🔴 ۲۸ سالگی چرا شبانه روز ۲۴ ساعت دارد؟! من به همه کارهایم نمیرسم! این اعتراضی است که خیلی وقت ها به زمین و زمان و به خودم دارم! گاهی احساس میکنم نیلز دارم به ۳۶ ساعت در یک شبانه روز تا به همه آنچه میخواهم برسم. از دیروز ذهنم مشغول است با خودم کلنجار میروم، سوالی ذهنم را درگیر کرده، به نظرم چالشی ترین و #مهم_ترین_سوال هرکس در روز تولدش این سوال هست که باید از خودش بپرسد؟ 《آیا من در این سن باید اینجا می بودم؟ عقبم یا جلو؟ چقدر و چرا؟ 》 منکر تاثیر جامعه نیستم، زمان و زمانه در کی و کجا بودنمان نقش اصلی دارد، اهداف و آرمان هایمان راه تحققش تنها از اراده ما نمیگذرد با همه این اوصاف سوال همچنان باقی است آیا من باید #اینجا می‌بودم؟ ۲۸ سالگی سن کمی نیست، همیشه اینطور بوده در خیلی کلاس ها و دوره ها کوچک جمع من بودم! این بر میگرد به روحیه ای که همیشه به ایده ها، حرف ها و کارهای بزرگتر از سن خودم و فکر میکردم اما حالا دارم کم کم بزرگ میشوم حتی بزرگ بعضی جمع ها! کمبود زمان، احساس نرسیدن، توقع بیش از خود این ها را نمیشود از من گرفت، خودم نتوانستم. خیلی ها اینجا بودنم را #موفقیت بزرگی میدانند، درس خارج حوزه، اتمام ارشد دانشگاه، اتمام سربازی، قلم خوب، زندگی ساده و پیشنهاد شغل که البته فعلا نپذیرفتم، اهل تعامل، جسارت در جمع ها و جلسات، امیدوار و کنش گر، اهل علم و کتاب و ارتباط با جوانان و..... که غالبا چند تایش را با هم جلو بردم جز داشت های من هست در یک مسیر عادی بدون هیچ رانتی، از نقطه صفر از یک روستای محروم به جلسات مهم در بین پایتخت نشین ها و اهل علم رسیدن مسیر زیادی است که به آسانی به دست نمی آید موفقیت به حساب می آید خصوصا که این دستاوردها مقدمه ای میشود برای کسب جایگاه های بزرگتر حقیقتش این هست من همچنان از اینجا بودنم #راضی_نیستم، به نظرم روزی که انسان به رضایت از بودن برسد آغاز نرسیدن های اوست. البته این قانع نبودن و ناراضی بودن تبعات دارد به تعبیر شهید مطهری: #روح_بلند جسم را به رنج سختی می اندازد. حتی ادای آدم هایی با روح بلند را در آوردن، آنچه که من دارم انجام میدهم باز رنج و سختی دارد. به خود تنها فکر نکردن تلاش برای خود و خانواده، ایده و برنامه داشتن نه صرفا برای شهرستانت، نه برای استانت، نه برای ایران، نه برای جهان اسلام و حتی این هم نه، برای انسان سعی کردن حرفش آسان هست اما حرکت در این مسیر پر رنج است برای پاسخ به این سوال علاوه بر داشته ها و روحیه ها و آرمان ها باید #کاستی_ها را هم دید، بی تعارف بودن با خود بزرگترین خدمت به خود است اینکه هنوز یک زبان بلد نیستم، ماشین ندارم، هنوز رسما جایی نتوانستم در دانشگاه تدریس داشته باشم، در بعضی درس های حوزه ام ضعیفم، هزار کتاب نخوانده دارم و هزاران نقص دیگر این ها هم آن روی سکه داشته هایم هست شناختی از ترکیب داشته ها و نداشته ها و نگاه به آرمان ها و برنامه ریزی است که انسان را به #موفقیت می رساند این ها را نوشتم شاید برای شما زیاد مفید نباشد، و بگویید اصلا به ما چه ربطی دارد این حرف ها، البته بی ربط و بی فایده هم نیست، این را نوشتم که اولا: برای خودم بماند تا سال آینده خودم را با این یادداشت محک بزنم علاوه بر این خواستم #نمونه یک جواب کوتاه به آن سوال اساسی را نشان بدهم، همه ما باید در #روز_تولدمان به این سوال جواب بدهیم، بجای دل خوش بودن به کیک و استوری ها و تبریک ها و کادوها ساعاتی را بنشینید و به این سوال فکر کنید آیا من باید اینجا می بودم؟ ✍ #محمدامین_رضایی @m_amin_rezai ♦️نکته ۲: برادرانه از شما میخواهم بجای تبریک تولدم یک یا چند تا از عیب ها، نقاط ضعف و #هر_انتقادی که به من وارد میدونید را بی تعارف به من بگید، این بهترین هدیه به من هست وکمکم میکند. هر جا که راحت هستید برام بفرستید https://www.instagram.com/p/CCvVNAwJSsw/?igshid=5ffkxovefjmo