•• یه مرحله ای از زندگی هست که حتی انبیاء مایوس می‌شوند. در قرآن آمده؛ «حَتَّىٰ إِذَا اسْتَيْأَسَ الرُّسُلُ وَظَنُّوا أَنَّهُمْ قَدْ كُذِبُوا جَاءَهُمْ نَصْرُنَا فَنُجِّيَ مَنْ نَشَاءُ ۖ وَلَا يُرَدُّ بَأْسُنَا عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمِينَ» تا هنگامى كه فرستادگان ما نوميد شدند و مردم‌ پنداشتند كه به آنان واقعاً دروغ گفته شده، يارىِ ما به آنان رسيد. پس كسانى را كه مى‌خواستيم، نجات يافتند، ولى‌ عذاب ما از گروه مجرمان برگشت ندارد. دقت کنید؛ «حَتَّى إِذَا اسْتَيْأَسَ»! يعنى به قدرى ما به مجرمان مهلت داديم كه انبيا مأيوس شدند:)) یکنفر هم احتمالا با حال و هوای این روزهای ما نزد امیرالمومنین اومد، شکایت جور و ستم رو کرد،  مولا بهشون گفتن؛  «به خدا قسم! آنچه شما در ذهن می‌پرورانید، هرگز محقّق نخواهد شد، مگر آنکه آنان که باطل هستند به هلاکت برسند، و جاهلان، نیست و نابود گردند و با تقوایان، احساس امنیّت نمایند و چنین امری به ندرت پیش خواهد آمد، عرصه چنان بر شما تنگ گردد که حتّی جای پای شما در پشت سرتان باقی نماند کسی از شما پیروی نکند و ارزش شما نزد مردمان از ارزش مرده در نزد صاحبانش کمتر باشد. در چنین حالتی است که ناگهان و به‌صورت غیرمنتظره نصرت الهی و یاری پروردگار و پیروزی از راه خواهد رسید.» مطمئن باشید که قهر الهى شامل انبيا و مومنان واقعى نمى‌شود. «فَنُجِّيَ». همین. به حال #ما نظری کن ، که #ما دچار توایم.... ________________________ @koolebar_miyaneh @koolebar_azsh