#شهیدی_که مُزد حضور هشت سال جنگ را در لبنان گرفت دو فرشته بنام مسیب و طوبا به مورخ دوم اسفند ماه ۱۳۳۸ در روستای حصار از توابع #زنجان صاحب فرزندی آسمانی بنام اباصلت شدند. که سرانجام در رکاب ولی زمانش به مورخ سوم مرداد ماه ۱۳۶۸ از منطقه بَعَلبَک کشور #لبنان به مقصد بهشت پر کشید https://eitaa.com/koochehhayehashena #سردار_شهید_اباصلت_باقری هفت ماه پس از پذيرش قطعنامه به لبنان اعزام شد. قبل از اعزام به نزد مادرش رفت و بدون ذكر محل ماموريت، عاجزانه از او خواست كه براى شهادتش دعا كند. آقاى حسين نصيرى كه همراه او به لبنان اعزام شده بود، مى ‏گويد: "در آنجا به آموزش نيروهاى لبنانى مى ‏پرداخت. در روز شهادت از خوردن غذا خوددارى كرد. وقتى دليل اين امر را پرسيدم گفت: ندايى به من مى ‏گويد: "نخور و نمان و زود حركت كن." قرار بود براى پاكسازى ميدان مين به منطقه‏ اى حركت كنيم، قبل از حركت به سوى منطقه مين‏ گذارى شده با تمام بچه ‏ها با زبان عربى خداحافظى كرد، گفتم: "تو كه زبان عربى نمى ‏دانستى؛" گفت: "اين زبان يك نعمت الهى است كه خداوند بر زبانم جارى كرده است." در مسير حركت به سوى محل ماموريت گفتم: حال كه غذا نخوردى، آب ميوه بخور؛ در پاسخ گفت: "مى‏ شود هم تشنه و گرسنه به لقاى حق برسم؟" در اين زمان با تمام وجود حس مى ‏كردم كه باقرى شهيد خواهد شد. وقتى به منطقه مورد نظر رسيديم، باقرى روى مين رفت و بر اثر انفجار آن به شهادت رسيد. شهادت وى سبب مطلع شدن ساير نيروها از محل مينها شد و در نتيجه 130 نفر جان سالم به در برند.