نه به قدری شکست‌ خورده که ته خط باشه، نه اون‌قدری موفق که ذهنش آسوده باشه. در مرزی بین" اگر بیشتر تلاش کنم حتما میشه" و "دیگه دیر شده" گیر کرده.

زندگی؟ یا یه کلاف کاموای به هم پیچیده، که تو گره‌ی کورش هستی؟

تو می‌گویی اشرف مخلوقات اما یادت می‌رود آدم‌ها دق میكنند و يادشان میرود اين را به ديگران بگويند ، آدم‌ها دروغ میگويند و يادشان میرود جمعش كنند، آدم‌ها سگ میشوند و يادشان میرود پاچه را ول كنند ، آدم‌ها تصميم میگيرند و يادشان میرود عقل ندارند ، آدم‌ها میروند و يادشان میرود بگويند به كجا، گاه هم می‌روند و يادشان میرود برگردند، انگار آدم‌ها ، هیچوقت آدم نمیشوند.

ما بی هم غریب به نظر می‌رسیدیم، انگار که گمشده و ترسیده باشیم. و فکر کنم حضورمون در کنار هم مثل: " نور برای سایه ، میترا برای آیدا ، اسکات برای اسکارلت ، یاسمن برای آرشام ، نلی برای جناب اندی ، تنی برای تیل ، پارسا برای بانو د آرماس(نخندید) ، آیلین برای ترمه ، نیکا برای نسیم ، سارن برای آیسان ، آرتمیس برای مبینا ، ملیسا برای پدری ، مارک برای لونیکا " بود .

ز بیداری ام چه دانی؟ ای خفته ای که شب ها ننشسته ای به حسرت،نشمرده ای ستاره