ایمان گروی رضا اکبری؛ چ۱، قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ۱۳۸۴، ۲۸۷ صفحه رقعی. موضوع اثر و اهمیت آن: نسبت عقل و ایمان از بحث انگیزترین موضوعات در حوزۀ مطالعات الهیاتی است؛ یعنی بحث بر سر این است که آیا اساساً لازم است ایمان و باورهای دینی عقلانی باشند یا نه. دراین باره سه گرایش پدید آمد: گرایش نخست عقل گرایی است که پذیرش باورهای دینی را منوط به داشتن شواهد کافی می داند. گرایش دوم از عقلانیت عملی دین سخن می گوید. گرایش سوم که ایمان گروی نامیده می شود، ایمان را فراتر از آن می داند که نیازمند اسندلال و محاسبات عقلی باشد. به عقیدۀ ایمان گرایان استدلال های فلسفی نه تنها با باورهای دینی بی ارتباط اند، بلکه مخرّب باورهای دینی متدینان نیز هستند. پس می توان گفت ایمان گروی نظریه ای است که بر اساس آن، باورهای دینی نیازمند توجیه معرفت شناختی نیستند. در این کتاب سه تقریر مختلف از ایمان گروی که سه اندیشمند مشهور، یعنی کرکگور، ویتگنشتاین و پلانتینگا ابراز کرده اند، بررسی شده است. در فصل اول اندیشه های کرکگور بررسی شده است. او استدلال ها را بی ارتباط و حتی مضرّ به باورهای دینی می داند. در فصل دوم به دیدگاه ویتگنشتاین پرداخته شده است. او با تأکید بر نظریات فلسفی خود و با به کارگیری مفاهیمی کلیدی از فلسفۀ خود، همچون بازی های زبانی، استدلال های فلسفی را کاملاً بی ارتباط با باورهای دینی قلمداد می کند. در فصل سوم آرای پلانتینگا بیان شده است. او « گزاره خدا وجود دارد » را پایه ای و بی نیاز از استدلال تلقی می کند. مؤلف ابتدا نظریه های سه اندیشمند مذکور را توصیف و تبیین می کند؛ آن گاه لوازم، آثار و نتایج آنها را مشخص و در نهایت به خلل های منطقی آنها اشاره می کند. هدف اصلی این اثر معرفی جامع دیدگاه ایمان گروانه دربارۀ باورهای دینی و آشنا نمودن خوانندگان با ادبیات موجود در باب این موضوع است. ☸️👇👇👇برای خرید و مطالعه آنلاین به لینک زیر مراجعه کنید. . #پژوهشکده_فلسفه_وکلام #رضا_اکبری #کتب_کلامی