🌺 والد بودن یک هنر است... 🔸 فیلم #come_play محصول سال 2020 است، خط تعلیق این فیلم حول و حوش پسربچه‌ای به اسم اُلیور می‌چرخد. اُلیور یک بچه‌ی مبتلا به اُتیسم و فاقد قدرت تکلم است که تقریباً کاملاً به وسیله‌ی آی‌پد و اسمارت‌فونش ارتباط برقرار می‌کند. 🔹 اسمارت‌فون‌ اُلیور مجهز به اپلیکیشنی است که او کلماتی که می‌خواهد بگوید را از طریق آن انتخاب می‌کند و زمانی هم که از تلفنش برای گفتگو با دیگران استفاده نمی‌کند، از آن برای تماشای کارتون #باب_اسفنجی استفاده می‌کند؛ یا به عبارت دیگر، تقریبا #همیشه. 🔺 الیور در حالت عادی خیلی تنها است و حالا که والدینش نیز در پروسه‌ی #جدایی به سر می‌برند، استرس ناشی از بگومگوهای پُرسروصدای آن‌ها، اُلیور را بیش از پیش در لاک تنهایی‌اش فرو بُرده است و بیش از پیش برای مقابله با تنهایی‌اش به وقت گذراندن با ماجراجویی‌های باب‌اسفنجی و ساکنان بیکینی باتن در داخل دنیای الکتریکی نمایشگر موبایلش #وابسته کرده است. هم‌چنین، نه تنها اُلیور در مدرسه قربانی قُلدری هم‌کلاسی‌هایش قرار می‌گیرد، بلکه پیشرفت قابل‌ملاحظه‌ای نیز در جلسات گفتاردرمانی‌اش نمی‌کند. سارا از عدم پیشرفت پسرش غمگین است و در جایی از فیلم به همسرش می‌گوید که پسرشان تاکنون هرگز به چشمان مادرش نگاه نکرده است. کاراکترها در چنین شرایط ذهنی متزلزل و کلافه‌ای هستند که سروکله‌ی یک #شکارچی ماوراطبیعه در زندگی‌شان پیدا می‌شود؛ هیولایی که در دنیای داخل اسمارت‌فون اُلیور خانه گزیده است. 🔻نماهای نقطه نظر هیولا که اُلیور را از داخل موبایلش تماشا می‌کند بلافاصله مشخص می‌کنند که #بیا_بازی حداقل تا حدودی حکم داستان هشداردهنده‌ای درباره‌ی نقش #تکنولوژی در زندگی کودکان است؛ فیلم‌ساز می‌خواهد بگوید اگر مردم اجازه بدهند بچه‌هایشان زیادی به صفحات دستگاه‌های الکترونیکی‌شان #وابسته شوند، آن صفحات به تنها #دوستانشان تبدیل می‌شوند. 🔸 اما «بیا بازی» بیش از این‌که درباره‌ی همان شعار نخ‌نماشده‌ی بی‌معنی «تکنولوژی بد است» باشد، درباره‌ی این است که چگونه والدین حاضرند با سرگرم نگه‌داشتن فرزندان‌شان با صفحات موبایل‌شان، از #مسئولیت سخت و دردسرهای کلافه‌کننده‌ی ارتباط برقرار کردن با آن‌ها شانه خالی کنند. این در حالی است که در احادیث و سیره‌ی اهل‌بیت (علیهم‌السلام) به بازی کردن و وقت گذاشتن برای کودکان بسیار سفارش شده است. متاسفانه به دلایل گوناگون همانند افزایش سطح گرفتاری‌های شغلی والدین و به نسبت آن کم شدن علایق و وابستگی‌های عاطفی خانواده‌ها این مسئولیت به تکنولوژی داده شده است که تاثیرات مخرب آن بر هیچ‌یک از ما پوشیده نیست. ⬅️ والد بودن یک هنر است، آن را بیاموزیم. پی‌نوشت: مطالب فوق از طرف خانم مرضیه مرادی از دنبال‌کنندگان شبکه‌های اجتماعی اندیش‌سرای کودک و نوجوان اندیشکده حکمت عهد ارسال گردیده است. با تشکر از ایشان‌. 🌾🌾🌾🌾 اندیش‌سرای کودک و نوجوان اندیشکده حکمت عهد @kidsmarkazi