تا اینکه انتخابات ریاست جمهوری برگزار شد و آقای رجایی به عنوان نخست وزیر کشور انتخاب شدند

ایشون با شناخت قبلی که از من داشتند، ازم خواستند که مسئولیت وزیر نفت شدن رو در دولت ایشون برعهده بگیرم ولی من بارها مخالفت کردم

چون سنی نداشتم 😅 همش ۲۹ سالم بود ترجیح میدادم که دوستان با سابقه تر این مسئولیت رو برعهده بگیرند، اما انگار اصرار همه بر این بود که من مناسب ترین گزینم، چون به قول آقای رجایی: وزیر دولت اسلامی، باید مکتبی باشه، باید برای انقلاب زحمت کشیده باشه

بلاخره تونستم با خودم و نفس درونم کنار بیام تا بتونم این شرایط جدید رو بپذیرم، هرچند هیچ وقت به خودم اجازه ندادم خیلی تجملاتی و عین وزیرا برخورد کنم

خونمون همون خانی آباد بود من یه پیکان داشتم که حتی اونم فروخته بودم و با موتور این طرف و اون طرف میرفتم🙂

آخه انقلاب ما، دولت جدید التشکیل ما، اگر رنگ و بوی حکومت علی (علیه السلام) رو نمیداد، مفت نمی ارزید

توی شرایط سختی این مسئولیت رو پذیرفتم، آخه میدونید چند روزی بود که به کشورمون حمله شده بود

سربازای متجاوز عراق از مرز های جنوبی و غربی به خاک کشور عزیزمون حمله کرده بودند و جنگ شروع شده بود

من اینجام🖐 با آقای رجایی اومدیم مجلس، و جلسه رای اعتماد نمایندگان مردم به وزیر جدید نفت داره برگزار میشه

سرانجام بعد از رای گیری از نماینده های مردم در مجلس شورای اسلامی، در تاریخ سوم مهرماه ۱۳۵۹،من به عنوان وزیرنفت دولت آقای رجایی انتخاب شدم

عقیده داشتم جای وزیر نفت توی پالایشگاهه، نه پشت میز و توی جلسه، من باید همش به آبادان و اهواز و خوزستان و خرمشهر میرفتم تا بتونم از نزدیک به شرایط رسیدگی کنم

خب شرایط عادی نبود، از طرفی توی کشور ما تازه انقلاب شده بود وحکومت تازه تاسیس بود، از طرفی هم جنگ شده بود و از همه طرف تحت فشار بودیم