شهید"محمد طوقانی"؛شهیدی که تا آخرین لحظه دلاورانه جنگید 📌همرزم شهيد محمد تعريف می كرد،تقريبا برای اولين بار با صحنه دلخراش مواجه شديم، يك دفعه ديديم بوی كباب می آيد؛ به محمد گفتم اينها با چه دل خوشی در اين معركه كباب درست می كنند. 🔸اما وقتی جلوتر رفتيم، ديديم يك ميدان مين است و عراقی ها يك بشكه «فوگاز» را زده اند و يك گروهان از بچه های ما آتش گرفته و سوخته اند. 🔹بوی كبابی كه می آمد، بوی بدن های سوخته بچه های خودمان بود. مشاهده صحنه دلخراش پيكرهای قطعه قطعه شده و سوخته گردان های قبلی اين گزينه را به ذهن متبادر می كرد كه اينجا ديگر جای ماندن نيست ▪️اما شهيد محمد و حاج رضا گودينی اقدام بزرگی در اين لحظه انجام دادند نه تنها از ديدن صحنه واهمه به دل راه ندادند بلكه همان جا ذكر مصيبتی كردند كه روحيه بچه ها تضعيف نشود و با يك قوای جديد ادامه داديم. ▫️فرمانده و محمد به اين نتيجه می رسند كه ماندن مساوی است با دادن تلفات بيشتر به همين خاطر از همه می خواهند كه هر كس می خواهد برگردد، چرا كه گذشت زمان تنها شهيد می گيرد 🔻محمد به همرزمانش می گويد:" برويد كه آنها مسلحند و از نظر منطق ديگر جای ماندن نيست"، اما خودش می ماند. بچه های گردان عاشورايی بودند و چقدر مردانه تا آخرين لحظه ماندند. ●سرانجام محمد طوقانی"در عمليات والفجر يك،ارديبهشت ماه سال ۱۳۶۲ در فکه بر اثر اصابت ترکش و گلوله به شهادت رسید. #شهیدمحمدطوقانی ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄┄ "کوچه شهدا"💫 ╭┅─────────┅╮ @kooche_shohadaa ╰┅─────────┅╯