وصیتنامه: اي امت شهيد پرور با تشخيص خطوط انحرافي خط امام را از ديگر خطوط كه در لباس ها و اشكال گوناگون ظاهر مي شوند تفكيك كنيد تا خداي ناكرده مسأله صدر اسلام تكرار نشود و خون شهيدان پايمال نگردد. برادران عزيز سپاهي تقوا را، اخلاق اسلامي و خون شهدا را فراموش نكنيد، نكند خداي ناكرده مقام و رتبه شما را بگيرد چرا كه شما حافظان اسلاميد!

خاطرات: خواهر شهيد گفته است: « كوچك كه بودم با بچه خواهرم به چند خيابان آن طرف خانمان رفته بوديم كه همه نگران ما شده بودند. مرتضي با دوچرخه همه جا را دنبال ما گشته بود كه وقتي ما را پيدا كرد من مي ترسيدم كه من را كتك بزند اما هيچ كاري نكرد و خنديد و گفت: كجا رفتي همه دنبال تو مي گردند و من را به خانه برد. مادرم مي گفت: يكبار بر سر قبرش بودم. ديدم دو خانم گريه مي كردند. بعد به مادرم گفته بودند كه ما در گندمان زندگي مي كنيم كه پسر شما آنجا سرباز بوده و به تمام خانواده هاي بي بضاعت كمك مي كرد و به بچه ها هديه مي داد و كلاس هاي عقيدتي و قرآن براي آنها برگزار مي كرد. او در دوران مدرسه به خاطر بدحجابي معلمان اعتراض مي كرده است. خواهرشان مي گويد: « چهارم دبستان بود كه به معلم مدرسه ايراد گرفته بود كه چرا بي حجاب به مدرسه مي آيي؟ معلم هم يك سيلي به گوش او زده بود كه پدرم را در مدرسه خواستند.»

زندگی نامه: در سال 1345 متولد و به سال 1351 وارد مدرسه شد و تا چهارم دبستان بيشتر درس نخواند. در سال 1355 به شغل مكانيكي مشغول شد و در سال 1357 كه انقلاب به شكوفايي رسيد اعتصاب كرد و ديگر سركار حاضر نشد و در تظاهرات شركت مي كرد. وقتي انقلاب در بهمن ماه به پيروزي رسيد و بسيج تشكيل شد وارد بسيج محل گرديد و طي دوره اي كه در پادگان غدير گذراند در چندين عمليات شركت كرد. در عمليات محرم مجروح شد و پس از بهبودي گفت من بايد راه برادر شهيدم را ادامه دهم. او در يك خانواده مذهبي بزرگ شد. نمازش ترك نمي شد و در نماز جمعه شركت فعال داشت. او با دختر عمه اش ازدواج كرد و قبل از عروسي در عمليات والفجر4 شركت كرد و مانند حسين (ع) سر از بدن جدا برگشت. او در كوه هاي مريوان با منافقان درگيري پيدا مي كند و در تاريخ 3/08/1362 به شهادت مي رسد.