#حکایتی_زیبا_وقابل_تأمل سعدی حکایتی دارد که یک پادشاهی بود و با فرزندش در صحرایی میرفت. از تاج ان شاهزاده یک نگین ریزی افتاد روی زمین.شاهزاده خم شد که نگین را پیدا کند و چون شب و تاریک بود پدرش به او گفت: پسرم هر چیز ریزی که امد به دستت بردار.گمان نبری سنگ است،که شاید همان مروارید باشد،روز که شد مشخص میشود کدام سنگ و کدام لعل. 🔮زتاج ملک زاده ای در مُناخ شبی لعلی افتاد در سنگلاخ پدر گفتش اندر شب تیره رنگ چه دانی که گوهر کدام است و سنگ همه سنگ ها پاسدار ای پسر که لعل از میانش نباشد به در بعد سعدی در ادامه میگوید: دنیا هم همین طور است،مانند شب است،لعل و سنگ و خوب و بد قاطی است،شما حواست را جمع بکن.به همه احترام بگذار و به همه توجه کن و محبت،چون معلوم نیست کی خوب و کی بد است. قیامت که شد روز است و ان وقت معلوم میشود چه شخصی خوب و چه شخصی بد است. 📙 #حکایات سعدی ✅ @laylatolghadrnoor