... خوب می‌دانم که تو نیز منتظری که این ثانیه‌ها را پای سجاده‌های اشک به استغاثه نشسته‌ای سلام بر تو ای سجاده‌نشین دعا🥲 السَّلَامُ عَلَيْكَ یا مَهدی صاحب الزمان♥️ همسفرشو👇 https://eitaa.com/kulbeye_aramesh ═══‌‌‌‌♥️ℒℴνℯ♥️═══

... اونایی که تا مهمون می یاد عزا می گیرن گوش بدن❗️🤔 #حجت_الاسلام_فرحزاد «#اَلَّلهُم‌عجِّل‌‌لِوَلیِڪَ‌‌الفرَج» همسفرشو👇 https://eitaa.com/kulbeye_aramesh ═══‌‌‌‌♥️ℒℴνℯ♥️═══ همسفرشو👇 https://eitaa.com/kulbeye_aramesh ═══‌‌‌‌♥️ℒℴνℯ♥️═══

✿‍✵✨🍃🌸<❈﷽❈>🌸🍃✨✵✿‍ هـر شــ🌙ــب 🍃🍂داستــــان‌هـــای                    پنـــــدآمــــــوز🍃🍂 ┄┅═✼✿‍✵✿‍✵✿‍✼═┅┄ توی خیابان دربند، کوچه شمسی، خانه‌ای هست فرو ریخته! با دیوارهایی ویران باغی دارد با درخت‌های شکسته و پر از علف هرز، ساختمان خانه تبدیل به مخروبه! قدیم‌ها توی این خانه پیرزنی زندگی می‌کرد به اسم طلعت خانم که از بستگان مادری ما بود. صدایش می‌زدیم «عمه خانم» مهربان بود و صمیمی! در خانه‌اش هم همیشه به روی میهمان باز بود. این عمه خانم یک قناری داشت که اسمش را گذاشته بود «بهار» توی خانهٔ عمه خانم همیشه صدای بهار بلند بود، چقدر هم صدای قشنگی داشت. قفسش آویزان بود به شاخهٔ درخت انار عمه خانم می‌نشست توی ایوان و به قناری و باغ و آسمان نگاه می‌کرد، عاشق قناری‌اش بود. زنگ که می زدیم خانه‌شان، صدای بهار از توی تلفن می‌آمد. ما هم حالش را از عمه خانم می‌پرسیدیم، دیگر بهار عضوی از خانواده شده بود اینها گذشت تا اینکه چند سال قبل خبر دادند که بهار غیب شده و رفته! باورمان نشد! آخر یعنی چه غیب شده؟! در قفس باز مانده بود و بهار از باغ رفته بود، خیلی عجیب بود. خیلی وقت‌ها عمه خانم بهار را توی باغ و ساختمان رها می‌کرد و بهار پرواز کوتاهی می‌کرد و دوباره برمی‌گشت پیش عمه خانم! اما این بار ... خانه‌های اطراف را گشتیم، کوچه های کناری، خیابان‌ها، اما خبری از بهار نبود. دو ماه گذشت و عمه خانم افتاد گوشه خانه، اول پاهایش از کار افتاد، فلج شده بود، بعد افسردگی گرفت. کارش شده بود گریه کردن. صبح تا شب می‌نشست توی ایوان و به آسمان نگاه می‌کرد و می‌گفت: بهار می‌آید! برمی‌گردد! موهایش که آن همه سال سپید نشده بودند، بعد از گم شدن بهار سپید شدند عمه خانم لاغر و لاغرتر شد گم شدن بهار عمه خانم را آب کرد کم کم آن قدر ضعیف شد که بردیمش بیمارستان، چند روز بعد هم دق کرد و مرد از دلتنگی بهار، از غم دوری بهار از خودم می‌پرسم: آیا ما به اندازهٔ دلتنگی برای یک قناری گم شده، برای امام زمان دلتنگ و اندوهگین هستیم؟! آیا واقعا تشنهٔ آمدن حضرت هستیم؟! تشنه به معنای حقیقی؟! یا آنکه به کسب و کار و بازار و دنیا و زمانه و سیاست و خانه و خانواده خود مشغولیم و امام زمان را گم کرده ایم! آیا دعای فرج، به یک دعای فرمالیته مانند احوالپرسی‌های تعارفی ما تبدیل نشده؟! ✍ درباره‌اش فکر کنیم..... همسفرشو👇 https://eitaa.com/kulbeye_aramesh ═══‌‌‌‌♥️ℒℴνℯ♥️═══

... #مهدی‌جان ♥️ بی تو شـب شب است اما بخیر نیست... باز هم نصف شب شد و دلتنگی ما روشن شـد... مولایم مرا با خیال تو ، تا صبح نجواست... دنیای ما یک قرص ماه می خواهد نورانی تر از ماه آسمان #شبت_بخیر_تنها_آرزوی_دلم #اللهم‌عجل‌لولیک‌الفرج همسفرشو👇 https://eitaa.com/kulbeye_aramesh ═══‌‌‌‌♥️ℒℴνℯ♥️═══

... از اینکه یک روز دیگر از بامداد تا شامگاه همراه ما بودید سپاسگزاریم🌷 پروردگارا شبمان را به شایستگی به بامداد برسان تا در بندگی تو بکوشیم و سحرگاه به امید مناجات و نیایش به درگاه تو برخیزیم شبتـ🌙ـون پـر از عطـر خـدا به امید طلوعی دیگر تا فردا خدانگهدار همسفرشو👇 https://eitaa.com/kulbeye_aramesh ═══‌‌‌‌♥️ℒℴνℯ♥️═══

💠 پرسش: بيماري حضرت ايوب چطور با مقام نبوت او سازگاري دارد؟ ✅پاسخ: نکته ی اول: فلسفه ی ارسال رسل و فرستادن انبیاء، هدایت مردم است. وقتی این مهم محقق می شود که مردم رغبت و اشتیاق به رسول خدا داشته باشند. و اگر مسأله ای در وجود انبیاء وجود داشته باشد که مردم از حضور در محضر آنان نفرت داشته باشند، نقض غرض لازم می آید. به همین خاطر تمام متکلمین شیعه«تنزه از منفرات» یعنی دور بودن از امور نفرت زا را از ویژگی پیامبران نام برده اند. نکته ی دوم: در مورد حضرت ایوب علیه السلام، در کتب برخی مخالفین مطالبی بیان شده است که به هیچ وجه پذیرفته نیست. لذا روایاتی که در منابع روائی شیعه راه پیدا کرده است را علمای بزرگوار حمل بر تقیه نموده و اعتقاد و عمل بر اساس آنان را جایز نمی دانند. (1) نکته ی سوم: امام صادق علیه السلام در مورد امتحان حضرت ایوب می فرمایند: « إِنَّ أَيُّوبَ مِنْ جَمِيعِ مَا ابْتُلِيَ بِهِ‏ لَمْ تُنْتِنْ لَهُ رَائِحَةٌ وَ لَا قَبُحَتْ لَهُ صُورَةٌ وَ لَا خَرَجَتْ مِنْهُ مِدَّةٌ مِنْ دَمٍ وَ لَا قَيْحٌ وَ لَا اسْتَقْذَرَهُ أَحَدٌ رَآهُ وَ لَا اسْتَوْحَشَ مِنْهُ أَحَدٌ شَاهَدَهُ وَ لَا تَدَوَّدَ شَيْ‏ءٌ مِنْ جَسَدِه‏»؛ « هیچ یک از ابتلائات ایوب (ع) عفونت پیدا نکرد، و بدبو نشد، و نیز صورتش زشت و زننده نگردید، و حتى ذره اى خون و یا چرک از بدنش بیرون نیامد، و احدى از دیدن او تنفر نیافت و از مشاهده اش ‍ وحشت نکرد، و هیچ جاى بدنش کرم نینداخت». (2) نتیجه اینکه: صحبتهایی که در رابطه با حضرت ایوب نبی در بین مردم مشهور است، مبنا و سند ندارد و با مقام نبوت ناسازگارست و مردود. ✍ جواد حیدری پی نوشت ها: 1. تفسير القمي، ج‏2، ص: 240 2. بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏12، ص: 348 ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌🇮🇷کانال رسمی استاد جواد حیدری👇 https://eitaa.com/joinchat/4071489550C59c970ae1b

... 💕خدایا ما عظمت تورا تمجيد می کنیم... #الهی_به_امید_تو همسفرشو👇 https://eitaa.com/kulbeye_aramesh ═══‌‌‌‌♥️ℒℴνℯ♥️═══