♨️مذاکره ✍️حجت الاسلام محمد قمی، رئیس سازمان تبلیغات اسلامی و عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی در نخستین مطلب صفحه اینستاگرامیش نوشت: 🔹انتهای زمان خلافت امیرالمومنین، لشکر معاویه به فرماندهی بسر بن ارطاة به یمن حمله کرد. عبیدالله‌بن_عباس -که والی امیرالمومنین علیه‌السلام در یمن بود- با شنیدن این خبر به جای مقابله، از ترس به کوفه فرار کرد. بُسرِ #جنایتکار که دستش به عبیدالله نرسیده بود، دو طفل بیگناه او را به طرز فجیعی کشت و سر برید؛ جوری که مادرشان از شدت غصه دیوانه شد! خبر این جنایت وحشیانه، همه جا پیچید و معاویه را بیش از پیش رسوا کرد. 🔹پس از شهادت امیرالمومنین، امام حسن او را به عنوان فرمانده لشکر خویش انتخاب کرد؛ چرا که گماشتن یک سردار داغ‌دیده در رأس سپاهی که به جنگ قاتل فرزندانش می‌رفت، احتمال بروز کمترین ضعف و #سازشکاری را از بین می‌برد. 🔹قاعدتاً باید از معاویه انتقام کشتارهای وی گرفته می‌شد، ولی معاویه به ترفند پیشنهاد #مذاکره و القای #تغییر_رفتار روی آورد. امواج تبلیغاتی معاویه، از همه طرف هجوم می‌آورد و برای شخص عبیدالله هم مرتب پیغام می‌آمد که: «شک نکن که حسن به‌زودی مجبور به #صلح می‌شود؛ برایت بهتر است که پیش‌قدم باشی، نه تابع.» 🔹عبیدالله #مرعوب قدرت معاویه شد و تحلیلش این بود که مردم کوفه تاب #مقاومت در مقابل معاویه را ندارند. درست است که با معاویه‌ی #قاتل و جنایتکار و #تروریست، نباید مذاکره کرد؛ ولی وقتی او تغییر رفتار داده و به مذاکره روی می‌آورد و #فشار_اقتصادی را بر می‌دارد و وعده گشایش و درهم و دینار می‌دهد، قتل فرزندان را هم می‌توان نادیده گرفت و با او به مذاکره نشست. 🔹آخرش معاویه #جنگ_روانی را برد و دل فرمانده سپاه اسلام را خالی کرد! جوری که دیگر نه تنها دین و تعصب قبیله‌ای و پیمان او با رهبرش، بلکه حتی حس انتقام‌جویی از دشمن خون‌ریز هم نتوانست او را از سقوط بازدارد. مذاکرات معاویه با عبیدالله به نتیجه رسید و او سپاه امام حسن را ترک کرد. ♨️رسانه مستقل خبرحوزه 🔻🔻🔻 http://eitaa.com/joinchat/3516137473Cc9d671e336

#محرم_و_انقلاب_اسلامی/(۴) @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 در روزگاری که برخی از روی ترس٬ عافیت طلبی٬ مصلحت سنجی٬ و یا برخی احتیاط‌های شرعی حتی٬ با سکوتشان به نوعی به پهلوی‌ها کمک می‌کردند٬ امام دست بیعت با ظلمه را پس زد. مثل مولایش امام حسین(ع) که حاضر نشد در دارالاماره به دعوت مخفیانه بیعت با یزید تن در دهد و نتیجه اش شد کربلا و عاشورا. تآمل پیرامون جنبه هایی عاشورایی شخصیت امام خمینی و نقش آن در پدیدآمدن انقلاب اسلامی و نیز لوازم آن در بقای انقلاب٬ پراهمیت است. و اینکه؛ یک: امام بارها در دوران مبارزه اعلام کرد که آماده شهادت است. این یعنی باور به عاشورا و این باور، خود محصولِ یقین است! دو: کسی که خود عاشورایی نباشد، نمی تواند میلیون ها انسان را در ایران و جهان، برای جانبازی در راه وصول به اهداف الهی، بسیج کند. سه:فقیهی که تئوری «پیروزی خون بر شمشیر» را مطرح می­کند، باید شهادت را سعادت بداند و خود برای این سعادت، همواره آماده باشد. چهار: آنها که در بزنگاه ها از معرکه می گریزند و به مهلکه می افتند، عاشورایی نیستند! پنج: مردانِ عاشورایی اهل تعقلند، اما اقتضای تعقل آنستکه میدانِ نبرد، حتی اگر جایِ تذکر به دشمن و دعوت به حقیقت باشد، جای مذاکره(به معنای بده بستان با دشمن) نیست! شش: عاشورائیان به جنگ علاقه ندارند، از خون ریزی بیش از هر کس دیگری پرهیز دارند اما اگر عرصه تنگ شود، هرگز از جنگ نمی هراسند. هفت: آنان که در حوزه مقدسه نجف، امام را به دلیل در معرض خطر قرار دادن انفاس مسلمین مورد طعنه و کنایه های جگرسوز قرار می دادند و به #سازشکاری و #سکوت در مقابل طواغیت ایران و عراق دعوت می کردند، تحولات تلخ و خونین بعدی و کشتار میلیونی شیعیان مظلوم عراق بر همه آنان ثابت کرد که هزینه سازش و سکوت بسیار بیشتر از هزینه جهاد و مبارزه است. @rozaneebefarda