و زخم‌هایی است که از خانواده به ما رسیده و متأسفانه التیام پیدا نکرده و علت التیام پیدا نکردن این زخم‌ها نادیده گرفتن این زخم‌ها است . زخم‌ها و آسیب‌ها نه تنها حل نشده بلکه رویشان سرکوب گذاشته شده و در پس ذهن قرار داده شده است و چون مهارت حل کردن زخم‌ها را نداشتیم ، پس با ما باقی مانده‌اند و بدبختی اصلی اینجاست که من به عنوان پدر و مادر این زخم‌های درمان نشده را به فرزندانم منتقل می‌کنم و آنها را هم دچار آسیب و زخم‌های التیام نیافته خودم بکنم . و این ماجرا نسل به نسل ادامه پیدا می‌کند و پیش می‌رود ولی بالاخره یک جایی باید متوقف شود . باید خانواده‌ای که از آن بیرون آمده‌ام را بشناسم و بدانم چرا این اتفاق افتاده ، همچنین باید خانواده‌ای را که الان درونش هستم را نیز بشناسم . ✅باید مشکل را ببینیم ، علتش را بشناسیم ، سپس دنبال راه حلش برویم. پس توی ذهنمان دنبال درمان نباشیم بلکه باید اول مشکل را پیدا کنیم و خوب بشناسیم .چند مثال کاربردی؛👇 مثال (۱) شخص در یک خانواده‌ای بزرگ شده که به اندازه کافی مورد توجه و تحسین قرار نگرفته به ویژه از سمت مادر و پدر و خاص‌تر از سمت مادر این عطش وافر برای مورد توجه و تحسین قرار گرفتن زن را وادار می‌کند دنبال افرادی برود که به او توجه می‌کنند و او را تحسین می‌کنند زندگی و روابط آینده‌اش را بر این اساس شکل می‌دهند که : _ممکن است چنین شخصی تبدیل شود به فردی که به سراغ روابط عاطفی با افراد متعدد برود _و یا روابط اجتماعی‌اش را در سمت و سویی قرار بدهد که این توجه و تحسین را از دیگران بگیرد _ هنگامی که فرد توجه و تحسین کافی را از دیگران نگرفت پس نمی‌تواند این توجه و تحسین را به فرزندان و اعضای خانواده‌اش هم منتقل کند و ممکن است فرزندانش هم در این نیاز ناکام بمانند . مگر اینکه والد به دنبال آگاهی و حل مشکلش برود و مهارتش را یاد بگیرد و این آسیب را متوقف کند. مثال (۲) فرد در یک خانواده به شدت حمایتگر و مراقبت کننده افراطی بزرگ شده و قبل اینکه احساس نیازی کند خانواده نیازش را برطرف کرده است این فرد با این حجم از مراقبت و حمایت در روابط عاطفی آینده‌اش دنبال همین حمایت است و از همسر آینده‌اش همین حمایت و مراقبت را می‌خواهد . مراقبتی که مثل والدینش باشد و او را وابسته می‌کند . در واقع می خواهد همسرش مثل یک والد برایش باشد . فرزندان این فرد هم این سبک رفتاری را یاد می‌گیرند و همینطور وابسته می‌شوند . مثال (۳) شخص در خانواده‌ای بزرگ شده که پر از خشم‌های حل نشده و سرکوب شده است و در آینده این خشم‌ها را سر خانواده خودش خالی می‌کند مرتب به همسرش می‌گوید تو بی‌عرضه‌ای ،تو ناتوانی ، تو بی‌مسئولیتی فرزندان این روشِ برخورد را می‌بینند و یاد می‌گیرند و نسل به نسل ادامه پیدا می‌کند . مصداق خوبی که برای این مورد می‌شود بیان کرد سریال در انتهای شب است . در این سریال شخصیت ماهی (زن خانواده) فردی دلسوز فداکار و مهربان است در صورتی که به خاطر خشمی که از پدرش دارد تبدیل شده به زنی برنامه ریز و کنترلگر که برای پیشرفت خانواده‌اش دلسوزی و مراقبت می‌کند تا جایی که به جای نقش همسری ، نقش والد را برای همسرش اجرا می‌کند . و این باعث می‌شود همسرش نقش بچه را می‌گیرد و در نهایت از ماهی گله مند می‌شود که تو جلوی پیشرفت من را گرفتی ، رفتار تو باعث شد من پیشرفت نکنم . من همیشه به دلخواه تو بودم . ماهی هم دائم به او می‌گوید تو عرضه اداره ی زندگیت را نداری . در نهایت وقتی با اعتراض‌های همسرش روبرو شد او را قدردان زحماتش ندید، دچار ناامیدی شد . ما باید بدانیم در روابط عاطفی زن و شوهر تعیین مقصر نداریم، بلکه تعیین سهم داریم . اکثراً الگوی رفتاری اشتباهی داریم و هر دو طرف مقصر هستند چه کسی که کوتاه آمده و چه کسی که زور می‌گوید . گاهاً بعضی از والدین تبدیل می‌شوند به الگویی برای نبودن . یعنی فرزندانشان تمام تلاششان را می‌کنند که شبیه والدینشان نباشند این خیلی بد است و یک آسیب بزرگ پشتش خوابیده است .

#خلاصه_جلسه_برخط چگونه با فرزندم رفتار کنم ؟ دکتر مؤمنی 📆۱۴۰۳/۵/۳ زمانی که کلمه فرزندپروری به میان می‌آید یعنی تربیت فرزندی که کارآمد است قبل اینکه فرزندی به دنیا بیاید باید چند سوال از خودمان بپرسیم. من از فرزندآوری چه هدفی دارم؟ آیا این فرزند قرار است گرمی خانه و عصای پیری من باشد؟ آیا قرار است خلا‌ءهای زندگی را پر کند و نیازهای مرا برآورده کند؟ آیا من به عنوان یک والد راه دیگری برای به دست آوردن این نیازها ندارم؟ آیا من برای فرزندم خانه‌ای ساختم که سرشار از تعهد،محبت، عشق و مسئولیت پذیری باشد؟ آیا اطلاعاتی برای رشد فرزندم دارم؟ آیا کتابی جهت رشد و تربیت فرزندم مطالعه کرده‌ام؟ آیا آموزشی جهت بزرگ کردن فرزندم دیده ام ؟ آیا من بزرگترین و مهم‌ترین دارایی یعنی سلامت روانی و عزت نفس و اعتماد را دارم؟ و... متأسفانه با به دنیا آمدن بچه دوم بچه اول دچار آسیب می‌شود و عزت نفس و اعتماد به نفسش پایین می‌آید . پس باید قبل از به دنیا آمدن فرزندم همه جور اطلاعات و آموزش‌ها را کسب کنم . اختلالات بچه‌ها به دو گروه عمده تقسیم می‌شود: 🔰 اختلالات برونی‌سازی اختلالاتی که نمود بیرونی دارند و در خارج از بدن بچه دیده دیده می‌شود . مانند بچه‌هایی که پرخاشگری دارند یا دچار نقص توجه هستند و بدون فکر عمل می‌کنند . در واقع والدین این مشکل فرزند را می‌بینند و به مشاوره مراجعه می‌کنند . 🔰 اختلالات درونی سازی اختلالاتی که نمود درونی دارند و در ظاهر مشخص نمی‌شوند . مانند افسردگی اضطراب و استرس این افراد چون زیاد متوجه مشکل نمی‌شوند کمتر به مشاور مراجعه می‌کنند در نتیجه آسیب‌های زیادی در این اختلال به بچه‌ها وارد می‌شود . در اختلالات برونی‌سازی معمولاً مدیریت رفتار با فرزند کار می‌شود. یعنی این بچه‌ها چون خیلی نصیحت و سرزنش می‌شوند فوق العاده عزت نفسشان پایین می‌آید ۶۰ درصد این بچه‌ها اگر درمان نشوند تبدیل به بچه‌های ODP می‌شوند ‌هایی که کینه‌ای هستند و رفتار تلافی جویانه‌ای دارند . اگر باز هم روی درمان این بچه‌ها کار نشود دچار اختلالات Conduct یا سلوک(CD) می‌شوند و شروع به نقض قوانین جامعه می‌کنند . اگر همچنان ن کودکان درمان نشوند دچار اختلال آنتی سوشیال می‌شوند و سر از خانم اصلاح و تربیت در می‌آورند . این کودکان درمان فوق العاده مهمی دارند اگر عملکردهایشان فوق العاده مختل شده باشد و علائم نقص توجه داشته باشند یعنی اگر از ۱۸ ملاک ۶ مورد به بالا داشته باشند فقط دارودرمانی می‌شود در غیر این صورت کاردرمانی و روش‌های شناختی درمان می‌شود . بچه‌هایی که اختلالات درونی سازی مثل استرس افسردگی و اضطراب دارند درمان فردی رایشان انجام می‌گیرد و طی جلسات متفاوتی روی مشکلشان کار می شود . عوامل به وجود آمدن اختلالات در فرزندان : ژنتیک محیط نوع فرزندپروری والدین اضطراب‌ها و هیجانات والدین نقش همسالان دوران بارداری مادر چگونه با فرزندم که زمان زیادی را با گوشی سپری می‌کند و بی هدف و بی‌مسئوولیت شده است رفتار کنم و از این آسیب جلوگیری کنم؟ بهتر است برای جلوگیری از این آسیب‌ها از دوران کودکی روی فرزند کار کنیم چون هر چقدر سن کودک متر باشد بهتر می‌شود با او کار کرد . ⭕️در مورد مدیریت رفتار با فرزند ؛ 💯نباید از یک قانون کلی استفاده کرد . 💯باید مصمم و قاطع بود . 💯قانون قابل اجرا باشد 💯رفتار والدین قابل پیش بینی باشد. 💯حرف هر دو والد با هم یکی باشد . 🔻 در ارتباط با فرزند باید یک والد مصمم و قاطع باشیم یعنی قبل از اینکه قولی به فرزندمان بدهیم روی قولمان فکر کنیم و مراقب تله نردبانی کودک باشیم . فرزند در زمان کودکی پله، پله والدین را در تله خودش می‌اندازد و والدین با توجه به نیازهایی که در دوران کودکی داشتند و برآورده نشده هرچه فرزند با ریه بخواهد به او می‌دهند غافل از اینکه در تله کتک افتاده اند . به عنوان مثال کودک برای گرفتن گوشی از والدین ابتدا گریه کرده و اگر جواب ندید صدایش را بالا می‌برد و اگر مجدد پاسخی نبیند شروع به جیغ زدن می‌کند و در نهایت به داخل اتاقش می‌رود و در را محکم به هم می‌کوبد و مادر را مادر خوبی نمی‌داند. در این مرحله مادر احساس گناه کرده و فوری گوشی را به بچه می‌دهد و با این کار بچه متوجه میشه باید از این روش استفاده کند تا به خواسته‌اش برسد . در این روش یا مادر باید همان ابتدا گوشی را به فرزند می‌داد یا تا آخر روی حرف خود مصمم می‌ایستاد خصوصاً هنگامی که رفتار بچه زنجیره وار ادامه پیدا کرد باید بیشتر مصمم و قاطع عمل می کرد . 🔻 باید یک والد چیزی را به بچه بگوید که در توانش باشد و قانون را نگذارد که قابل اجرا نباشد.

#خلاصه_جلسه_برخط خودشناسی و خودآگاهی دکتر آسایش 📆۱۴۹۳/۵/۴ خودشناسی مبنای همه علوم است شناخت خودمان ، شناخت خداست . ⁉️ چرا باید خودشناسی داشته باشیم و از چه مسیری می توان به این خودشناسی رسید؟ ما برای انجام هر کاری نیاز به خودشناسی داریم . برخی از افراد در یک حوزه و برخی دیگر در حوزه دیگری موفق هستند . برخی مشکلات جوامع و مدیریتی در حوزه‌های مختلف این است که شناخت خوبی نسبت به افراد مختلف واستعدادها و توانمندی‌هایشان نداریم ، پس نمی‌توانیم افراد را در جایگاه های مناسب خودشان بچینیم ، بنابراین باید شناخت درست انجام شود و استعداد سنجی انجام دهند تا کمتر شاهد هدر رفتن ثروت‌های مختلف از جمله نیروی انسانی سلامتی ، هوش و ذکاوت و... بشویم . مثلاً دانشجویی که شناخت کافی نسبت به خودش و استعداد و توانایی اش نداشته باشد بعد از صرف کلی هزینه و وقت متوجه می‌شود موفقیتی در این رشته ندارد ، پس در نتیجه یا مشروط می‌شود و یا مجبور به تغییر رشته می‌گردد . همچنین در امر ازدواج اگر شناخت کافی از خودمان یا همسرمان نداشته باشیم با مشکل مواجه می‌شویم پس برای پیشرفت در هر کاری باید خودآگاهی و خودشناسی کافی داشته باشیم و نسبت به خودمان آسیب شناسی کنیم تا ضعف‌ها و مشکلاتمان را برطرف کنیم و از بروز مشکلات روانشناختی جلوگیری کنیم . ما در زندگی نیاز به آموزش و توسعه فردی داریم و در زمینه توسعه فردی خودشناسی همیشه مبنا و پایه است. ما زیاد شنیدیم خواستن توانستن است ولی باید در نظر داشته باشیم برای موفقیت باید راه درست را برویم . بهداشت روان یعنی در سلامت روان در حوزه نگرشی که به خودمان و دیگران و زندگی و آینده داریم یک نگرش مثبت و امیدوار کننده است و کسانی که از بهداشت روانی نسبی برخوردار هستند بیماری و یا اختلال روانی ندارند و توانایی ایفای نقش‌های فردی (روانی و اجتماعی) را دارند . در زندگی می‌توانیم موفق باشیم و از توانایی‌های خودمان آگاه باشیم و از نقاط قوت و ضعفمان آگاه شویم و در راستای بهبود نقاط ضعفمان حرکت کنیم . قاطعیت و جرأت ورزی و توانایی نه گفتن ،توانایی بخشیدن افراد ، تنظیم خُلق داشته باشیم . روی اهدافمان تمرکز کنیم و در لحظه زندگی کنیم و غرق در گذشته و آینده نباشیم رفتارهای مدیریت شده و بالغانه‌ای داشته باشیم همچنین افراط و تفریط نداشته باشیم . ❓خودشناسی را از کجا باید شروع کنیم؟ 💠۱_ شناسایی مهارت‌ها 💠۲_ ارزیابی جرات ورزی و قدرت نه گفتن و سرزنش نکردن خودمان 💠۳_ پرداختن به استعدادهای خودمان و پرورش آنها 💠۴_ شناخت احساساتمان ۱_در ابتدا باید اهدافمان را مشخص کنیم در بیان اهداف از کلی‌گویی بپرهیزیم و باید به جزئیات ریزتری بپردازیم و شاخص‌های رسیدن به هدف را ریز به ریز مشخص کنیم . مثال ؛ هدف کلی : موفقیت فرزند در ابتدا باید شاخص‌های رسیدن به این موفقیت روشن و مشخص باشد . یعنی وقتی می‌توانیم بگوییم در فرزندپروری موفق هستیم که فرزند ما شاد است و نسبت به ما احساس امنیت دارد . می ‌تواند حرف‌هایش را به ما بزند ، فرزندمان در درسش اضطراب و استرس ندارد و از جانب ما دچار سرزنش و تحقیر نمی‌شود . باید برای موفقیت در هدفم این شاخص‌ها را در رفتارم پیاده کنم . پس باید هدف‌های کلی را به هدف‌های کوچکتر و عینی‌تر تبدیل کنیم و برای هدفمان زیر شاخه تعیین کنیم تا تبدیل به رفتار شود . مثلاً برای موفقیت در تحصیل باید با برنامه‌ریزی درست درس خواند ساعت‌های مشخص تست زد ، پشتیبان داشت و.. ۲_در این مرحله باید مشخص کنیم آیا برای گرفتن حقم جرأت دارم یا مرتب با خودم کلنجار می‌روم توی خودم می‌ریزم و در جرأت ورزی ضعف دارم . در این مرحله باید مشخص کنیم شخصیت ما کدام یک از چهار مورد زیر است : منفعل پرخاشگر جرأت ورز میانه اگر پرخاشگر یا منفعل هستیم باید جرأت ورزی را یاد بگیریم وقتی ویژگی‌های شخصیتی هایی مثل کمرویی ، کم حرفی، کینه‌ای و... را بشناسیم بهتر متوجه ضعف‌های شخصیتمان در ارتباط گیری می‌شویم . پس با خودشناسی بهتر می‌توانیم این ضعف‌های شخصیتی را درمان کنیم . 🗓برای شناخت بهتر ضعف‌های شخصیتی باید یک جدول با دو ستون بکشیم . در یک ستون نقاط قوت و استعدادهایمان را بنویسیم و در ستون بعدی نقاط ضعفمان را یادداشت کنیم . ⚜برای درمان باید مستقیم برویم دنبال درمان نقاط ضعف و مشکلات خودمان نه دیگران باید مشخص کنیم ضعف‌هایمان به هر دلیلی چه چیزهایی هستند ولی حواسمان باشد در ویژگی‌های منفی مان نمانیم . و در هر مورد نقاط قوت و ضعف مان را پیدا کنیم و ببینیم در چه طیفی هستیم . دچار افراط و تفریط شده‌ایم یا متوسط هستیم . باید تاب آوریمان را بالا ببریم و زودرنجی را کنار بگذاریم تا بتوانیم صبورانه‌تر رفتار کنیم .در برابر ضعف‌ها انتقاد پذیر باشیم و از دیگران رفتارهای مشکل سازمان را بپرسیم . مرتب دنبال خاطرات منفی نباشیم و جنبه‌های روشن زندگی را ببینیم

#خلاصه_جلسه_برخط تربیت جنسی کودک روانشناس خانم جزایری 📆۱۴۹۳/۵/۶ بیشتر مادرها مرتب درگیر این هستند فرزندشان چه می‌پوشد؟ چه می‌خورند؟ ولی گاهاً فراموش می‌کنند که تربیت اخلاقی ،تربیت معنوی ،تربیت فرهنگی و تربیت جنسی هم مهم است چون باید در کنار جسم کودک به روح کودک هم اهمیت بدهیم . بعضی از افراد تصور می‌کنند تربیت جنسی فرزند از ۳ سالگی به بعد شروع می‌شود در صورتی که تربیت جنسی خیلی قبل تر از تولد آغاز می‌شود . در واقع از زمانی که والدین قصد ازدواج دارند تربیت جنسی مؤثر است . چون فرهنگی که من دارم با فرهنگی که همسرم دارد و نوع نگاهی که به تربیت جنسی داریم در زندگی مشترکمان مؤثر است . از نظر علمی از زمانی که فکر تولد یک بچه را داریم تربیت جنسی مهم است . در تربیت جنسی ، بسیار مهم است که به کودک حد و مرز را آموزش بدهیم . یک مادر باید از همان ابتدای تولد ، موقع شیر دادن ، موقع تعویض پوشک فرزند مراقب حد و مرز و حریم کودکش باشد. تربیت جنسی یک فرایند است و با یک روز و روز وقت گذاشتن تمام نمی‌شود . 💠تربیت جنسی در سن صفر تا سه سالگی کودک کودکی که در همان پنج ،شش ماه اول بی‌اختیار دست به اندامش می‌زند هیچ آگاهی ندارد و در واقع دچار کنجکاوی شده است . و یا لمسی که توسط مادر موقع تعویض پوشک و یا شستشوی او داشته ، بدون اینکه آگاهی جنسی نسبت ب لمس داشته باشد ، آن لمس را از سمت مادر دریافت می‌کند . 🍃تا قبل از یک سالگی ما به کودک شناخت اندام‌های مختلفش (چشم ،گوش ،دست، پاو..) را یاد می‌دهیم . 🍃در تربیت جنسی والدین باید آموزش برای همه اندام‌ها داشته باشند و خجالتی بابت آموزش اندام جنسی نداشته باشد . باید برای نامگذاری اندام تناسلی اسامی متفرقه انتخاب نکنیم . اسم انتخابی باید یک اسم مشترک بین همه کودکان باشد تا کودک دچار دوگانگی نشود . پس بهتر است اسم اندام تناسلی برایش انتخاب شود. 🍃 البته در سن ۴ تا ۶ سالگی که کودک معنی عمومی و خصوصی را متوجه شد می‌توان از اسم اندام خصوصی هم استفاده کرد . 🍃 کودکان زیر ۳ سال تجربه لذت جنسی را ندارند بلکه حس آنها خوشایند است چون اکثراً موقع تعویض پوشک یا شستن توسط مادر آن لمس را تجربه کرده اند . پس اگر کودک زیر سه سال به اندامش دست زد یا لمسش کرد نباید والدین به صورت تهاجمی اقدام کند چون باعث می‌شود کودک دچار تعارض شود که چرا وقتی من دست به چشم و گوشم می‌زنم مادرم واکنشی نشان نمی‌دهد ولی وقتی دست به این اندامم می‌زنم واکنش نشان می‌دهد . پس در نتیجه مجدد کارش را تکرار می‌کند و چه بسا این کار را به صورت مخفیانه انجام می‌دهد . 🍃 کودکان امروزه داده‌های بالایی دارند و اطلاعاتشان زیاد است ناخودآگاه در سه سالگی یک سوال درباره تفاوت جنس دختر و پسر می‌کنند. پدر و مادر باید آگاهی لازم را داشته باشند تا بتوانند به خوبی کودک را راهنمایی کنند تا کودک دچار سردرگمی نشود و یا خودش دنبال کشف و کنجکاوی نرود . پس با آگاهی کامل قبل اینکه کودک از آنها سوالی را بپرسد یک سری اطلاعات مناسب سنش را به او بدهند تا اگر در موقعیت‌های مختلف و یا با بچه‌های بزرگتر از خودش قرار گرفت بتواند از خودش حمایت کند و حرفی برای گفتن داشته باشد . 🍃 در سن زیر سه سال دختر بودن و پسر بودن را به فرزند یاد بدهند . 🍃 موقع آموزش والدین باید حواسشان به سن کودک و محیطی که در آن هستند باشد . 🍃والدین باید موقع آموزش آرامش خود را حفظ کنند و با مهربانی به او آموزش بدهند. 🍃 در سن زیر سه سالگی حواسمان به آموزش‌های لازم برای توالت رفتن و از پوشک گرفتن باشد، چون مربوط به تربیت جنسی آنها می‌شود و مراقب باشند به کودک آسیب نزنند . مبادا به خاطر وسواس و آب و آبکشی کودک را دچار بحران کنید نباید کاری کرد که کودک از توالت رفتن بترسد . 🍃 باید بدانیم حد و مرز فقط برای نوزادی که تازه به دنیا آمده نیست بلکه همیشه باید مراقب این حد و مرز برای کودک خود باشیم . مثلاً نباید از ۶ ماهگی به بعد کودک پیش پدر و مادر بخوابد و پدر مادر باید هر دو در این جدا کردن جای خواب کودک هماهنگ باشند . 🍃 کودک در ۲۸ ماهگی از پوشک گرفته شود البته اگر این کار اصولی انجام شود نهایتاً یک هفته بیشتر طول نمی‌کشد ولی اگر با وسواس یا سخت‌گیری با کودک برخورد شود کودک وارد فاز مقاومت می‌شود . ممکن است ادرار و مدفوعش را نگه دارد و در موقعیت‌های اشتباه دفع را انجام دهد . 🍃 باید زیر سه سال یک سری آداب مثل در زدن برای ورود به اتاق ، به کودک آموزش داده شود . مثلاً مادر وقتی می‌خواهد وارد اتاق کودک شود حتی اگر در هم باز است در بزند و اجازه بگیرد تا کودک هم این کار را یاد بگیرد .