کنارش ایستاده بودم؛‌که شنیدم گفت:‌«السلام علیک یامولای یاصاحب الزمان»‌بهش گفتم چرا الان به امام سلام کردید؟ ‌گفت شاید این نسیم،‌سلام مرا به او برساند. |ابومهدی المهندس| #‌امام_‌زمان

آقای امام حسین، همونجوری که به حُر گفتی إِرفَع رَأسک، میتونیم امیدوار باشیم که به ما هم بگی؟

امشب ،‌روایتی رو اتفاقی دیدم که مضمونش این بود:‌خطرناک ترین حالت انسان این است که انجام گناه مثل کارهای روزمره،‌براش عادی بشه؛‌ اگه بعدِ گناه سرمون پایینه،‌اگه حتی جرأت نداریم سربلندکنیم وبگیم دلتنگتیم ،‌میشه به مابگی «‌إرْفَع رأسَکْ» آقای امام حسین؟

چیزی که باعث می شودبعد ازخطاهای بسیار،‌شمارا صدا بزنم حس مسئولیتی است که به خودم وشما دارم ؛‌این حس مرابه پناه جویی می کشاند.از قدیمِ روزگار گفتن که اگر نزد کریم بیانِ حاجت کنی،‌تصدّق وعنایت حتمی است ؛من به عزت شما وذلت ِ خودم نگاه میکنم اگرچه دست هایم کوچک وظرفیتِ درونم محدوداست ولی به بزرگیِ خواسته ام نگاه کن آقای ِ امام حسین..

ناتوانی وفقرِ ماهم بهانه ی خوبی است برای جلبِ نگاهِ کریمانه ات..

«اِلهی، لَیْتَ السِّباعَ قَسَّمَتْ لَحْمی عَلی اَطْرافِ الْجِبالِ، وَلَمْ اَقُمْ بَیْنَ یَدَیْکَ» ای کاش درندگان ، بدنم را در اطراف کوه ها می دریدند و من اینگونه معصیت تورونمی کردم. |‌صحیفه ی سجادیه|

«اِلهی، لَیْتَ اُمّی لَمْ تَلِدْنی»