🌷هوالعلیم 🔻تفاوت عرفان عملی با اخلاق 1⃣ از آن‌جا که #عرفان_عملی از جنس عمل و مجاهده است، در بسیاری از موارد با علم اخلاق اشتباه گرفته شده و افراد نمی‌توانند میان این دو روش کلی #تهذیب_نفس تفاوتی قائل شوند. درست است که عرفان عملی و اخلاق، بر خلاف رشته‌هایی مانند عرفان نظری، فلسفه و کلام، از «باید‌»ها و «نباید»ها صحبت می‌کنند اما؛ این دو رشته، در هدف و مسیر با یکدیگر متفاوت بوده و راه‌های جداگانه‌ای را طی می‌نمایند. در #اخلاق هدف نهایی انسان، رسیدن به ملکۀ «عدالت» است؛ توضیح اینکه دانشمندان علم اخلاق معتقدند سه قوه در وجود انسان‌ها فعالیت دارد و برآیند فعالیت این سه قوه، شخصیت و حقیقت انسان و به تبع آن فعالیت‌های وی را می‌سازد. در نگاه دانشمندان علم اخلاق، هر‌یک از قوای عاقله، شهویه (قوه‌ای ‌که مخصوص جلب منفعت‌ها برای انسان است) و غضبیه (قوه‌ای ‌که موظف به دفع بدی‌ها و مضارّ از انسان است) در نفس انسان مشغول کشمکش با یکدیگر بوده و با هم رقابتی به‌ظاهر پایان‌ناپذیر دارند؛ و انسانی سعادتمند است که قوۀ عاقلۀ وی بر دو قوۀ دیگر برتری پیدا کرده و به زبان دیگر، عقل حکمفرمای وجود او شود و غضب و شهوتِ وی را تحت کنترل درآورد. در مقابل انسان شقی و نگون‌بخت آن کسی است که قوۀ عاقلۀ او تحت سلطۀ یکی از قوای شهویه و یا غضبیۀ وی درآمده و بدین وسیله عقل او به جای حاکم، نقش محکوم را ایفاء نماید. ✅ پس هدف نهایی اخلاق این است، که انسان به یک «انسان خوب» تبدیل شود که امور خود را تحت مدیریت عقل خویش انجام می‌دهد، اما هدف #عرفان به طور کلی متفاوت است. #عرفان_امین 📚منبع: عرفان امین، ص۱۷ 🆔@m_a_tavallaie | کانال تأملات

🔸همان‌طور که پیش‌تر نیز اشاره شد، عرفان هدف خود را رسیدن انسان به اوج قلۀ #عبودیت و به عبارت دیگر، مرتبۀ #فناء فی الله قرار داده و جز با رسیدن به این نقطه، به چیز دیگری رضایت نمی‌دهد. انسان عارف، انسانی نیست که قوای خود را تحت ارادۀ عقل خویش قرار داده باشد، بلکه انسان عارف انسانی است که با سوزاندن تمام خودیّت‌ها، مدیریت نفس خویش را به خداوند متعال سپرده و تمام امور وجود او، نه توسط عقل وی، که توسط خداوند متعال اداره می‌شود. ✅ پس هدف #اخلاق تبدیل انسان به «انسان خوب» و هدف #عرفان، تبدیل انسان به «انسانی الهی و خدایی» است. 📚منبع: عرفان امین، ص۱۷ #عرفان_امین 🆔@m_a_tavallaie | کانال تأملات