[ الروح والروح ] #بخش_دوم . حسین (ع) با اشتیاق دانہ اے انگور مقابل دهان پسرش گرفت. پیرمرد مقابل پدر و پسر رسید،از شدت شادمانے نفسش بہ شمارہ افتادہ بود. با زحمت مقابلشان نشست و بہ عصایش تڪیہ داد. بغض صدایش را لرزاند:سلام بر دردانہ ے رسول اللہ! حسین (ع) دانہ ے انگور دیگرے در دهان پسرش گذاشت و با محبت پاسخ داد:سلام و درود خدا بر تو! سپس مشغول نوازش موهاے پسرش شد و دوبارہ او را بہ سینہ چسباند! بہ قلبش! دلهرہ و عشق در چشم هایش موج مے زد! زمزمہ ے بغض آلود حسین (ع) را شنید:خدا روزے را نیاورد ڪہ تو از پدر خواهشے داشتہ باشے و پدر نتواند آن را براے تو فراهم ڪند! سپس لب هایش را روے پیشانے پسر گذاشت و قطرہ اے اشڪ میان موهاے علے (ع) جهید! پیرمرد خواست دهان باز ڪند ڪہ پسر بہ سمتش سربرگرداند. لبخند مهربانے ڪنج لبش نشستہ بود و دانہ اے انگور میان دستش. دستش را بہ سمت پیرمرد دراز ڪرد و دانہ ے انگورش را تعارف زد. لحنش بوے مودت مے داد! بوے محمد (ص)! _بفرمایید! قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشم پیرمرد چڪید. بے اختیار بہ سمتش دست دراز ڪرد و متحیر گفت:فیض! تویے؟! لبخند علے (ع) جان دار تر شد و رنگ نگاهش آشنا! چشم هایش را بہ حسین (ع) دوخت و فرمود:پدر جان! چہ مے شنید؟! محمد (ص)،رسول خدا در آغوش حسین (ع) جا گرفتہ بود و او را پدر صدا مے زد؟! فیضِ خلوت و دوران ڪودڪے اش؟! محمد (ص) هشتاد و اندے سال قبل بہ این قد و قوارہ بود! حال باید... یا للعجبے زیر لب گفت و زمزمہ ڪرد:بہ راستے ڪہ خودش فرمود حسینے منے و انا من حسین! با لبخند براے بوسیدن دست علے خم شد ڪہ علے با سرعت دستش را بالا برد و روے گونہ ے خیسش گذاشت! لبخند پر عاطفہ اے بہ رویش زد و مشغول نوازش صورتش شد! اشڪ هاے پیرمرد شدت گرفت و تنش بہ لرزہ افتاد از این اتفاق مبارڪ! همان محمد (ص) بود! همان محمدِ پر مهر و رحمت! براے استشمام عطر محمد (ص) از حسین (ع) آمدہ بود اما چشم هایش بہ دیدن روے ماهِ دلدارش روشن شدہ بودند... خدا باز روح محمد (ص) را در ڪالبد محمد (ص) دمیدہ بود... . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے @Ayeh_hayeh_Jonon