ص۲ 👆👆 ادامه خاطره فین‌های تعدادی از غواصان از پایشان درآمده واینها ناچارند در شرایط سخت که هر لحظه احتمال غرق شدن دارند رو به ساحل دشمن شنا کنند،تعدادی نیز براثر تلاطم شدید رودخانه، آب زیادی خورده‌اند و دچار حالت تهوع شده‌اند. *بعضی از غواص ها زیر آب فرو می رفتندو به اعماق خلیج فارس پیوستند و آسمانی شدند ،* برخی با موج ها به ساحل پرتاب می شدند و تعدادی به مین های خورشیدی و سیم خاردارها کوبیده و به سختی مجروح می شدند.حتی از ورزیده ترین غواص ها هم کاری ساخته نبود شاید تمام گروه های غواص در تمام معابر نصفشان سالم به ساحل اروند دشمن رسیدند. علائم نگرانی بیش‌ از پیش در کلیه فرماندهان عملیاتی احساس می‌شود. اما در راهی بی بازگشت قرار گرفته ایم باید غواصان به خط لجمن دشمن و کنار ساحل و خط دشمن برسند و با دشمن درگیر شوند. در رود اروند ،مین های زیادی توسط عراقی ها کار گذاشته شده بود .نوعی مین به اسم مین منور هم وجود داشت که به محض این که جسمی به سیم تله اش برخورد می کرد، منور مین آزاد می شد وبالا می رفت و منفجر می شد و تمام منطقه را مثل روز روشن می کرد یکی از دوستان غواصم که در این مسیر پرتلاطم به جهت شرایط جسمی که عارضه جنگ را داشتم مراقبت از من را هم داشت به محض این که به ساحل می رسد پایش با تله برخورد می کند و برای این که دشمن از عملیات خبر دار نشود خودش را روی مین می اندازد و بدنش می سوزد و به شهادت می رسد. این حادثه اشکم را درآورد و گویا کمرم شکست. حدود ساعت ۱۱ شب تا ۲ بامدادبا درگیری های شدید و با اراده وایمان و توکل و توسل بچه های غواص، خط دشمن شکسته شد و به خط اول دشمن نفوذ کردیم. قایق ها با ظرفیت ۱۰ تا 1۵ نیرو رزمنده که باید عملیات نفوذ را ادامه بدهند به آب زدند و از اروند عبور کردند وخودشان را به خط شکسته دشمن رساندند.اما هنوز همه چیز تمام نشده بود.دشمن نورافکن های قدرتمندی به اسم آرک داشت که ۳۰۰۰ ولت قدرت نورتولید می کرد. با این نورافکن ها روی بچه ها نور می انداخت و تیربار چی و آرپیجی زن دشمن، به سمت بچه ها شلیک می کرد. از طرفی جریان شدید آب، قدرت مانور را از بچه ها گرفته بود .عراقی ها از جدیدترین ابزارهای جنگی استفاده می کردند و آن شب به وسیله گلوله هایی که مخصوص شلیک به سمت هواپیما بود قایق ها را هدف می گرفتند و گاهی از 15 نفر که سوار قایق بودند همه در وسط اروندشهید می شدندیا زخمی ،با این گلوله ها بچه های مارا درو می کردند. هوا گرک و میش بود، سکانی یکی از قایق ها نرسیده به ساحل مورد اصابت کالیبر دشمن قرار می گیرد. قایق که سرعتی بالای داشت واژگون می شود. فریاد زدم بچه های غواص کمک کنید ، بدوید،تعدادی ازبچه ها که توانمندی بیشتری داشتند با عجله خودشان را به قایق رساندند،از زیر قایق سرو صدای بچه ها شنیده می شد ، در آن هوای تاریک و آتش دشمن هر چقدر زور زدند و هر کاری که توانستند انجام دادند، اما هر کاری که کردن نشد که نشد، قایق آن قدر سنگین بود که فایده ای نداشت، انگار همه چیز دست به دست هم داده بود تا ما نتوانیم بچه هایی را که گرفتار شده بودند نجات دهیم و *همه بچه ها خفه و غرق شدندو صدای ذکر وشهادتین آنها دلمان را می لرزاند و جگرمان را می سوخت واشکمان جاری و همه به اعماق خلیج فارس رفتند، خداحافظ رفیقان، بغض و اشک وجودم را فرا گرفته بود چون دوستان و هم رزمانمان داشتند یکی یکی غرق می شدند و کاری از دست ما بر نمی آمد و حالا صدایشان بعد از سال ها هنوز در گوشم می پیچد و داغ از دست دادن شان هنوز هم برایم تازه است. با روشن شدن هوا، هواپیماهای جنگی و هوانیروز دشمن در آسمان اروند رود و شهر فاو و بهمن شیر تا آبادان مانند مور وملخ ظاهرشده و بمباران های خشمگین خودرا شروع کردند، خط اول شکسته شده باید نیروهای پشتیبانی سریعا وارد شده و وارد شهر فاو بشویم وبه سمت سکوهای موشکی که از آنجا شهرهای جنوبی را با موشک می زدند برسیم وتا تیپ ولشکرهای دشمن آرایش جدید نگرفته به سوی کارخانه نمک بصره و خود شهر بصره حرکت کنیم.*مرتضی قربانی فرمانده لشکر 25 کربلا* که ما زیر مجموعه فرماندهی ایشان بودیم خودش را به خط شکست خورده دشمن می رساند. تا آرایش جدید و ادامه عملیات را بررسی و اعلام نماید نبردهای نهایی و پاتک های شدید زرهی دشمن در پیش روی ماست و عملیات والفجر۸ تا تثبیت قریب ۳ ماه طول کشید... ادامه خاطره و وصف صحنه های تلخ وشیرین این عملیات تا مجالی دیگر ۲۲بهمن روز حضور ۱۱ اسفند روز مشارکت ایران قوی ✍ #ارجمندی 👈 کانال تحلیل وخبر فاستقم کماامرت عبدالمجید ارجمندی عضو هیات علمی دانشگاه علم وصنعت