راهپیمایی در خانه🇮🇷😍 حضور در راهپیمایی همیشه ب من شور و هیجان تازه ای میداد، اما امسال که نتوانستم در جشن تولد ۴۴ سالگی انقلاب باشم. هر چ شبکه های تلویزیون را عوض میکردم جای آن بودن و حضور را نمی‌گرفت.😔 زهراهم ک گویی مثل من دلش در بین مردم بود,😞 فکری ب ذهنش رسید کاغذ و مدادش را آورد و گفت مادر بیا پرچم های آمریکا و اسرائیل رو بکشیم و آتش بزنیم. 😍🔥 و این شد ک ما هم مجازی در راهپیمایی شرکت کردیم.🇮🇷🇮🇷🇮🇷 #مرگ_بر_آمریکا #مرگ_بر_اسرائیل #برای_ایران #جشن_انقلاب ارسالی مخاطبی که شرایط خاص داشته و نمی تونسته حضوری بره👆👆👆 @khanevadechandfarzandi خانواده چند فرزندی

🌱🌱🌱 زنگ ساعت به صدا در می آید. چشمانم را به سختی باز میکنم. برنامه روزانه ام در ذهنم میگذرد. بلند میشوم. مادری ام را باز هم با عشق در خانه آغاز میکنم. آب را جوش می آورم و چای را دم میکنم. سفره ی صمیمیِ صبحانه آمادست در کنار خانواده ام. بچه ها را با بوسه راهی مدرسه میکنم. از همان اول صبح به ذوق ِ ذوقِ فرزندانم برای غذای مورد علاقه شان مشغولِ نهار میشوم. خانه را مرتب میکنم،جارو میزنم و سرگرمِ کارهای روزانه میشوم. کم کم بوی خوشِ قرمه سبزی خانه را فرا میگیرد و من مشغول شستنِ ریحان های معطرِ باغچه هستم. خودم را به فنجانی چایِ هل دار دعوت میکنم. چشمانم را روی هم میگذارم و در پسِ انتظارم برای خنک شدن چای، در ذهنم میگذرانم... اخبار را مرور میکنم. حملات وحشیانه رژیم کودک کش باز هم به مناطق مسکونی. در ذهنم می آید: کودکانی که از ترسِ فرو ریختن خانه شان با اشک و گریه به دنبال فرار هستند و در دل از جا ماندنِ عروسک های زیبایشان زیر خاک ها غصه میخورند. مادری که در میان خروارها خاک به دنبال طفلانش مضطر و پریشان است. خانه ای که ویران شده و همه ی خاطراتش در لحظه فرو ریخته و جایش را به هزار دلواپسی داده. مردانی که رگ غیرتشان برای زن و فرزند و وطن برآمده. شب و روز هایی که با وحشتِ نبود پناهگاه و پدر و مادر و فرزند میگذرد. جان هایی که ارزان به دست دشمنان افتاده. ناله هایی که بی جواب مانده و آغوش های گرم مادری که بدون فرزندانش سرد و ماتم زده شده... ناخودآگاه از غصه چشمانم باز میشود. چای فنجانم سرد شده و حال دلم عجیب گرفته. نگاهی به خانه ام می اندازم. گرم و آرام و معطر... و در کنارش آرزوهای مادرانه ی زنان فلسطین و لبنان در نظرم می آید... صدای زنگ خانه مرا به خود می آورد. فرزندانم با نشاط پشت در هستند. در سلامت و امنیت و شادی به خانه ی گرم و صمیمی باز گشتند. عطر قرمه سبزی و ریحانِ تازه چیده شده، شادی شان را دو چندان میکند. و من در خودم شرمنده میشوم از آن پدری که فرزند خود را گذاشت و برای آنکه فرسنگ ها دور تر، از امنیتِ کشورِ من دفاع کند پا به عرصه ی جهاد گذاشت. شرمنده میشوم از طفلی که همین شب و روزها، در نزدیکی ما، شب هایی که من در خوابی عمیق فرو رفتم پا به پای کودکان لبنان و فلسطین نگرانِ پدرش میماند، و یا نه! شب هایش را در غمِ از دست دادن پدرِ شهیدش صبح میکند. مدافعان حرم را میگویم. شیر مردانِ بی ادعایی که جز به آرامش و امنیتِ خانه ی من و شما فکر نمیکنند. ناگاه تمام قد به احترام آنان و خانواده هایشان می ایستم و خدا را بابت این غیور مردان و زنان شکر میکنم. و زیر لب به نیابت از همه رزمندگان اسلام زمزمه میکنم: «اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی فِی دِرْعِکَ الْحَصِینَةِ الَّتِی تَجْعَلُ فِیهَا مَنْ تُرِیدُ» #مرگ_بر_اسرائیل #امنیت_اتفاقی_نیست #حزب_الله_زنده_است https://eitaa.com/khanevadechandfarzandi ارسالی یکی از مادران