سلام و صد سلام🖐 امیدوارم حالتون خوب باشه آماده اید بریم سراغ ادامه ماجرا؟

تا اینجا براتون گفته بودم که دوران دانشگاهم تموم شد و قرار شد به سربازی برم یه دوره ۲۴ هفته آموزشی توی ارتش گذروندم و قرار شد به خاطر مدرک تحصیلیم، بقیه دوران خدمت رو به پالایشگاه تهران اعزام بشم و بشم: ستوان دوم محمدجواد تندگویان👮🏻‍♂

حالا بماند ک توی دوران آموزشی که توی پادگان فرح آباد بودیم، چه داستانایی برامون پیش اومد همه سربازان باید پوتین آمریکایی میپوشیدند اما من برای اینکه مخالفت خودمو با رژیم طاغوت نشون بدم، رفته بودم از میدان گمرک پوتینای نیمدار تخت چرمی نعلدار خریده بودم و توی مراسمات رژه و سان میپوشیدم

وسط صف سربازا، پامو محکم روی زمین میکشیدم تا صدای هماهنگ قدم کوبیدن افراد صف، بهم بریزه و این موضوع فرمانده هامونو خیلی عذاب میداد😂😂

یه روزم یادمه توی پادگان برای صرف صبحانه رفته بودیم، من برای اینکه نظم اونجا رو بهم بریزم، به جای اینکه طبق مقررات با لباس کامل نظامی برم، با لباس معمولی و دمپایی رفتم آخه اون روز قرار بود تیمسار امین افشار، جلاد معروف ساواک و رییس پادگان فرح آباد بیاد برای بازدید و من دلم نمیخواست جلوی اونها کم بیارم و به رژیم طاغوت احترام بزارم

چشمتون روز بد نبینه، یهو تیمسار افشار، توی سالن غذاخوری با منی ک پیژامه و دمپایی پوشیده بودم روبه رو شد😅 اما من بهش اعتنایی نکردم و راهمو گرفتم رفتم چاییمو ریختم یهو فریاااااد کشید که: مگه خونه خاله است که اینطوری و با این وضع از آسایشگاه بیرون اومدییییییی؟؟؟ صدای داد و فریادش کل پادگان رو بهم ریخت ولی من با یه نقشه حساب شده تونستم از معرکه فرار کنم تا تیمسار نتونه منو مجازات کنه😉😄

توی دورانی که توی پالایشگاه مشغول بودم 🌝ازدواج کردم

داستان ازدواجمون خیلی مفصل هست و سر فرصت مناسب براتون کامل تعریف میکنم همسرم بتول خانوم، متولد ۱۳۳۴ بود و توی یه خانواده کاملا مذهبی بزرگ شده بود

من برای سر زدن به بچه های دانشکده نفت و انجمن اسلامی دانشگاه، خیلی میرفتم آبادان و خلاصه اونجا یه پایگاه براندازی تشکیل داده بودیم که بر علیه رژیم طاغوت فعالیت میکردیم

اما روزی از روزهای آبان ماه ۱۳۵۲ که خواستم برم، حراست جلوی ورودمو گرفت و منو به ساواک آبادان بردن

اونجا بود که فهمیدم ای دل غافل🙃 دستگیر شدیم رفت.. منو به تهران انتقال دادند تا به شکنجگاه کمیته مشترک ضد خرابکاری ساواک ببرند

یه ساختمان گرد و وحشتناک که من هشت ماه در سلول های انفرادیش، زندانی بودم و هر روز سخت ترین شکنجه هارو تحمل میکردم