♦️ این همه استعداد برای زندگی محدود؟! 🔻 وقتی انسان #استعدادهای_عظیم خود را یافت، ادامه‌ی خودش را هم کشف می‌کند؛ چون برای این #زندگی_محدود، به این همه استعداد احتیاج ندارد. 🔸 استعدادهای اضافی انسان نمایانگر ادامه‌ی او هستند؛ همان‌طور که جنین در رحِم مادر احتیاج به دست و پا و گوش و دماغ ندارد و به‌جز جفتش به چیز دیگری احتیاج ندارد. 🔹 بچه در شکم مادر دست‌وپا نمی‌خواهد؛ که نه نجاری‌ای در پیش دارد و نه می‌خواهد نمدمالی کند. دهان و چشم هم نمی‌خواهد. شاید هم با خودش بگوید این‌ها چیست که در صورت من کار گذاشته‌اند؟ و حتی شاید اعتراض کند که این چه سازنده‌ی بی‌حسابی بوده که این‌ها را به من آونگان کرده است؟ 🔺 پس با شناخت استعدادهای اضافی انسان، ادامه‌ی انسان کشف می‌شود؛ همان‌طور که با شناخت کار انسان، جهت حرکت انسان کشف می‌شود و درنتیجه مقصد او و منزل‌های او مطرح می‌شود. اینجاست که انسان با تفکر در خودش به دو چیز می‌رسد؛ هم به کار خودش، که #حرکت و #جهت_حرکت است و هم به منزل‌هایی که در پیش دارد و #معادی که برای اوست. 👤 #استاد_علی_صفایی_حائری 📚 حیات برتر، صص ۲۶ تا ۲۸. ✅ #حرف_حساب 🍃🌱🌿🍃🌱🌿🍃🌱 @kowsarnewsguilan| کانال خبرگزاری حوزه علمیه خواهران گیلان

♦️حیات انسان سراپا سِیر است 🔻 #سیر_الی_الله حد یقف ندارد و اصلا توقف در این‌جا معنی ندارد و #حیات انسان سراپا سیر است و گذر؛ گذر از مقامی به مقامی. ولی این انسان جهول بی‌مایه‌ی نزدیک‌بین، فکر می‌کند به همین صورت که درآمده، همین حد اوست و به جایی که لازم بوده برسد، رسیده است. اگر این حالت را از انسان بگیرند و کاری کنند که انسان به #نقص خود در حالی که هست اعتراف داشته باشد و به هر کجا که رسیده، بگوید: هنوز ناقصم و به جایی نرسیده‌ام، انسان هیچ‌گاه متوقف نخواهد شد و از سیر باز نخواهد ماند. 🔸 بسیاری از دانشمندان به‌نام، از جمله بوعلی‌سینا با آن معلومات، آخر عمر می‌گفتند: «معلومم شد که هیچ معلوم نشد». برای این‌گونه انسان‌ها توقف معنی ندارد، هر چه هست #حرکت است و در هر حرکتی رشدی و در قدمی قربی و در هر قربی شوقی و در هر شوقی ذوقی و در هر ذوقی لذتی... 👤 #آیت_الله_حائری_شیرازی 📚 تحجرگرایی ✅ #حرف_حساب ✨◾️✨◾️✨◾️✨◾️ @kowsarnewsguilan| کانال خبرگزاری حوزه علمیه خواهران گیلان

#اخلاق_تشکیلاتی 🔰 بالاترین عیب 📍اساس در معاشرت ها بر این است که روی کسی سرمایه ‏گذاری کنیم که #حرکت می ‏کند. 📍اگر بنا باشد رفیقی انتخاب کنم، کسی را انتخاب می ‏کنم که اگر صد عیب داشته، ولی عیبش را کم کرده است، نه آن آقایی که از بیست سال پیش با او آشنا بودم و یک عیب داشته و هنوز همان یک عیب را دارد! این شخص، لیاقت رفاقت را ندارد؛ لیاقت آدمی که صد عیب داشته و به بیست عیب رسانده، برای #دوستی بیشتر است! 📍این بی توجهی ماست که در قضاوت ها به فسق و فجورهای سطحی نگاه می کنیم؛ ولی به #رشد طرف نگاه نمی کنیم. 📍ما تا زخمی ببینیم، رهایش می کنیم؛ ولی مگر می ‏شود رها کرد؟ مگر ما بهشتیم که خوبها را جمع کنیم؟! مگر ما قیامتیم که امتیاز فرقان ایجاد کنیم؟! 📍به ما تکلیف کردند که برخورد کنیم و قطعاً برخوردمان باید با معایب، ابتلاها و کسری ها باشد. 📍پس باید بررسی کنیم که این جمع یا شخص، چند عیب داشته و چند تا از آنها را کم کرده است؟ کسی که یک عیب داشته و پس از ده سال هنوز هم همان عیب را دارد، می توان گفت چون فقط یک عیب دارد، خیلی خوب است؟! 📍 بالاترین عیب همین است که او سازندگی ندارد و به فکر تولید نیست؛ به این فکر نیست که باری بردارد. 📍جمعی که برای خانواده ‏هایش، برای بچه ‏هایش، برای معاشرت ‏هایش، برای خستگی ‏هایش، برای مریض ‏هایش، برای ناراحتی ‏هایش #برنامه ‏ریزی کند، جمع مرده ای نیست، #جمع_مقاومی است، جمعی مولد و دارای بار است! ❛❛ استاد علی صفائی حائری 📚 #جمع_ها_و_حاصل_جمع_ها | ص ۹۱ 🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸 @kowsarnewsguilan| کانال خبرگزاری حوزه علمیه خواهران گیلان