eitaa logo
لشکر فرشته ها
887 دنبال‌کننده
914 عکس
279 ویدیو
19 فایل
پاسخ گویی به سئوالات در لینک زیر 👇 . . . https://eitaa.com/lashkare_fereshteha
مشاهده در ایتا
دانلود
🔹به شهادت تاریخ، نامش بحریه بنت مسعود الخزرجی است؛ همسر جناده بن کعب انصاری، از شهدای دشت کربلا. 🔹نامش را جناده بن حرث هم نوشته‌اند که از طایفه خزرج بود و چون پسر نوجوانی به نام عمرو داشت او را ام عمرو می‌گفتند. 🔹ام عمرو به همراه همسر و پسر نوجوانش از همان منزل آغازین در مکه به کاروان حسین بن علی(ع) پیوست. او همسر و فرزندش را در کربلا فدایی امام زمانش کرد. 🔹پس از آنکه جناده در روز عاشورا به شهادت رسید، او پسرش عمرو را که تنها ۱۱ سال سن داشت امر به رفتن به میدان و حمایت از امام می کند. 🔹وقتی پس از شهادت پسر، دشمن سرش را به سوی مادر پرتاب می کند بحریه این سر بریده خون آلود را به سینه می چسباند و بی هیچ شکوه و ناله و شیونی که سزاوار آن لحظه است تنها می‌گوید: آفرین بر تو پسرم! ای شادی قلبم و ای نور دیدگانم! 🔹بعد، آن چنان این سر را به فشار به سوی سینه مردی از سپاه دشمن پرتاب می کند که او در دم می میرد. آن گاه باز از پای ننشسته عمود خیمه را می کند و در حالی که این رجز را می خواند به سوی دشمن حمله می برد: انّی عَجُوز سیّدی ضعیفة خاوَیةٌ بالیةٌ نَحیْفة اَضْرِبُکُمْ بِضَرْبَةٍ عَنیفة دوُنَ بَنیِ الْفاطِمَةِ الشّریفة: من زنی، ضعیف و لاغر و ناتوانم که در حمایت از فرزند فاطمه با شما می جنگم.   🔹بعد همین طور با رجزخوانی با همان عمود خیمه دو مرد از سپاه دشمن را به قتل رسانید. تا اینکه امام(ع) خود مانع شده به او دستور بازگشت به خیمه ها را دادند. 🔹توجه به بیت‌هایی که این زن هنگام مبارزه می خواند خود بهترین گواه عظمت او است. او که همسر عزیز خویش را در راه مولا فدا نموده، خود اسماعیلش را تا مذبح بدرقه می کند تا قربانی امام کند و بعد در این ابیاتی که پس از شهادت دو فرزندش می خواند، حتی نامی از قربانیان به زبان نمی آورد. بلکه با خلوصی که تنها می تواند نتیجه علقه کامل به ولایت باشد تنها نام فرزندان فاطمه(س) بر زبان او جاری است. حرفی از انتقام خون عزیزانش در این شعر نیست. آنچه هست حمایت از فرزند فاطمه(س) است.
40.88M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎥 مروری بر آیین‌های عزاداری زنانه در نقاط مختلف ایران در ماه محرم 🔸مراسماتی از قبیل چایینه خوانی ایلام، هفت منبر بیرجند، خاکسپاری شهدای کربلا قزوین، هوی هوی کهگیلویه و بویراحمد، تمثیل حجله قاسم بوشهر، سینه‌زنی ایستاده زنان بوشهر، لال پلو گیلان، چهل منبران لرستان، آیین میدان خوزستان و... 🔹مطالعه یادداشت اختصاصی: آیین های عزاداری زنانه از تاریخچه تا انواع آن در ایران
🔹رَباب بِنت إمرؤالقَیس بن عدی، همسر امام حسین(ع) و مادر سکینه و علی اصغر (عبد الله رضیع) است. او را زنی عالم و اهل فصاحت و بلاغت معرفی کرده‌اند، در کتاب الاغانی از قول هشام کلبی نقل شده است که رباب از بهترین زنان و افضل آنان در جمال، ادب و عقل بود.   🔹رباب بر اساس شواهدی در کربلا حضور داشت و همراه اسیران به شام رفت، سپس به مدینه بازگشت و مدّت یک ‏سال براى سید الشهداء (ع) عزادارى کرد و مرثیه‏هایى هم در سوگ آن حضرت سرود. 🔹شخصیت والای رباب باعث شد که بعد از شهادت امام حسین (ع)، عده‌ای از اشراف قریش، از وی خواستگاری کنند، اما به نوشته مورخان، او نپذیرفت و گفت: «من پس از آن که رسول خدا (ص) پدرشوهرم بوده، شخص دیگری را به عنوان پدرشوهر نمی‌پذیرم».   🔹او پیوسته گریان بود و زیر سایه نمى‏رفت و از ‏فرط گریه و اندوه بر شهادت حسین (ع)، یک سال بعد (در سال ۶۲ هجرى) جان باخت.‏ 🔹از جمله سروده‏هاى او در شهادت ‏امام حسین (ع) ابیاتى است که این گونه شروع مى‏شود:‏  ‏«آن کس که نوری روشنی بخش بود، در کربلا کشته شد و به خاک سپرده نگردید؛ ای سبط پیامبر! خداوند از ما به تو جزای نیک دهد و از تو خسران را دور گرداند…»   🔹از اخبار محدودی که در زمینه روابط امام حسین (ع) و همسرش رباب رسیده است، چنین برمی‌آید که روابط آن دو بسیار صمیمی بوده، آن قدر که هم امام (ع) و هم رباب از اظهار این روابط صمیمی میانِ خود، خودداری نمی‌کرده‌اند، همان‌گونه که پیامبر اکرم (ص) نیز از نشان دادن صمیمیت خود به همسر خودداری نمی‌کرد. 🔹به‌ دلیل وجود همین شواهد است که ابن کثیر می‌گوید: «امام حسین (ع) همسرش رباب را بسیار دوست می‌داشته و از روی علاقه‌مندی به وی، درباره‌اش شعر می‌گفت».   🔹همان‌طور که ذکر شد، رباب دو فرزند از امام حسین (ع) داشت، یکی سکینه و دیگری عبداللّه. عبداللّه در روز عاشورا در حالی که نوزادی بیش نبود، در جلوی چشم پدر و مادرش به شهادت رسید. سکینه نیز، بعدها در شمار زنان بزرگ عالم اسلام درآمده و به‌ویژه در ادب، شخصیت برجسته‌ای شد.
🚩 زن مگو مردآفرین روزگار! 🏴 پس از واقعه کربلا خطبه را فقط زینب و علی بن الحسین نخوانده‌اند؛ ام کلثوم خطبه خوانده، سکینه بنت الحسین خطبه خوانده، فاطمه بنت الحسین خطبه خوانده. اینکه می‌گویند زن مگو مرد آفرین روزگار! من و تو عادت کرده‌ایم فوراً گریه را سر بدهیم و رویش فکر نکنیم! اگر یزید قبلاً می‌دانست که بعداً اینقدر دردسر برایش ایجاد خواهد شد گمان بنده این است به عمر سعد و شمر دستور می‌داد که زن‌ها را هم همانجا یکجا بکشید. (س)