حسن حسن پور سراب دارالقرآن: ﷽ #آموزش_تجوید #درس 1⃣: #مخارج_حروف 👌موضع و محل حروف عربی: کلام در زبان عرب از بيست و هشت حرف تشکيل مى شود. براى پيدا کردن مخرج هر يک از آنها بايد آن حرف را ساکن نموده و يک همزه مفتوحه بر سر آن بگذاريم مثلاً ب و ت را ميگوئيم أب و أت با اين عمل مخرج ب و ت معلوم مى شود. 👌اين بيست و هشت حرف از چهار موضع و هفده محل خارج مى گردند : موضع اول : حَلق که داراى سه محل و شش حرف ميباشد . موضع دوم : زبان که داراى دو محل و دو حرف ميباشد . موضع سوم : دهان که داراى هشت محل و شانزده حرف ميباشد . موضع چهارم : لب که داراى چهار محل و چهار حرف ميباشد . 👌موضع 1⃣:حلق داراى سه محل ميباشد . از انتهاى حلق شروع کنيم . اوّل محل هـ، ء و در وسط حلق محل ح، ع و نزديک به دهان محل خ و غ مى باشد . و براى آنکه بيشتر در ذهن بماند به اين شعر توجه فرمائيد : حرف حلقى شش بود اى نور عين ها و همزه حا و عين و خا و غين 👌موضع 2⃣ : زبان کوچک که مخرج ق و ک ميباشد . 👌موضع 3⃣ : دهان را گفتيم که داراى هشت محل و شانزده حرف ميباشد . محل اوّل : ( ج، ش، ى ) اين سه حرف را شجرى گويند چون در موقع تلفظ دهان باز مى شود . محل دوم : (ض) براى اداء حرف ضاد بايد تمام طول کنار زبان بطور طبيعى به کنار دندانهاى پهلو تماس گيرد . محل سوم : (ل) براى اداء لام تمام سر زبان با پشت لثه بالا تماس مى گيرد . محل چهارم : (ن) براى اداء نون هم تمام سر زبان با پشت دندانها و لثه بالا تماس ميگيرد . محل پنجم : (ر) براى اداء حرف (راء) تمام سر زبان با پشت لثه بالا بطورى که نچسبد بلکه با آن مماس قرار گيرد. محل ششم : (ز ، س ، ص) براى اداء اين سه حرف از سر زبان با پشت دندانهاى ثناياى بالا ولى نمى چسبد . محل هفتم : (ث ، ذ ، ظ) باز هم از سر زبان با پشت دندانهاى بالا ولى نمى چسبد. محل هشتم : ( ت، د ، ط ) كه اين سه حرف هم از پهناى سر زبان با پشت دندانهاى بالا اداء مى شود. 👌موضع 4⃣ : موضع لب ميباشد و آن داراى چهار محل و چهار حرف ميباشد . محل اول : (ف) که مخرج آن از تيزى دندانهاى ثناياى بالا با شکم لب زيرين مى باشد . محل دوم : (ب) مخرج آن ترى هر دو لب هنگامى که بر روى هم گذارده شوند مى باشد . محل سوم : (م) و مخرج آن خشکى هر دو لب هنگامى که بر روى هم گذارده مى شوند. محل چهارم (و) مخرج آن از ميان دو لب ولى بهم نخورد .

﷽ #آموزش_تجوید #درس 1⃣: #مخارج_حروف 👌موضع و محل حروف عربی: کلام در زبان عرب از بيست و هشت حرف تشکيل مى شود. براى پيدا کردن مخرج هر يک از آنها بايد آن حرف را ساکن نموده و يک همزه مفتوحه بر سر آن بگذاريم مثلاً ب و ت را ميگوئيم أب و أت با اين عمل مخرج ب و ت معلوم مى شود. 👌اين بيست و هشت حرف از چهار موضع و هفده محل خارج مى گردند : موضع اول : حَلق که داراى سه محل و شش حرف ميباشد . موضع دوم : زبان که داراى دو محل و دو حرف ميباشد . موضع سوم : دهان که داراى هشت محل و شانزده حرف ميباشد . موضع چهارم : لب که داراى چهار محل و چهار حرف ميباشد . 👌موضع 1⃣:حلق داراى سه محل ميباشد . از انتهاى حلق شروع کنيم . اوّل محل هـ، ء و در وسط حلق محل ح، ع و نزديک به دهان محل خ و غ مى باشد . و براى آنکه بيشتر در ذهن بماند به اين شعر توجه فرمائيد : حرف حلقى شش بود اى نور عين ها و همزه حا و عين و خا و غين 👌موضع 2⃣ : زبان کوچک که مخرج ق و ک ميباشد . 👌موضع 3⃣ : دهان را گفتيم که داراى هشت محل و شانزده حرف ميباشد . محل اوّل : ( ج، ش، ى ) اين سه حرف را شجرى گويند چون در موقع تلفظ دهان باز مى شود . محل دوم : (ض) براى اداء حرف ضاد بايد تمام طول کنار زبان بطور طبيعى به کنار دندانهاى پهلو تماس گيرد . محل سوم : (ل) براى اداء لام تمام سر زبان با پشت لثه بالا تماس مى گيرد . محل چهارم : (ن) براى اداء نون هم تمام سر زبان با پشت دندانها و لثه بالا تماس ميگيرد . محل پنجم : (ر) براى اداء حرف (راء) تمام سر زبان با پشت لثه بالا بطورى که نچسبد بلکه با آن مماس قرار گيرد. محل ششم : (ز ، س ، ص) براى اداء اين سه حرف از سر زبان با پشت دندانهاى ثناياى بالا ولى نمى چسبد . محل هفتم : (ث ، ذ ، ظ) باز هم از سر زبان با پشت دندانهاى بالا ولى نمى چسبد. محل هشتم : ( ت، د ، ط ) كه اين سه حرف هم از پهناى سر زبان با پشت دندانهاى بالا اداء مى شود. 👌موضع 4⃣ : موضع لب ميباشد و آن داراى چهار محل و چهار حرف ميباشد . محل اول : (ف) که مخرج آن از تيزى دندانهاى ثناياى بالا با شکم لب زيرين مى باشد . محل دوم : (ب) مخرج آن ترى هر دو لب هنگامى که بر روى هم گذارده شوند مى باشد . محل سوم : (م) و مخرج آن خشکى هر دو لب هنگامى که بر روى هم گذارده مى شوند. محل چهارم (و) مخرج آن از ميان دو لب ولى بهم نخورد .