اولین کنفرانس ملی علوم شناختی از دیدگاه حکما و اندیشمندان اسلامی ► تبیین مفاهیم شناختی در آراء و اندیشه حکمای اسلامی ► ظرفیت منابع اسلامی در حفظ و ارتقاء قابلیت های شناختی فردی و اجتماعی ► ظرفیت های منابع اسلامی در مدیریت سوگیری ها و خطاهای شناختی جنگ شناختی ► سنت های الهی و شناخت ► حکمرانی و شناخت ► زبان شناسی شناختی و مفهوم سازی اطلاعات بیشتر: http://csc2022.ir/

📖 «روش‌شناسی جریان‌شناسی» 👤 نوشته‌ی علی ابراهیم‌پور ✨ با مقدمه حجت‌الاسلام دکتر عبدالحسین خسروپناه و دکتر محمدصادق کوشکی 📇 نشر کتاب طه 🌟 اثر برگزیده جامعه نخبگانی حوزه‌های علمیه (در طرح حمایت از چاپ و نشر آثار) 💠 معرفی مختصر: ☘️کتاب «روش‌شناسی جریان‌شناسی»، محصول پژوهش پنج‌ساله مولف است و به دغدغه‌ی تقویت ادبیات بومی تولید علوم انسانی می‌پردازد. ☘️ این کتاب برای نخستین‌بار، جریان‌شناسی را به‌مثابه «نظریه-روش» صورت‌بندی کرده است، که می‌تواند در عرض روش‌های مرسوم علوم انسانی همچون تحلیل گفتمان مطرح شود. ☘️ جریان‌شناسی به‌عنوان الگویی بومی در رشته‌هایی همچون جامعه‌شناسی، تاریخ، علوم سیاسی، مدیریت و سیاست‌گذاری و معارف اسلامی قابل بهره‌برداری خواهد بود. 💠 وجه نوآوری اثر: 1. پاسخی حلی برای هویت‌بخشی به جریان‌شناسی 2. ارائه الگویی بومی در راستای دغدغه تولید علوم انسانی اسلامی 3. امتداد و نظریه‌پردازی اندیشه اندیشمند انقلاب اسلامی؛ استاد مطهری 4. امتداد حکمت و معرفت‌شناسی اسلامی 📦 خرید سریع و آسان: 🔗 bookroom.ir/fb/15757 📨 کانال اختصاصی کتاب (ورق‌زدن فهرست و اطلاعات بیشتر): 🌐 @currents_studies 🆔 @khosropanah_ir

🔊#خبر 🔉 🔰#نشست علمی با موضوع: 📌 «الگوی جریان‌شناسی در علم و فرهنگ» ✨ به‌همراه آیین #رونمایی از کتاب «روش‌شناسی جریان‌شناسی» 👥 با حضور اساتید حوزه و دانشگاه: 🔸حجت‌الاسلام دکتر خسروپناه 🔸دکتر محمدصادق کوشکی 🔸دکتر عادل پیغامی 🔸دکتر محمدتقی موحد ابطحی 🔸دکتر فرشاد مهدی‌پور 🔹دکتر مجتبی رستمی‌کیا (دبیر نشست) 🔹و علی ابراهیم‌پور (نویسنده کتاب) ⏰ چهارشنبه،‌ 12خرداد1400، ساعت 10-11:30 🏢 معاونت علوم انسانی و هنر دانشگاه آزاد اسلامی 📺 پخش برخط در: 🔗 instagram.com/currents_studies/ 🌐 @currents_studies

🎥 مستند زندگی و زمانه #شهید_صدر در صداوسیما ⏰ زمان پخش ساعت ۱۷ شبکه یک قسمت اول: چهارشنبه ۱۲ خرداد قسمت دوم: جمعه ۱۴ خرداد قسمت سوم: شنبه ۱۵ خرداد قسمت چهارم: یکشنبه ۱۶ خرداد 🌿کاری از خانه مستند و موسسه فرهنگی و رسانه‌ای اوج @shahidsadr @HawzahNews

#مقاله عدم امکان فهم از دیدگاه میرزای قمی و گادامر (مطالعۀ تطبیقی) صفحه 158-141 🌐https://jfiqh.um.ac.ir/article_35253_60dd7902c93757c3cdf6edfc97dd18bf.pdf 🌐https://civilica.com/doc/1227091/ ✍️محمدحسین مختاری؛ حسین فولادی دارابی؛ مجتبی رستمی کیا ✅مجله فقه و اصول، دانشگاه فردوسی مشهد 🔶 کانال " فلسفه زبان اسلامی" دریچه ای است برای تأملات شما در باب زبان ———— 👈 در ایتا 🆔@projectsystem 🌐@kiamojtabaphd

🔔 نشست علمی «پیشینه فلسفه اجتماعی حکمت متعالیه در فلسفه مدنی فارابی» از سلسله نشست های «درس گفتار فلسفه اجتماعی حکمت متعالیه» زمان: 🗓سه شنبه۱ تیرماه ⏰ساعت۱۰ 👈 لینک ورود به جلسه: http://dte.bz/1001 ________ ✍ یکی از بحث های بسیار مهم در این زمینه بحث #واقعیت_اجتماعی است که امیدوارم رگه هایی از این بحث را در فارابی پیدا کنیم ______ 🔶 کانال " فلسفه زبان اسلامی" دریچه ای است برای تأملات شما در باب زبان ———— 👈 در ایتا 🆔@projectsystem 🌐@kiamojtabaphd

⭕️ مبناى ابتكارى حضرت امام در ارتباط با اعتبارات عقلائى و انعكاس آن در انديشه هاى آيت الله فاضل لنكرانى قدس سره 6-4-1400 @manhajah ———————— ✍️در صوت کوتاه ولی پرمحتوای بالا مباحث استاد مبلغی رو خواهید شنید و نظریه اعتبارات اجتماعی امام خمینی ره رو! که براستی می تواند راه را برای بحث " واقعیت اجتماعی" باز کند 🔶 کانال " فلسفه زبان اسلامی" دریچه ای است برای تأملات شما در باب زبان #اعتباریات_امام #واقعیت_اجتماعی #استاد_مبلغی ____________ آنچه در این صوت می شنوید: 🔻اعتیارات عقلائی تحت تصرفات شارع نیستند 🔻اعتبارات عقلا تحطئه پذیر نیستند 🔻شارع سلب اعتبار عقلا هم نمی تواند بکند فقط می تواند آثار را سلب کند 🔻نیازی به اثبات عدم ردع نداریم 🔻اعتبارات عقلائی وعاء عقلایی ایجاد می کند که عرف و شارع هر دو نسبت به آن مصرف کننده اند ———— 👈 در ایتا 🆔@projectsystem 🌐@kiamojtabaphd

#اطلاع_رسانی #نشست_تخصصی #وبینار 🔹«بازخوانی مفاهیم اخلاقی قرآن در فضای نزول و کاربردی سازی آن در سبک زندگی» 🔹با سخنرانی دکتر پاکتچی 🔹زمان: شنبه 12 تیر ماه 1400 - ساعت 16 تا 18 🔹 لینک حضور در جلسه: https://www.skyroom.online/ch/ricac/research 🆔 @OstadPakatchi

✅پرسش یکی از مخاطبین محترم کانال : با عرض سلام و ارادت و تبریک ایام و آرزوی دوام توفیق انشاءالله که حالتون خوبه خوشحال میشم نظر شریف شما را در خصوص این نظریه بدانم. 👇👇👇👇 📌 نقل‌قولی از کتاب تازه منتشر‌شده‌ی «متن‌کاوی: تأملاتی تئوریک در باب تصحیح، بازسازی و متن‌پژوهی» اثر مجتبی مجرد انسانِ کلاسیک در مواجهه با میراثِ مکتوبِ پیشینیان، به گفت‌وگو با متن می‌نشیند. اما این گفت‌وگو توام است با یک انتظارِ متوَقَّع یا از پیش اندیشیده شده. در اینجا باید یکی از دو طرفِ گفت‌و‌گو جامع و کامل باشد تا بتواند دیگری را اصلاح کند. استبدادِ کلاسیک در فهمِ متن دقیقاً از همین‌جا متولد می‌شود. یا خواننده درمی‌یابد که متن نسبت به فهم خودش جامع و کامل نیست که در این صورت خود را محقّ می‌داند که به اصلاح متن بپردازد، یا آنکه گمان می‌کند خودِ او در مواجهه با متن دچار نقصان است که در اینجا تلاش خواهد کرد تا متن را چنان مقدس سازد که به تدریج بتواند از طریق خوانش‌های گوناگون، خویشتن را جامع و کامل کند. درست در همین نقطه است که سنّت‌های کلاسیک برای «تصحیح متن» آغاز می‌شود. 🔻 اصلاح و تصحیح خواننده از طریق متن زمانی رخ می‌دهد که متن، کامل و جامع به نظر آید. پرسش اینجاست که چگونه برای انسانِ کلاسیک، متن‌ها کامل و جامع (=مقدّس) می‌شوند؟ به گمانم پاسخ تا حد زیادی روشن است: ایمان. فقط ایمان است که می‌تواند متنی را کامل و جامع بنمایاند، و گرنه هیچ متنی —و باز تاکید می‌کنم هیچ متنی— نمی‌تواند جامع و کامل باشد، زیرا متن به سبب متن بودنش، مکان‌مند و زمان‌مند است. متن قادر به حرکت نیست و فقط می‌تواند بازتفسیر شود، اما این بازتفسیرها نیز نمی‌توانند همیشگی باشد، زیرا دگردیسی‌های زبانی، فرهنگی، و اجتماعی باعث می‌شود به تدریج برخی واژگان و عبارات متن با زبان مردمِ دوره‌های بعد بیگانه شود. علاوه بر آن، بار عاطفی و فرهنگی واژگان نیز به‌طور پیوسته در حال دگرگونی است. 🔻 هنگامی که متنی مقدّس می‌شود، اساساً قابل تصحیح نیست، بلکه خواننده باید خودش را با آن تصحیح کند. متن مقدّس تغییر نمی‌یابد و اصلاح نمی‌شود، بلکه فقط می‌توان از تفسیر آن سخن گفت. در گفت‌وگوی خواننده و متن مقدّس، این خواننده است که تصحیح می‌شود نه متن ... مصحّحِ کلاسیک در بندِ پیش‌فرض‌هایی است که گفت‌وگوی او با متن را تبدیل می‌کند به یک «مونولوگِ دیالوگ‌نما». گویا قرار نیست مفاهمه‌ای با متن صورت بگیرد. ... مصحّح، دست‌نویس‌های یک متن را گرد می‌آورد و حتی آنان را می‌سنجد و سپس به «اصلاح» و «نیکو‌ساختن» متن می‌پردازد. او یکی «سلفی‌گرایِ متنی» است، یعنی گمان می‌کند که متن در هنگام تولد بسیار متعالی و آرمانی بوده و در جریان انتقال و استنساخ‌های پیاپی دچار تیرگی و کدورتِ تحریف و تصحیف شده است و رسالت او اکنون این است که متن را به همان دوران اوج اولیه بازگرداند. 🔻 شکی نیست که نوع گفت‌وگوی مصحّح کلاسیک با متن، با نوع گفت‌وگوی متن‌پژوه مدرن متفاوت است، زیرا حاصل این گفت‌وگو برای یکی —کلاسیک— باید به کمال منتهی شود: کمالِ خود یا متن؛ اما برای دیگری —مدرن— حاصلِ گفت‌وگو صرفاً به یک مفاهمه‌ی دوطرفه منجر می‌شود، مفاهمه‌ای که به دنبال کمال و جامعیّت نیست بلکه در پی ادراک مخاطب است. ... پژوهشگر مدرن —به اقتضای فهم و زیستِ مدرن— هنگامی که به سراغ متونِ تاریخی می‌رود، نمی‌تواند از سیطره‌ی نگاه علمی و تجربه‌گرایانه‌ی خود خلاصی یابد و یگانه روش صحیح رویارویی با متن را عبور از همین منشور می‌داند. از همین رو، بیش از آن‌که در اندیشه‌ی تصحیح متون باشد به بازسازیِ متن می‌اندیشد؛ بازسازیِ متنی هرچه شبیه‌تر به تراویده‌های قلمِ مؤلف. از نظر او لازمه‌ی پژوهشِ راستین، گردآوری داده‌هاست؛ داده‌ها چنان که هستند و نه چنان که —مطابق تصوّر مصحّح کلاسیک— باید باشند. دقیقاً در همین نقطه است که بازسازیِ متن، از تصحیح سنّتی فاصله می‌گیرد و نگاه کلاسیک به نقد کشیده می‌شود؛ نقدی مبتنی بر واقع‌گرایی علمی و تجربیِ مدرن. ——

سلام و احترام به جهت روش کار، متن موجود یک نگاشته در حوزه هرمنوتیک فلسفی ( مدرن) تلقی می شود، هرمنوتیک سه شاخه دارد: 1. هرمنوتیک کلاسیک: متن اصالت و استقلال و تعین دارد و هر کسی که مقدمات فهم را ایجاد کند لاجرم می تواند به فهم مراد جدی متکلم دست یابد. معنای متعین متن، دستیابی مخاطب به مراد جدی متکلم است و این قابل دستیابی است. 2. هرمنوتیک رمانتیک: متن اصالت و استقلال دارد اما به صورت عادی معنای متن متعین نیست و دارای پیچیدگی هایی هست که از راه بازسازی شخصیت و زمانه متکلم می تواند به معنای متعین که مراد جدی متکلم هست دست یافت 3. هرمنوتیک فلسفی ( مدرن): متن نه اصالت دارد و نه استقلال و نه تعین، اساساً امکان رسیدن مخاطب به مراد جدی متکلم وجود ندارد از این منظر معنا برساخته مخاطبین است که در یک بازه زمانی بر برخی از معانی توافق خاصی می کنند. خب مبانی ایشان به لحاظ فلسفی مردود است و از جایی که به نوعی نسبیت در فهم منجر می شود ملاکی برای تایید و یا رد این نظریه وجود نخواهد داشت. چون خود متن ایشان هم دچار هم این نکات خواهد شد و تعینی نخواهد داشت ثانیا دیگر مکاتب فلسفه زبان و معناشناسی همچون فلسفه زبان متعارف، زایشی، نقش گرا، شناختی و ... نسبت به این مسئله نظر مخالفی دارند 🔶 کانال " فلسفه زبان اسلامی" دریچه ای است برای تأملات شما در باب زبان ———— 👈 در ایتا 🆔@projectsystem 🌐@kiamojtabaphd