🔹کارهای رفاقتی🔹 📣 آيت‌الله شهید دکتر بهشتی شايد در ميان رفقاى موجود كارهاى اشتراكى دو يا چند نفره اى وجود داشته باشد كه تكليف اين مطلب به صـورت مشخص و در ضمن قرارداد، معين نشده باشد و صرفاً به شكل رفاقتى پيش رود. يعنى بر اساس رفاقت با هم كار را شروع كرده اند. و چه كـار بدى! رفاقت خوب است، اما اين رفاقت خوب در ايـن مـوارد، وقتـى مسؤوليت ها مشخص نشود به خطر مى افتد. اگر رفاقت چيز خوبى است چرا آن را اينقدر آسان و ارزان به خطر اندازيم؟ مگـر عيـب دارد كـه هم رفيق باشيم و هم حدود و ثغور كارمان مشخص باشـد؟ ايـن چـه اخلاقى است كه ما داريم؟ خودخواهى! دو نفر رفيق تحمل نمـى كننـد كه يكى رئيس باشد و ديگرى مرئوس. ايـن خودخـواهى اسـت. ايـن عيب است، كمال نيست. با خيلى از رفقا كه صحبت مى كنيم مى گويند فلانى، قصـه رئـيس و مرئـوس را كنـار بگـذار كـه رفاقتمـان بـه هـم مى خورد! اين نقص ماست؛ كم رشدى ماست. البته آنجا كـه قـرار باشـد جو رفاقت به هم بخورد ما از خير رئيس و مرئوسى مى گـذريم، بـراى اينكه از رئيس و مرئوسى كه با هم رفيق نباشند كارى سـاخته نيسـت. من اين روش عملى را كه وقتـى احسـاس مـى كنـيم رفاقت هـا بـه هـم مى خورد تعيين سمت ها را ناديده مى گيريم، خيلى تخطئه نمـى كـنم. ايـن حالت، اين ضعف، اين كم رشديمان را تخطئه مى كـنم كـه اصـلاً چـرا احساس رفاقت و پيوند دوستانه ميان زن و مرد جامعه ما با تعيين مقـام و مسئوليت منافات دارد. 📚 ولایت، رهبری، روحانیت، ص ۱۸۳ #شهید_بهشتی #مدیریت ❇️ به ما بپیوندید: https://eitaa.com/koshechin

🔹ضعف بزرگ ما🔹 📣 آيت‌الله شهید دکتر بهشتی توجه همه را به اين نقطه ضعف بزرگ جلب مى كنم؛ نقطـه ضـعفى كـه در دايـره محاسـبات مـن، از عوامـل شكست و ناكامى بسيارى از كوشش هاى مـا بـوده اسـت. صـرفاً خواسته ايم با رفاقت ديمى كار جمعى انجام بـدهيم. بـه محـض اينكه تصميم مى گيريم اين حالت را از رفاقت ديمى در بيـاوريم، سامان اجتماعى به آن بدهيم و مقام مسئول معين كنـيم، رفاقت هـا به هم مى خورد. يا اين را داريم يا آن را، امـا هـر دو را بـا هـم، هرگز! و چون اين طور بوده خيلى خسارت مى بينيم. آنچه ارزش دارد، توأم بودن اين دو با هم است؛ در غير اين صورت، مى شود همين رئيس و مرئوس هاى خشك بى مغز تشكيلات اجتمـاعى مـا كه به درد نمى خورد. البته اين تجربه را هم داريم كـه كـارايى و همان رفاقت هاى ديمى عملاً از آن رئيس و مرئوس هـاى بـى روح بيشتر است. اما آن چيزى كـه بـه درد مـى خـورد تعيـين امـام و رئيسى است كه قلباً مطاع باشد. يعنى پيوند ميان امـام و مـأموم، پيوند قلبى باشد و روح داشته باشد. ما به چنين چيـزى احتيـاج داريم و به دنبال آن هستيم. 📚 ولایت، رهبری، روحانیت، ص ۱۸۴ #شهید_بهشتی #مدیریت ❇️ به ما بپیوندید: https://eitaa.com/koshechin

🔹کار جمعی و انتخاب مدیر🔹 📣 آيت‌الله شهید دکتر بهشتی در كار جمعى بايد مشخص شود كه اتخاذ تصميم در مواردى كه اتفاق نظـر وجود ندارد بر عهده كيست. اين حداقلِ مطلب اسـت. در كـار جمعـى، ولو دو نفر، مقام مسؤول لازم است؛ امام و رهبر لازم است. تا يك نفريد مى توانيد به تنهايى به نمـاز بايسـتيد؛ همـين قـدر كـه دو نفـر شـديد و خواستيد با هم نماز بخوانيد بايد يكى امام شود و ديگرى مأموم. نماز دو نفرى بدون امامت و رهبرى نمى شود. پيغمبر بزرگوار اسـلام وقتـى كـه براى انجام مأموريتى دو نفر را مى فرستاد فوراً معين مى كرد كه كدامشـان امير باشد. در تاريخ اسلام مى خوانيم كه پيغمبر براى فلان كار پنج نفـر را فرستاد و به آنها فرمود فلانى امير شماست. اگـر غيـر از ايـن باشـد كـار پيش نمى رود. پس اصـل مسـأله ضـرورت رهبـرى، امامـت، پيشـوايى، زمامـــدارى، مســـؤوليت درجـــه اول، در هـــر كـــار دو نفـــرى بـــه بالا مسأله اى بسيار روشن است. 📚 ولایت، رهبری، روحانیت، ص ۱۸۳ #شهید_بهشتی #مدیریت ❇️ به ما بپیوندید: https://eitaa.com/koshechin

🔹نباید اشتباه کرد🔹 📣 آيت‌الله شهید دکتر بهشتی در سفری که به آذربایجان رفته بودم، به آذرشهر رفتیم. چون میزبان ما آيت‌الله مدنی بودند، ایشان فرمودند که برای ماندن شب، باغی را در اطراف در نظر گرفته اند که آنجا باشیم و آنجا برویم. من نمی دانستم صاحب باغ کیست. خوب ایشان میزبان بودند و دیگر پرسیدن زیادی درست نبود. خوب فرصت هم نبود که من بپرسم. رفتیم آنجا و دیدیم بله یک آقایی است که یک باغ بزرگ چند هکتاری دارد و آنجا شامی آماده کرده است و با آيت‌الله مدنی هم آشنایی داشت و پزشک هم بود که گویا در تبریز طبابت می کرد و در آنجا هم باغی درست کرده بود و می آمد. بعدا معلوم شد که این صحیح نبوده. این آقا در محل به عنوان یک آدم پولداری که ثروتش را در راه خدا انفاق نمی کند، شناخته شده است. هیچ لزومی نداشت ما آنجا برویم. اتفاقا بعد موقع خوابیدن ما گفتیم اینجا دیگر نمی خوابیم و برویم. برگشتیم شهر، منزل اخوی ایشان و همان جا استراحت کردیم، چون ایشان خودشان آذرشهراند. خوب نباید این اشتباه را کرد. چه لزومی دارد؟ بنده معمولا وقتی به جاهایی بروم، سعیم این است که با همین نهادهای انقلابی یا با مردمی که از این قبیل باشند، باشیم. در همین سفر اخیر که دو روزی اهواز رفتم، آنجا در سپاه پاسداران بودیم و شب ها متکا و بالش هم نداشتند. یک پتو تا می کردیم، می گذاشتیم زیر سرمان و می خوابیدیم. نه تشک داشتند، نه بالش داشتند. غذاهایی را هم که در سپاه می پختند، می خوردیم. خیلی خوب بود. فرصت بیشتری هم داشتیم برای اینکه با آنها مانوس باشیم. باید این طور عمل کنیم. 📚 تشکیلات بهشتی، محسن ذوالفقاری، ۷۶ - ۷۷ #شهید_بهشتی #مدیریت ❇️ به ما بپیوندید: https://eitaa.com/koshechin