🌷بخشی از وصيت نامه شهيد مهدی رجب بيگي🌷 💫🌹خدایا، تو می‌دانی که چه می‌کشیم، پنداری که چون شمع ذوب می‌شویم، آب می‌شویم ما ازمردن نمی‌هراسیم، اما می‌ترسیم بعد ازما ایمان را سر ببرند و اگر نسوزیم هم که روشنائی می‌رود و جای خود را دوباره به شب می‌سپارد، 🔺پس چه باید کرد؟ 🥀🤍آری، یاران همه به سوی مرگ رفته‌اند در حالی که نگران «فردا» بودند. خدایا نکند وارثان خون این شهیدان در راه‌شان گام نزنند؟ نکند شیطان‌های کوچک با خون اینان خان شوند؟ نکند جانمایه ها برای «بی‌مایه‌ها»ی دون «سرمایه» مقام شود. نکند زمین خونرنگ به تسخیر هواداران «نیرنگ» در آید... 💫🌹نکند شهادت آن‌ها پایگاه‌ها «دنائت» آن‌ها بشود؟ نکند میوه درخت» فداکاری» اینان را «صاحب ریا کاری» بچیند؟ نکند جنگ یارانمان به چنگ «فرنگی مسلکان» افتد؟ نکند خونین کفنان در غربت بمیرند 🔺تا «خویش باوران غرب» کام گیرند؟ 🥀🤍 خدایا! ماندن چه قدر دشوار است و در غربت زمین، بی‌یار و یاور حضور داشتن، همانند غیبت است. انگار که کمرمان شکسته و زنجیر درد، دست‌هامان را بسته 🔺و غم در سینه‌مان نشسته است. 💫🌹ما از نبودن یارانمان رنج نمی‌بریم، بلکه از بودن خویش در رنجیم!... ما می‌دانیم که آن‌ها زنده‌اند و ما مرده‌ایم‌. ما «می‌رویم تا خط امام بماند» 🔺خدا نیامرزد آن ڪسـے راڪہ در پست هاے مختلف بہ مــــردم خیـانــت ڪـند... 💫🌷#شهیدمهدی_رجب_بیگی