🇵🇸 بخشی از متن زیبای «فرهاد قائمیان» بازیگر سینما و تلویزیون در محکومیت جنایات شنیع صهیونیست‌ها غزه، فلسطین، خاک و خون باروت. کودک، شهید، مادر، ستاره های بی لبخند. غزه، فلسطین، مقاومت. سرهای بر شانه آویخته، فریاد فرو خورده در خون. غزه، فلسطین، خاک داغ حادثه، خاک هزارفانوس، خاک بیت المقدس. خاک کشور، خاک وطن، خاک خاکستر شده ای که آوارش بر سر کودک و مادرش ریخت و پدر را خَم کرد. سنگ های خونین باقیمانده در دستان لرزان پدر، فریادش را بر افروخت. جنگ، مقاومت، خون، شهادت، ولی به کدامین گناه؟ گتاه کودکی؟ گناه مظلومیت؟ گناه بی پناهی؟ گناه غیرت بر آب و خاکش؟ کودکم، مادرم، خواهرم، برادرم، من خانه ای دارم، خانه ای امن، خانه ای گرم و بدون دلهره تا ابدیت. خانه ی عشق و دوستی، خانه ی همدلی و همدردی، خانه ای امن؛ خانه ی دلم. دیگر در غربت کسی نباش، دیگر رویاهایت را در زیر آوار ناملایمتی ها و ناهنجاری ها خاک نکن. دیگر بیا و این بار دلم را وطن خود بدان تا با هم در این خانه شهادت پدر را به جان بنشانیم. بیا کودکم، بیا برایت قصه بگویم، قصه ای از جنس بلور و گلاب، به طعم صلح که ریشه اش مقاومت است و نورش ، طلیعه ی صبح بی مرگی، صبح آزادی، صبح بی دلهره، صبح روشنایی. بیا مادرم، ای چراغ خانه ی فرزندان شهیدت، بیا که چادر بر خاک و خون کشیده ات را ارج نهم. بیا که باری دیگر با هم سفره ی مهربانی را در خانه ی دلمان بگشاییم و خانه ی مهر را بیاراییم. #آمریکا_حامی_جلادان_صهیونیست #رژیم_صهیونیستی #نسل_کشی #فلسطین