...

مهربان تر وخیرخواه تر از امام زمان پیدا نمیکنی،‌او بیشتر از هرکس دیگه ای برای خوشحالیت خوشحال میشه و برای ناراحتیت،‌غمگین. #امام_زمان

«فکر کنین که همه ی ما قراره تواین قرن بمیریم وباهیچ کسی عهدی نبستند که مثل نوح قرن ها زندگی کنه.هیچ ردی از ما توی این دنیای شلوغ باقی نمیمونه.چرا از همین لحظات اول،‌به لحظه ی آخر فکر نکنیم؟‌لحظه ای که تمام ثانیه های الانمون از جلو چشممون رد میشه..پس بیایید از همین ثانیه ها،‌محتوای تصویری آروم کننده ای برای اون موقعیت نفس گیر،تولید کنیم.»

خوبیش اینه تو این قرن همه می‌بینیمش پس خوشا وعده‌ی «مَن یَمُتْ یَرَنِی».

«وَقَدْ اَتَيْتُكَ يا اِلـهي بَعْدَ تَقْصيري وَاِسْرافي عَلى نَفْسي مُعْتَذِراً نادِماً مُنْكَسِراً مُسْتَقيلاً مُسْتَغْفِراً مُنيباً مُقِرّاً مُذْعِناً مُعْتَرِفاً..» عذر خواه وپشیمان ودل شکسته به سویِ تو آمدم،به گناه وتقصیرات خویش معترفم،به بخشش وعفو تو،‌به اینکه دستگیرِ همیشگیم تویی وکسی رو غیر از تو ندارم.

لطفاً،‌خواهشاً.. برای مریضِ مورد نظر،‌ حمد شفایی قرائت کنید.

«دیدی؟مثلا یجایی بری سفر تجربه بشه تو فصل زمستون گرد و خاک زیاد میشه شهر، یا تابستوناش آتیش میباره از اسمون سعی میکنی اون فصلا نری یا تو اولویت سفرت نباشه دیگه اون شهر؟ بنظرم کربلا تنها شهریه که هر اتفاقی ام بیفته تو هر فصلی و هر ساعتی از سال دوست داری بری... برا همین کشش و محبتس که کربلایی جواد مقدم زار میزنه میخونه کرببلا نبر ز یادم، جوونیمو پای تو دادم. میخوام بگم آقای امام حسین-علیه السلام؛ما نفسمون بند اومده، ما نفس نداریم دیگه، هوا میخواییم،اونم نه هر هوایی ها!هوای کربلات.بارونیش چیه؟ شما بگو اصلا همون هوایی که توش غباره... همون.» وفا دوران

شب پنجم

«تجربه های مکرر خداحافظی باعزیزترین ها،‌می بایست یه آدمی ازم بسازن که هرلحظه حواسش به اطرافیانش باشه،‌وعلاوه بر ضبط جلوه های بصری،‌جلوه های شنیداری رو هم نگه داری می کرد.اما باز هم جاموندم ودرکمال غفلت،‌دلِ من تنگ صدایی است که نیست..»

حرفی ندارم جز اشک.

خیالی که از واقعیت شیرین تره.

شب ششم

«عندما يـكون صاحب الأمر أنيسك والسبيـل الاول والوحيد لكَ،فإعلـم إن الدنيـا بكامل قِـواها لـن تستطيع هَزيـمتكَ ..» وقتی صاحبِ امر،همدم تو و اولین و تنها راه تو باشد‌،پس بدان که دنیا با تمام قدرتش نمی تواند تو را شکست دهد. #امام_‌زمان

وَامْنُنْ عَلَيَّ بِشَوْقٍ إِلَيْكَ.

رَحَلَت جدّتی.

شب هفتم.

یأتی زمان ویذهب زمان ویبقیٰ الحســین..

« آخرین نواز‌ش،آخرین آغوش،آخرین کلام، آخرین نگاه،آخرین نفس،آخرین نفس.. چقدر غریبه این روزها،شب‌ها،این زندگی، این مدام شانه به شانه‌ی مرگ بودن.» -

از مرگ با خفگی مثل غرق شدن هراس داشتم و وقتی فهمیدم خدا در قرآن فرموده «إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ» یکی از حالات مرگ رسیدن جان به گلوگاهه و چه بخوام چه نخوام خفگی رو تجربه خواهم کرد خندم گرفت. این روزا خندم محو شده ازین خاطره... حالمو که می‌بینم به این نتیجه رسیدم که خفگی در برابر غمت هیچ نیست. بقول شاعر «بی‌هراسم ز اجل زانکه گمانم نبُوَد؛که گلوگیرتر از هجرِ تو باشد اجلی...آقای امام حسین» -

-‌از نفس افتاده..

«اگه مقدور بود امشب؛ برای مادربزرگم نماز لیلة‌الدفن بخونید.‌» زینب بنت لفته

«خوش آن مردن که در بالین خویشش بینم و باشد،اجل در قبضِ جان،تن مضطرب،من در تماشایت...»

شب هشتم.

چنان عجین شده‌ام با«فمن یمت یرنی» که روز مرگ عزیزانِ خود شعف دارم:) لطفاً اگه براتون مقدور بود،‌نماز شبِ اول قبر بخونید برایِ‌‌‌‌«‌سعدیّه بنت آدم و حوا»

«این نماز را برای از دست رفتگان بخوانید تا دیگران هم برای شما بخوانند..»

شب نهم.

چهل ونه روز بیشتر نمونده..

دلخوشی دنیا وآخرتمی حسین..