ارمنی بود و ارمنی زاده، ظرف خالی گرفت در دستش آمد و توی صف نذری گفت: السلام علیک دردانه پچ پچی دور او براه افتاد، عده ای خنده، عده ای مبهوت زیر لب دختری غضب میکرد: مردک ارمنی دیوانه! سر خودرا گرفت پایین تر،بغض تلخی گرفت جانش را: من محب حسین و اولادش، آشنایم نه اینکه بیگانه! صف دلواپسی جلو می رفت ، ارمنی در دلش چه غوغا بود روضه خوان از رقیه بانو خواند،از سه ساله میانه ویرانه توی حال خودش پریشان بود،فکر بیماری پسر در سر ناگهان مردی از سر صف گفت:شد تمام و نماند یک دانه! همه رفتند و ارمنی آمد،باقسم با گلایه و اصرار زد عقب هرکسی جلو آمد ، رفت با گریه آشپزخانه یک نگاهی به دیگ خالی کرد،گفت باشد قبول آقاجان من همانم که دیگران گفتند ، مردک ارمنی دیوانه! پای خودرا گذاشت در کوچه،دلخور از خویش و از ندامت ها دست رد خورده بود بر قلبش،رفت خانه چه ناامیدانه! وسط دسته ظهر عاشورا، پسری با صلیب بر گردن ناگهان ویلچرش زمین افتادوپسر روی پاش،مردانه!... #شعرنوش 3⃣2⃣ | @m_fayaz96

اندرون با تـو چنان اُنس گرفت‌ست مرا ڪه ملالم زِ همه خلق‌جهان می‌آید .... #شعرنوش 3⃣2⃣ | @m_fayaz96

پس چرا ص‌ب‌ر؟ #شعرنوش 3⃣2⃣ | @m_fayaz96

هَمه جٰا منزل ‏‏‏‏عشق است که یارَم همه جاست‏  ‏کوردل آن که نیابد به جهٰان جای تو را‏ #شعرنوش 3⃣2⃣ | @m_fayaz96

فواره شرح معنی این یک عبارت است: دنیا حضیض عزت و اوج حقارت است بیرون هر قفس قفسی دیگر است باز در اصل نام دیگر دنیا اسارت است چون عمر رفته را نتوان باز پس‌گرفت هر منفعت که می‌کند انسان خسارت است زاهد در انتظار بهشت است و عیب نیست این عاقلان عبادتشان هم تجارت است در معنی «وجود» همین بس که پیش دوست اظهار «هیچ» بودن ما هم جسارت است عاشق به گریه آمد و بوسید یار را عاقل هنوز منتظر یک اشارت است #شعرنوش 3⃣2⃣ | @m_fayaz96

ما که هستیم که تیر تو شود قسمت ما دیدن تیر در آغوش کمان ما را بس! #شعرنوش 3⃣2⃣ | @m_fayaz96

#شعرنوش☕️ 3⃣2⃣ | @m_fayaz96

تو کیستی که به یادت پس از هزاران سال جهان، قیامتی از جنس اربعین دارد...! #شعرنوش 3⃣2⃣ | @m_fayaz96

تا روزِ حَشْر می شود بر حالِ ما گریست جاماندگانِ قافله ی اربعین شدیم... #شعرنوش 3⃣2⃣ | @m_fayaz96

هر روز خلق را سر یاری و صاحبی‌ست ما را همین سر است که بر آستان توست… #شعرنوش 3⃣2⃣ | @m_fayaz96

لوکیشن درخواستی🥹 #شعرنوش 3⃣2⃣ | @m_fayaz96

هر چند در مقتل نوشته سَم شهیدش کرد من باورم این است که ماتم شهیدش کرد من معتقد هستم که زهرِ جعده(لع) یکباره... اما غم ِ بی مادری کم کم شهیدش کرد پُر بود گوشَش از صدایِ ضربهٔ سیلی آن ضربتی که روز و شب؛ هر دم شهیدش کرد رازی که از مادر میانِ سینه پنهان داشت هم سخت پیرش کرد و آخر هم شهیدش کرد از غربت بابا، سکوتِ مبهم ِ مادر... آن چهرهٔ غمدیده ی دَرهم شهیدش کرد آنها که عمری شاهدِ تنهایی اش بودند گفتند قبل از سَم، به قران غم شهیدش کرد نامش حسن(ع) بود و به سائل بسکه رغبت داشت بغض و حسادت!...کینهٔ عالَم شهیدش کرد کوچه، مغیره(لع)، نیشخندِ ممتدِ قنفذ(لع) عمری جراحت هایِ بی مرهم شهیدش کرد مِهرش چنان افتاد در ذرّاتِ زهری که ناچار، با شرمندگی، نم نم شهیدش کرد بر زخم های کهنه اش دائم نمک میریخت در خانه-همسر؛ بهترین مَحرم شهیدش کرد حرف نگفته، قاتلِ جانش شد و یک عمر خون جگر خورد و به ظاهر سَم شهیدش کرد #شعرنوش 3⃣2⃣ | @m_fayaz96