به نام خدا مطلب بعدی در مورد حفظ کرامت وشخصیت مستقل هرکودک... حالانوزاد بعدی بدنیااومده اومده خونه...تمام حواس همه به اوست وبیشنر حواسشون هست که یوقتی بچه اول بهش آسیب نزنه بعضی هاهم که انگار دارن بچه شونو از دست دشمن حفظ میکنند میبرند میزارن اتاق درم قفل میکنند یا مثلا تابچه بزرگه میادسراغ کوچکه سریع عکس العمل نشون میدن محافظت کنید اما عکس العمل اینجور نه من برای همه بچه هام مثلا برای وقتی که دومی بدنیااومد وقتی اومدیم خونه پسراولم ۲۱ ماهه بود گفتم محمدامین بیا پیشم ...آجی کوچکشو دادم بغلش دستشو گرفتم واجزای بدنشو نشون دادم بهش ببینی نی نی شبیه تو ببین نی نی دست داره پا داره دهنشو ببین وهمونجا تموم شد...دیگه این بچه هیچ ولعی نداشت برانوزاد هرسری ام که میومد پیش بچه من استقبال میکردم اگر قراره اتاقشون یکی باشه میگیم: مامانجون ازاین به بعد یه مهمون جدیدداریم قراره بیاد تو اتاق پیش تو❣ یا مثلا میخواندبه بچه اول بگند توخوبی تومهمی تورو دوست داریم. میگن نی نی بده همه اش گریه میکنه همه اش کثیف میکنه . خب این اشباهه چون شما دارید حس بدی رو درمورد این نوزادبه او منتقل میکنیدواین دو باید به هم احساس خوبی داشته باشند برای آینده... ادامه دارد.... #فرزند_جدید #بچه_دوم #نوزاد #تولد #کرامت #شخصیت #شخصیت_مستقل #خانواده_چند_فرزندی https://www.instagram.com/p/B-SniTdBkpG/?igshid=du6d5nxq04c3

یک نکته ی بسیار مهم: ما وقتی می گوییم حوزه ی عمل، یعنی به کودک مسئولیت می دهیم و ما راجع به کودک مسئول صحبت می کنیم. کار و مسئولیت به کودک می دهیم، کارش را تأیید می کنیم، اشتباهش را هم با تأیید می بینیم به نسبت سن و سال کودک؛ "عزیزم سفره را پهن کن، خوب پهن کردی، این بشقاب سبزی را هم ببر" بشقاب سبزی وسط راه برمی گرده روی زمین! مادر چه کار می کند؟ با روی باز اِه ه ریختی؟ بیا با هم جمع کنیم، دفعه ی بعد یاد می گیری. بیا باهم بشوریمشون، قربون اون سبزی بردنت بشم بیا دوباره ببر عزیزم. اگر بچه دچار شکست شد، دوباره حتی ده باره هیچ عیبی ندارد صد بار هم بریزی جمع می کنیم، تأیید پشت تأیید. چون داره مسئولیت می پذیره و جبران کردن را باید ببیند و یاد بگیرد تا درک مسئول پیدا کند. یکی از عوامل تخریب مسئولیت و شخصیت این تفکر بهترین شدن است. تفکر بهترین در حال حاضر یک معضل بزرگ در جامعه ی ما است و ممکن است در جوامع اروپایی وجود نداشته باشد و اصلاً در مورد آن صحبتی هم نشود اما در جامعه ی ما یک معضل است. بهترین شدن یک وهم و توهم است؛ اصلاً بهترین وجود ندارد و جز تخریب هیچ اثر دیگری ندارد. عرصه ی رقابت، عرصه ی مسابقه و عرصه ی بهترین شدن، عرصه ی تخریب شخصیت انسان ها است. ما سال های آینده  قربانیان بی شماری خواهیم داد چون به شدت هنجار جامعه ی ما هنجار رقابتی است. اگرمن در این کلاس برا ی40 نفر می توانم فریاد بزنم و از این 40 نفر ده نفر حرف من را قبول کنند، هنجارهای جامعه در حال حاضر میلیون ها نفر از بچه های ما را نابود می کند. ولی ما ناامید نمی شویم و شما هم خبر داشته باشید که این اتفاق در حال حاضر درحال رخ دادن است و بدانید که "بهترین شدن" یک سراب است. (ادامه دارد...) #شخصیت {قسمت81} [مباحث کودک متعادل ] @nooredideh👈کانال تربیتی نوردیده

《محمود سلطانی- گفتار ۵۳۷》 - نصیحت - ارتباط کلامی - الگوی رفتار والدین و هدایت کودک #شخصیت۱۸ @hooshe_motaadel https://t.me/shogherouyesh Www.mahmoodsoltani.ir

دوران کودکی دورانی است که ما به بچه هایمان یاد می دهیم که چگونه عزت را انتخاب کنند نه ذلت را و حاصل این کار عزت نفس است. در زمینه ی عزت نفس بسیار کتاب داریم اما یادتان باشد که این کتاب ها عزت نفس ایجاد نمی کنند این کتاب ها روش را به ما نشان می دهند و این خود ما هستیم که باید عمیقاً روی عزت نفس کار کنیم و آن را به دست آوریم. ما در یادگیری با دو مسئله مواجه هستیم: 1- باید برویم و تحقیق کنیم و وقت بگذاریم و به دست آوریم  2- نه تحقیق کنیم و وقت نگذاریم و فقط تقلید کنیم و کلید بگیریم.  امکان ندارد عزت نفس را با کتاب بخواهید در بچه هایتان بسازید؛ عزت نفس برپایه ی اعتقادات و ایمان و تحقیق خود فرد به وجود می آید. این طور نیست که من به شما کلید و راه حل بدهم و چندتا کتاب معرفی کنم بعد شما مطمئن شوید که بچه هایتان عزت نفس پیدا کردند. برای به دست آوردن عزت نفس باید به آن برسیم، ایمان آوریم و به آن معتقد شویم بعد روش های به دست آوردن اعتماد به نفس را می توانیم در حیطه ی اهمیت و مهارت به دست آوریم. حاضرین: باورها در کجای این ساختار قرار می گیرند؟ پاسخ: باورها در سه حیطه ی بالای ساختار هستند. در کل نظام باورها از حیطه ی اهمیت به بالا است و عزت نفس هم در باورهای ما است. ما اصلاً باور نداریم که عزت نفس داریم. چه قدر عبارت من بدبخت هستم را می گوییم؟ چه قدر بارها و بارها خودمان را در بن بست دیده ایم؟ چه قدر دچار این حالت شده ایم که اصلاً چرا من بدنیا آمده ام؟ من به چه دردی می خورم؟ و هیچ وقت نتوانستیم به این شکل نگاه کنیم که من بدنیا آمده ام چون مأموریت دارم. می توانم مأموریتم را نبینم و اجرا نکنم و سقوط کنم به مراحل پایین ساختار و مخروط؛ و می توانم مأموریتم را ببینم و بالا بروم به سمت اصل و عزت نفس. عزت نفس یعنی من وظیفه ای دارم، من انتخاب شده ام، آمده ام و کاری باید انجام بدهم؛ می توانم انجام ندهم؛ حالا وقتی وارد مبحث مسئولیت شدیم می بینیم که از کودکی این حالت چگونه به وجود می آید. ما راجع به روش به دست آوردن عزت نفس صحبت می کنیم اما باور آن باید در خود شما به وجود آید. (ادامه دارد...) #شخصیت {قسمت66} [مباحث کودک متعادل] @nooredideh👈کانال تربیتی نوردیده