ویژگی های استاد صفایی در کلام حجت الاسلام رنجبر راز تاثیرگذاری «عین. صاد» حجت الاسلام رنجبر در مراسمی که چند سال قبل برای درگذشت مرحوم صفایی برگزار شد ابعاد جالبی از شخصیت این استاد بزرگ را معرفی کرد که بخشی از این سخنرانی را می خوانیم: سرّ تاثیرگذاری استاد صفایی این بود که حقیقتاً خودش را به دست خدا داده بود. انسان وقتی خودش را دست خدا داد صاحب اثر می شود و وقتی از خدا فاصله گرفت بی اثر می شود. اگر انسان با خدا معامله کند صفا پیدا می کند و می تواند صفایی بدهد. پیامبر (ص) تعبیری دارند در مورد امیرالمومنین علی علیه السلام: ای علی تو از دنیا چیزی برنداشتی و دنیا هم چیزی از تو برنداشت... . مرحوم صفایی نیز همین گونه بود چیزی را به سمت خود نمی کشید. وقتی چیزی برنداشتی بی تعلق می شوی و هرچه کمتر تعلق داشتی راحت سیر و حرکت می کنی؛ مثل قاصدک. روزی به در خانه ایشان رفتم گفتم چیز تازه ای راجع به امام زمان عجل ا... تعالی فرجه الشریف ننوشتید؟ گفت چرا. رفت سریع نوشته تازه خودش را که با قلم خودش نوشته بود و برای چاپ هم آماده شده بود آورد و داد به من. نگفت برو کپی کن اصلش را بیاور، نگفت برو کپی‌اش را بیاور و نگفت بیاور! به همین راحتی.... با خودش حساب کتاب نکرد که این چاپ می شود و اثری به تالیفات ما افزوده می شود. اصلاً تعلق نداشت به نام، به نشان. در کتاب «مشهور آسمان» می خواندم: به بچه‌ها می‌گفت: «بروید حرف های من را چاپ بکنید به نام خودتان». هرکس هم تعلق نداشت؛ خدا به او می دهد. خدا به نام حساسیت دارد. آقای صفایی با خودش هضم کرده بود که اگر این جزوه را به این بچه طلبه بدهم خودم حرکت می کنم و خودم رشد می کنم. نام که برای من رشد نمی آورد. ما خودمان رشد نمی کنیم خانه و ماشینمان رشد می کند. اولین باری که آقای صفایی را دیدم قرآن می خواند و گریه می کرد. به من که طلبه جوانی بودم می گفت تو باید در این سن و سال، پوست و گوشت و خونت با قرآن عجین باشد. در واقع می خواست بگوید که من این راه را رفته‌ام. مداد دو ویژگی دارد؛ تا صاحبی نداشته باشد که با آن بنویسد اثرگذار نیست و دیگر اینکه باید آن را تراشید تا روان بنویسد. مرحوم صفایی این ویژگی ها را داشت. خودش را دست خدا سپرده بود. اجازه داد تا تراش بخورد. یکی از بحث هایی که در آثار آقای صفایی چشم نواز و دلنشین است بحث بلا و ابتلاست. زیرا خودش چشیده و آثار و برکاتش را دیده است لذا هرجا به کمتر بهانه‌ای به این موضوع اشاره می کند؛ اوجش همان کتاب «صراط» است که مفصل به این موضوع می پردازد. @khatereazalisafaee

عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ كَانَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ص يَقُولُ ابْنَ آدَمَ إِنْ كُنْتَ تُرِيدُ مِنَ الدُّنْيَا مَا يَكْفِيكَ فَإِنَّ أَيْسَرَ مَا فِيهَا يَكْفِيكَ وَ إِنْ كُنْتَ إِنَّمَا تُرِيدُ مَا لَا يَكْفِيكَ فَإِنَّ كُلَّ مَا فِيهَا لَا يَكْفِيكَ.الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏2، ص: 139 این روایت رو استاد اسکندری در مورد اوصاف استاد صفایی مطرح کردند

🔳 #عکسنوشت 🍃🍃... درون سینه ام، یک چشم دیگر پلک وا کرد. و در این چشم، #هستی رنگ دیگر داشت. سختی رنگ دیگر داشت. و #مرگ، آهنگ دیگر داشت. و با این چشم، من، دیدم. #خدا در سینه ی من بود. با من گرم نجوا بود. #دلم سرشار از او بود. نه کمبودی برایم بود، نه اندوهی. با این چشم، من، دیدم. با او، این همه اندوه، شیرین است. وبی او، زندگی تار است. و بی او، زندگی پوچ و سیاه و سخت و غمگین است. سرم می رفت. چشمم سخت می جوشید. و #قلبم، هم چنان مرغان وحشی بال و پر می زد. و «او»، این مرغ وحشی را صدا می زد. و از #هستی جدا می کرد. تا در «بی نهایت» بال بگشاید. در آن جا با سکوت، آواز می خواندند. در آن جا با نگاه، فریاد می کردند. 📖... گزیده ای از شعر بلند #فریاد 🖌 استاد #علی_صفایی_حائری ☘️

#معرفی_استاد_علی_صفایی ۱۱ ✳️ وصیت‌نامۀ استاد صفایی ▫️مقدمه ▪️وضعیت سیاسی و اجتماعی ▫️ وضعیت فکری ▪️ وضعیت روحی ▫️ برنامه‌ها و طرح کلی ☘️ @EinSadTehran 🌐 Einsadtehran.ir

مصاحبه با مرحوم #استاد-صفایی در کتاب کنگره «فقه و نیازهای جدید»

نقدی بر مقاله «نقد و ارزیابی تفاسیر عرفانی متأخر امامیه» #استاد_فلسفیان

دو برش از مقاله «نقد و ارزیابی تفاسیر عرفانی متأخر امامیه»

🎞 به ولایت کسی سزاوارتر است که بداند امر خدا چیست نه حکم خدا ! 🔸مرحوم حجت‌الاسلام صفایی حائری به رادیو زیارت، صدای مهر و معرفت بپیوندید: 👇 @RadioZiyarat