✨هفت نکته درباره فصل دوم #روایت_رهبری 🖌عباس بیات- کارشناس تعلیم و تربیت فصل دوم روایت رهبری، روایتِ تلاش خبرگانِ ملت برای اجرایی کردن انتخاب ولی فقیه از مسیر قانون اساسی است، روایت تلاشی است برای حفظ اصلی که اصل نظام جمهوری اسلامی است و تداوم آن موجب دوام و بقاء آن است. چند نکته از مطالعه فصل دوم برداشت داشته‌ام: ۱- اولین نکته اینکه این اجماع نخبگان مذهبی با سلایق و سوابق گوناگون در آن زمان بر حفظ این اصل یقیناً نشان‌دهنده ریشه عمیق فقهی و تاریخی اصل «ولایت فقیه» در اسلام و به‌خصوص در مذهب شیعه است. ۲- تلاش‌های آیت‌الله خامنه‌ای برای به تحقق رسیدن انتخاب ولی فقیه از مسیر مشخص شده در قانون اساسی از نکاتی است که شاید برای جوانان و نوجوانان کمتر بازگو شده است و خواندن این روایت برای اولین بار از زبان خودشان بسیار جذاب است. بی شک می‌توان گفت ایشان مؤثرترین فرد در این انتخاب بوده‌اند و جالب است که استدلال‌های ایشان نیز مربوط به حفظ نظام و پاسداری از انقلاب است. ۳- انتخاب «فقیه عالی‌قدر» مرحوم آقای منتظری برای جانشینی ولی فقیه بعد از امام در آن برهه درس‌های فراوانی برای امروز و آینده کشور و به‌خصوص جوانان دارد، برداشت این جانب در مورد شخصیت وی این است که ایشان علی‌رغم داشتن مراتب بالای علمی در ابعاد دیگر شخصیت دچار نقصان و ضعف بوده‌اند، ایشان یک نخبه فقهی بودند که شایستگی‌های سیاسی و مدیریتی، بصیرت و دوراندیشی مورد نیاز این سطح از مسئولیت را نداشتند. ۴- یکی مهمترین اهداف تشکیل حکومت اسلامی تربیت انسان‌هاست و شأن تربیتی ولی فقیه از مهمترین شئون آن است. خط و مشی ولی در رأس حکومت تربیت کننده جامعه و مردم است و اگر ولی در بُعدی از ابعاد انسانی دچار نقص باشد آن جامعه دچار نقص و ضعف است و در نتیجه رو به اضمحلال. همانگونه که لیبرال دموکراسی غربی امروز علی‌رغم پیشرفت‌های فریبنده مادی و اقتصادی به علت دوری از اخلاق، معنویت و دین در لبه پرتگاه قرار گرفته است. ۵- کارگزاران نظام اسلامی باید دارای شخصیتی متوازن و چند وجهی باشند. نخبگی در یک جهت و غفلت از تربیت در دیگر ساحت‌های وجودی انسان نه‌تنها مطلوب نیست که با توجه به تجارب تاریخی و همچنین شواهد متعدد چنین افرادی اتفاقاً خواسته و یا نخواسته بیشترین ضربه را به کشور و اسلام زده‌اند و همواره مورد سوء استفاده دشمنان بوده‌اند. نخبه علمی و یا هنری که در بُعد تربیت دینی، اخلاقی و اعتقادی دچار ضعف باشد و یا در ساحت سیاسی و اجتماعی فاقد شایستگی لازم باشد و یا عالم دینی‌ای که فاقد تربیت سیاسی و بصیرت لازم باشد گزینه‌های مناسبی برای الگو شدن در جامعه و یا قبول مسئولیت در جمهوری اسلامی نیستند. ۶- نکته مهم دیگر این است که عرصه بروز، نمایش و مشخص شدن شایستگی‌ها مسئولیت‌هاست. فرد ممکن است در مقام یک سخنران و منتقد اجتماعی و یا معلم موجب هدایت جمعی باشد اما در مقام یک نماینده مجلس یا وزیر هم موجب انحراف خود و سایرین شود و هم موجب تضعیف نظام گردد. ما و سایر جوانان که در گام دوم انقلاب برای پذیرش بار انقلاب مورد خطاب امام انقلاب قرار گرفته‌ایم در وهله اول باید بیش از هرچیز به تربیت همه جانبه خود همت بگماریم و سپس خود را در معرض مسئولیت‌ها قرار دهیم. ۷- بی شک نظام تعلیم و تربیت در جمهوری اسلامی مهمترین دستگاه است و همانگونه که امام خامنه‌ای فرمودند تعلیم و تربیت مهم‌ترین موضوع تمدنی ماست. تربیت عامه مردم و نخبگان سیاسی در این دستگاه صورت می‌گیرد اگر این نظام به تربیت شش ساحتی که در #سند_تحول_بنیادین و مبانی نظری آمده است توجه کند می‌توان امید داشت که ظرفیت‌های مختلف کشور شکوفا گردد و به تمدن اسلامی برسیم إن شاء الله. @syjebraily #اتحادیه_عماریون ↙️ @etehadieh_amariyon

✨ نقش آیت الله خامنه ای در تعیین آیت الله منتظری به رهبری آینده چه بود؟ ⚡ انتشار برای نخستین بار طرح و پیگیری این ایده در داخل و خارج مجلس خبرگان که «نیازی به تشکیل مجلس خبرگان برای شناسایی رهبری نیست.»، گروهی از دلسوزان نظام را بشدّت نگران کرده بود؛ چه، مجلس خبرگان یکی از ارکان اصلی نظام جمهوری اسلامی بود و این تهدید وجود داشت که از دُور خارج شدن مجلس خبرگان به‌عنوان مرجع تشخیص رهبری، فرایند نهادینه شدن ساختار سیاسی نظام را با چالشهایی اساسی مواجه سازد. اتّفاقاتی نظیر آنچه در نشست سالانه‌ی دفتر تحکیم وحدت در سال ۱۳۶۳ افتاد و اعلام شد این تشکّل اجازه نخواهد داد که انتخاب آیت‌الله منتظری توسّط خبرگان انجام شود، این خطر را بسیار جدّی کرده بود. آیت‌الله خامنه‌ای روایت میکنند: «من احساس کردم که جمعی در صددند مسئله‌ی رهبری بعد از امام را با غوغاسالاری تمام کنند. ممکن هم بود آن شخص به نظر آنها همان آقای منتظری باشد اما دوست میداشتند که این کار تحت ضابطه نیاید [بلکه با] هیاهو و های و هوی یک نفر را بگذارند، بعد هم با تبلیغات، قضیه را تمام کنند. من خوفم این بود. [بنابراین] میخواستم این قضیه به شکل قانونی و منضبط تحقق پیدا کند تا اینکه جایی برای غوغاسالاری نباشد. چیزی که من را در این احساس بیشتر دچار سوءظن میکرد این بود که بعضی از کسانی که در جلسه با این قضیه مخالفت کردند جزو کسانی بودند که آن روز معروف بودند به جریان چپ. میدانید دیگر، سال 63 و 64 بعضی از اینها، افراد خیلی تند فعالِ تبلیغاتچی بودند. جماعت خیلی فعالی بودند، از لحاظ تبلیغات هم خیلی تبلیغات میکردند و فعالیتهای زیادی میکردند و هیاهو زیاد داشتند. چند نفر از اینها که دو نفرشان الان یادم است ــ البته اسم نمی‌آورم ــ با این که این کار در مجلس خبرگان انجام بگیرد در جلسه مخالفت میکردند که به احتمال زیاد در صورتجلسات منعکس است. لذا بود که در این قضیه خیلی اصرار ورزیدم [که] ما باید این کار را با ضابطه تمام کنیم.» بر این اساس و به منظور مقابله با حاکمیت غوغاسالاری و ساختارشکنی و صیانت از قانون اساسی و تحکیم فرایند قانونی انتخاب رهبر آینده توسط مجلس خبرگان، در روز بیست‌وچهارم تیرماه 1364، در جلسه‌ی چهارم سوّمین اجلاسیّه‌ی خبرگان، طرحی توسّط آیت‌الله خامنه‌ای درباره‌ی شناسایی رهبر آینده تنظیم و با امضای چهل نفر از اعضا تقدیم هیئت رئیسه شد. #روایت_رهبری، صص 96-95 @syjebraily #اتحادیه_عماریون ↙️ @etehadieh_amariyon