✳ این اُمّ ‌الجرایم را از خودت دور کن! 🔻 هدف از آفرینش عالم و فرستادن رسولان و تشریع #دین از سویی و کشمکش #شیطان و #نفس_اماره از سوی دیگر، همگی برای #پرورش انسان تا رسیدن به حد #کمال است. در این میان یکی از عوامل مهمی که مانع #رشد و موجب #سقوط انسان و در رأس همه‌ی خطاهاست، #حب_دنیا است. حب دنیا یعنی شیفتگی به مال و جاه دنیا. اگر انسان بتواند این ام الجرایم را از خود دور کند، زمینه‌ی بسیاری از ترقیات معنوی برای او فراهم خواهد شد. با #انفاق، آدمی علاقه و محبتی را که طبعاً به مال دنیا دارد، از خود دور می‌کند. بنابراین، مقصود از انفاق پیش از هر هدفی، کندن حب دنیا از دل‌ها و تزکیه‌ی انسان و رهایی و آزادی او از زنجیرهایی است که مانع پرواز و تقرب او به خدای متعال است. 👤 #استاد_ابوالفضل_بهرام‌پور 📚 #نسیم_حیات، ج۳ 📖 ص ۵۸

✳ شرط رسیدن به تمام کمالات 🔻 وقتی که می‌گوییم: «لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّىٰ تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ...» مقصود از «بِر»ّ، #تمام_کمالات است؛ مادی یا معنوی، روحی یا جسمی، فکری یا عاطفی. انسان در راه کمال، هر کمالی که باشد، توفیق نمی‌یابد مگر آنکه از برخی چیزهایی که دوست دارد، بگذرد یا آن‌ها را ببخشد. ولی اگر بخواهد همه‌ی آن‌چه را دوست دارد نگاه دارد و #راحتی و #مال و #مقام و #موقعیت خویش را حفظ کند، در نهایت نمی‌تواند به برّ برسد. 🔸 کشاورز را مثال می‌زنیم. زمانی که می‌خواهد گندم فراوان را درو کند، باید از بخشی از آن چشم بپوشد. او از آن‌ها چون بذر استفاده می‌کند و آن‌ها را زیر زمین دفن می‌کند، به این امید که آن‌چه زیر زمین دفن شده، و از آن گذشته است، پس از مدتی به مقدار فراوانی گندم تبدیل شود. در این صورت کشاورز به برّ رسیده است؛ اما پس از آنکه بخش کمی از گندمی را که دوست داشت، #انفاق کرد. 👤 #امام_موسی_صدر 📚 از کتاب #حدیث_سحرگاهان 📖 ص ۱۰۴