🛑مدرکِ شناسایی ❇️قبلا هم پیکر آورده بودند. اما ننه نه گذاشت و نه برداشت، گفت: این عبداللهِ من نیست! درِ گوشش گفتم: - ننه! تو از کجا می‌دونی عبدالله نیست؟! حتما یه نشونی چیزی داشته که آوردنش. اما حرفش یک کلام بود: «من بوی عبدالله‌ام رو می‌شناسم» ✳️مدتی بعد باز هم زنگ زده بودند که شهید آورده‌ایم و پیکر عبدالله هم بین شهداست. چشمم آب نمی‌خورد، می‌دانستم باز هم قبول نمی‌کند. راهی معراج شدیم. چند قدم مانده به پیکر، ننه آرام زمزمه کرد: - عبداللهِ! ننه عبداللهِ...! چشم‌هایم چهار تا شد. رنگ‌پریده‌اش شک به دلم انداخت که نکند بعد سیزده سال هنوز بوی عبدالله را یادش مانده؟! بند کفن را که باز کردم. چانه‌اش لرزید. - دیدی گفتم عبداللهِ ننه! آخرین باری که می‌رفت پیرهن قرمزی که براش بافته بودم رو پوشید! ✅به جایی که نشان می‌داد نگاه کردم. تکه استخوانِ سیاه شده‌ای بود که پیراهنِ قرمزِ سوخته به آن چسبیده بود. 💠خاطره‌ای از خواهر شهید عبدالله سقایی؛ مهر۱۴۰۳ ✨ڪـوݼـــــــــہ‌هـاے‌آشنــــــــــا 💫 ─────────┅╮ https://eitaa.com/koochehhayehashena ╰┅───── #شــــــــادی‌ارواح‌طيبــــــــہ‌شهداصـَـــــلوات ▫️#حسینیه_شهید_عبدالله_سقایی