بر روی چه موضوعی بایستیم؟ (⛔️اخطار مخاطب این متن، بدنه انقلابی است) چند روزی است که ماجرای #مهسا_امینی باعث ایجاد یک جریان اجتماعی در کشور شده است. در این بین در بین بدنه انقلابی و متدین جامعه واکنش های ایجاد شده که در نوع خود جالب است: 1️⃣ گروه بر روی دفاع از اصل حجاب اجباری ایستاده اند و این تلقی را دارند که این جریان به دنبال حذف اصل حجاب در جامعه و ترویج بی حجابی و آلبالی گری است. 2️⃣ گروهی مسئله گشت ارشاد و حجاب اجباری را خط قرمز حاکمیت دینی می دارند و معتقدند که اگر از این سنگر کوتاه بیایند یکی از مهم‌ترین خطوط قرمز حاکمیت، فنی شده و امکان بازسازی آن وجود ندارد و این به مشابه یک سنگریزه ای است که ایجاد بهمن اجتماعی نموده و منجر به اضمحلال انقلاب می شود. 3️⃣ گروهی بر روی دسیسه های دشمن تمرکز دارند، بر اینکه چرا در هر اتفاق مبارکی که در انقلاب می افتاد، به ناگهان ما یک پدیده اجتماعی-رسانه ای داریم. چرا در بحبوحه عضویت ایران در پیمان شانگهای، اربعین حسینی و … باید این چنین پدیده های وزیران شود. 4️⃣ گروهی مخاطب خود را معاندین صرف می دانند، به ناسزا و سزا گویی به آنها افتاده و بررسی تطبیقی نسبتی به نحوه برخورد پلیس با جرم در غرب پرداخته و بر ناعدالتی های قوه قهریه در غرب تمرکز کرده اند. 5️⃣ گروهی بر وقوع ظلم قصدشده یا قصدنشده تمرکز کرده و حرف از اصالت عدالت و ضرورت برخورد با ظلم احتمالی تمرکز کرده اند. 6️⃣ گروهی تکلیف خود را حمایت از آنجا برای حفظ اقتدار آن جهت برخوردهای آتی با ناهنجاری های اجتماعی می دانند و دائما از آن حمایت می کنند. 7️⃣ گروهی عنان از کف داده و خودشان منتقد اصل نظام و حکمرانی شده اند و صدر تا ذیل نظام را به باد انتقاد گرفته و معتقدند در این وضع باید پیشروان حرکت اجتماعی و عدالت خواهانه بود. 8️⃣ گروهی بررسی های فقهی و عقلانی را در مقابل ضرورت و عدم ضرورت گشت ارشاد و حجاب اجباری را در دستور کار قرار داده اند و به بحث های تحصیلی دینی و اجتماعی و فلسفی مشغول اند. 🔴 اما گم گشته اصلی این میدان مردم اند… به نظر می رسد فضای پر التهاب و هیجانی امروزین ما کمتر مورد توجه دلسوزان است. فضایی که در آن بسیاری از هم فکران، مادران و همسران و دوستان ما دچار خشم اجتماعی شده اند و احساس ظلم پذیری به آنها دست داده است. فضایی که پر است از برچسب زنی، طعنه، تهمت و … گوش های که شنیده نمی شوند و دل‌هایی که بر روی حرف ها قفل اند. شاید نقطه تمرکز امروزین ما باید بر روی گفتگو و همدلی باشد. امروز جامعه ما نیازمند شنیده شدن است، نیازمند احساس همدردی است، نیازمند احساس دیده شدن و توجه است. استدلالات ما امروز چیزی جز ریختن بنزین بر روی آتش اجتماعی است. فضای خانواده ایرانی در این محیط باید یاد بگیرد که به جای تمرکز بر حق بر روی صلح تمرکز کند، به جای اقناع کردن بر روی شنیدن تمرکز کند، به جای دوقطبی سازی بر روی اخوت تمرکز کند و به جای تمسخر بر تغافل. نگذاریم که استوانه خانواده ما ترک برداشته و از هم گسسته شود. محمد رحمانی - ۲۸ شهریور ۱۴۰۱ @m_rahmani_g

آینده چگونه است؟!🤔 (نگاهی پدیدارشناسانه به جامعه امروزین ما) آیا تا کنون با پدر و مادرهایی مواجه شده اید که با همه دلسوزی که نسبت به تربیت کودکان خویش دارند اما به دلیل عدم آشنایی با تجربه لازم نسبت به فرزندپروری، اشتباهاتی را متوجه می شود؟ گاهی اوقات وقتی به این دست از افراد پیشنهاد اخذ مشورت از یک مشاور و متخصص داده می شود، واکنش منفی داشته و می گویند ما خودمان می دانیم که چطور باید فرزندمان را تربیت کنیم و نیازی به مشورت نیست. اما همین کودک وقتی به سنین نوجوانی می رسد و دچار آسیب های تربیتی می شود، آن پدر و مادر تمام تلاش خود را می کنند تا از روانشناس و مشاور و ... کمک بگیرند تا مشکل حل شود. والدینی را دیده ام که می گویند: من دیگه نمی دونم چه باید بکنم دکتر، لطفا شما هر چه می دانید انجام دهید. این مرحله، استیصال والدین است. در این مرحله، حضور یک متخصص و زمانگذاری چند ساله بر کودک می تواند آن مسائل را حل کند، گرچه بعضاً مشکلات به دلیل ریشه خود لاینحل باقی می ماند. بنابراین این فرآیند در چهار مرحله قابل صورت بندی است: 1️⃣ مرحله راهبری اولیه 2️⃣ مرحله سیگنال های منفی 3️⃣ مرحله استیصال و انقطاع 4️⃣ مرحله درمان و بهبود به نظر من الگوی حکمرانی اجتماعی و تربیتی در انقلاب اسلامی در مرحله گذار دو به سه قرار دارد. فقدان تجربه حکمرانی در انقلاب اسلامی باعث گردید که نحوه مواجهه ما با مردم، یک نحو مواجه دانای کل همراه با اقتدار باشد که بعضاً منجر به نفی اختیار و نفی تمرکز بر رشد عقلانیت در بدنه اجتماعی گردیده بود. دلخوشی ما نیز رفتارسازی های بدون پشتوانه عقلانی پس از هیجان انقلاب بود. اما با گذشت سه دهه کم کم ناهنجاری ها و سیگنال های منفی تربیتی در بدنه اجتماعی مشاهده گردید. در این مرحله کماکان حکمرانان و سیاستگذاران ما متوجه خطاهای رفتاری و سیاستی گذشته خود نبودند و توصیه های پدر پیر خویش را نسبت به صدمات فرهنگی، گوش فرا نمی دادند. اما حجم چالش های فرهنگی و اجتماعی بروز یافته در سنوات گذشته، به نظر می رسد حاکمیت را کم کم به سمت انقطاع و استیصال نسبت به سیاست های موجود برده و ضرورت رجوع به متخصصین، گفتگو عالمانه و تدبیر خردمندانه در حوزه مدیریت اجتماعی را رقم خواهد زد. گرچه این فرآیند ممکن است سالیانی طول بکشد اما روند کلی آن با یک نگاه پدیدارشناسانه، روندی طبیعی و رو به رشد است. ✅ کافی است که جریانات اندیشه ورز و دلسوز به آرمان های فطری انقلاب، جریان مطالبه گری و روشنگری و جهاد تبیین خود را در گام اول نسبت به نخبگان ادامه داده و تلنگرهای لازم را نسبت به ضرورت بازنگری در سیاستهای اجتماعی و تربیتی گوشزد نمایند. 🎉 پس امیدوار باشید و هیجانات و آسیب های امروز جامعه را با نگاه جزئی نگر ننگریسته و این ها را نشانه ها و نقطه عطفی برای رشد به آینده در نظر بگیرید. محمد رحمانی - ۱۵ مهر ۱۴۰۱ @m_rahmani_g

هویت تاریخی و تمدنی (ما و نسل بی تعلق) بوعلی در قالب یک داستان فلسفی انسانی را تصور می کند که هیچ گونه تعلقی ندارد و آن را «انسان طلق» می نامد. انسانی که هیچ ارتباط حسی با اجسام ندارد، بینایی و شنوایی ندارد و بویی به مشامش نمی رسد. پرسش وی این است که این چنین انسانی چه علمی دارد و اصولاً این فرد چه درکی از عالم دارد. در ادبیات فلسفی، انسان طلق به دلیل عدم تجربه پیرامون، بخش عمده ای از دانش و درک طبیعی را ندارد و صرفاً بخشی از علم حضوری به خویش را درک می کند. فردی درونگراست که خود را می یابد و شاید خدای خویش را! امروزه این پدیده در جامعه ما به عینیت رسیده است. ما با نسلی مواجه هستیم که به دلیل کوتاهی ما «نسل بی تعلق» اند. نسلی که چند تعلق اصلی خود را از دست داده است: 1⃣ تعلق به گذشته و فهم نسبت به امتداد تاریخی خود 2⃣ تعلق به حال و فهم نسبت به جمع 3⃣ تعلق به آینده و از دست دادن تصویر ❎ انسان بی تعلق به گذشته، درک تاریخی خود نسبت به جدال حق و باطل را از دست می دهد، نگاه تمدنی خود را فراموش می کند و فراموش می کند که جامعه شیعی، نمادی از جبهه حق است که هزاران سال است در بستر تاریخی در جدال با زر و زیور و تزویر است که از طرق مختلف و با تمام عِدّه و عُدّه در تلاش برای نابودی ماست. این بی تعلقی هویت جدی وی را صدمه می زند و احساس «دگرپنداری» نسبت به دشمن را از دست می زند. ❎ انسان بی تعلق به حال، پیوند با «خود» و «خودی» را از دست می دهد. چالش های رفتاری و انگیزشی و کنشی دوستانش را به دقت می نگرد و این عقب افتادگی ها و آفات وی را ناامید می کند. درک زیست واقع بیگانه و مسالمت آمیز برای وی وجود ندارد و این پرسش را دائما دارد که چرا باید با وجود این همه کاستی ها کماکان پایبند به این جمع باشم. در حقیقت بی تعلقی به خود «خانواده انگاری» جمع ما را منهدم نموده و به راحتی ما را نسبت به این جمع بدون وابستگی می پندارد. ❎ انسان بی تعلق به آینده، تصویر و چشم اندازی ندارد و به تعبیر یکی از فیلسوفان و مورخین غربی، بی تصویر یک تمدن و جامعه، قطعاً آن را نابود خواهد کرد چنانچه تمدن های پیشین را از بین برد. بی تعلقی نسبت به آینده، فردایی برای ایران قائل نیست یا درکی از آن ندارد و به همین دلیل است که نقشه راهی را هم ترسیم ننموده و برای ساختن آن تلاش نمی کند. در حالیکه امروزه «آینده پژوهی» به «آینده نگاری» تبدیل شده و همه به دنبال ساخت آینده هستند. ما آییم و نوجوان و جوان «طلق» که برای حل بحران های اجتماعی باید در ابتدا تعلقات را برای وی احیا کرد و وااصفا از نظام تعلیم و تربیت امروزین ما… محمد رحمانی - ۲۰ مهرماه ۱۴۰۱ @m_rahmani_g

حلوای معاویه؛ عشق علی(ع) و کودک پنج ساله! هویت سه گانه (تاریخی-جمعی-آینده نگرانه) روزی معاویه مقداری حلوای بسیار خوش رنگ و خوش مزه برای ابوالأسود دوئلی، از یاران و مریدان امیرالمومنین(ع) فرستاد تا شاید او را به‌خود متمایل سازد؛ دختر پنج ساله‌اش آن حلوا را دید، بی‌اختیار لقمه‌ای از آن برداشت و در دهان گذاشت، ابوالأسود گفت: دخترم این حلوا را نخور و آن را بیرون بریز؛ زیرا آن زهر است و این شیرینی را معاویه فرستاد تا بدین وسیله ما را بفریبد و محبت علی(ع) را از دل ما بیرون کند و دوستی خود را در دل ما جای دهد. و دخترک چه زیبا گفت: خدا روی معاویه را سیاه کند. آیا با حلوای زعفرانی می‌خواهد ما را از مولای پاک و عزیزمان جدا کند؟ مرگ بر فرستنده و خورنده آن باد. سپس انگشت در گلو کرد تا آنچه‌ پایین رفته بود، برگرداند، بعد دختر این شعر را گفت: أ بالشهد المزعفر یا بن هند/نبیع لک إسلاماً و دیناً معـاذ الله کیف یکون هذا/و مـولانـا أمیرالمؤمنینا ... ای پس هند جگرخوار، با شهد زعفرانی، اسلام و دینمان را به‌تو بفروشیم. ... پناه بر خدا! چگونه این‌کار را بکنیم در حالی که مولایمان امیرالمؤمنین است. چگونه می شود که یک کودک پنج ساله چنین هویت بخشی و ارادتی را به مولای خود پیدا نموده است؟ بدیهی است که این مهم جز با ایجاد سه گانه هویت تاریخی جمعی آینده نگرانه ایجاد نمی شود. این سه گانه است که ارتباط کودک را با گذشته خود ایجاد می کند، پیوند با آن برقرار می کند و برای رشد آن در آینده تلاش می کند. هویتی که امروزه غرب برای نسل کودک و نوجوان ما ایجاد کرده است نیز یک سه گانه مختص به خود دارد: 1⃣ گذشته خفت گرا 2⃣ حال تفردگرا 3⃣ آینده دنیاگرا 🔞 نوجوان ما از گذشته خود بیزار است چرا که دائما اشتباهات گذشتگان را به رخ او کشیده اند و عقب افتاده‌ی در ساحات مختلف زیست انسانی را معلول آن می دانند. نوجوان امروز ما با جمع گرایی آشنا نیست، خودش است و خودش و دنیایی وابسته به خویشتن؛ دنیایی که هر گونه تعامل با غیر را لطمه زننده به خود تلقی کرده و رشد خود را در رشد دیگری نمی داند. نوجوان امروز ما نیز آینده ای پر زرق و برق در پیش رو دارد که مطمئن است بدان نمی رسد! مدینه ی فاضله ای که از دریچه هالیوود ترسیم شده و رویای آمریکایی نامگذاری شده است. داستان امروز ما داستان تقابل سنتی حق و باطل است و چندگانه های ما در مقابل چندگانه های غرب. محمد رحمانی ۲۱ مهر ۱۴۰۱ @m_rahmani_g

نشست هم‌اندیشی عرصه کودک و نوجوان با محوریت سینمای کودک، عصر روز پنجشنبه ۲۱ مهرماه ۱۴۰۱ از ساعت ۱۵ تا ۱۷ در ساختمان شماره ۳ بنیاد سینمایی فارابی برگزار گردید. در این نشست حجت الاسلام محمد رحمانی ارائه خود را با محوریت «استراتژی محتوایی در حوزه سینمای کودک و نوجوان» بیان نمودند. لینک دانلود صوت ارائه: https://mohammadrahmani.com/?p=173

اندیشکده مرآت با همکاری دانشگاه امام حسین(ع) برگزار می کند: ✅اولین دوره تربیت مدرس کتاب طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن «با تمرکز بر خوانش مدیریتی و تربیتی» ⏱۲۴ لغایت ۲۶ مهرماه ۱۴۰۱ 🌀@m_rahmani_g 🌐 https://mohammadrahmani.com/?p=44

👆 یه پیشنهاد ویژه برا دانشجویان، طلاب و سازمان ها.. ✍ اگر بدنبال تدوین یه پایان نامه، مقاله و یا پروژه تحقیقاتی با کیفیت و سرعت بالا هستید طرح نمونه کشوری #تپش رو از دست ندید👌 (طرح جمع سپاری پژوهشی/ توانمند سازی پژوهشگران شبکه ای) 🔹 ظرفیت محدود 📚 اندیشکده راهبردی مرآت 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/1778712755C8841c08265

#معرفی_کتاب عادت های اتمی ایجاد رفتارهای پایدار از مهم‌ترین دغدغه هایی است که در حوزه #تربیت_اسلامی همواره وجود دارد. همه ی ما به دنبال این هستیم که #کودکان و #متربیان و #دانش_آموزانی را تربیت کنیم که آداب و رفتارهای خاصی برای آنها تبدیل به ملکه شده باشد و آگاهانه به صورت مستمر آن را رعایت کنند. اما مکانیزم ها و فرآیندهای شفافی برای تربیت در این حوزه وجود ندارد و متاسفانه نویسندگان به کلی گویی هایی بسنده کرده و یا توصیه هایی را به صورت پراکنده و بدون تطبیق با شرایط زیست امروزین #اجتماعی گردهم آورده اند. کتاب عادت های اتمی از جمله کتب #روانشناسی زرد است، کتاب هایی که مملوء از رفرنس ها و دیدگاه ها و تمایزات اندیشه ای نیستند اما برای مخاطب عام و با اتکاء به تجربیات نویسنده و بهره گیری از برخی نظریات روانشناسی و #مدیریت به زیبایی صورت بندی شده و گرایش مخاطبین به این #کتاب و فروش بیش از ده میلیون نسخه از این کتاب در دنیا بیانگر ارزشمند بودن آن قلمداد می شود. در حقیقت دغدغه نویسنده این است که صرفاً با تمرکز بر اهداف تربیتی امکان رشد متربی نیست بلکه در عین حفظ آن باید تمرکز بر فرآیندها و سیستم هایی نمود که تحقق آن #هدف را تضمین می کنند. این فرآیندها در علوم تربیتی در قالب عادت ها که گونه ای از رفتارهای پایدار هستند محقق می شود، به عبارت دیگر مهم نیست که شما اکنون به اهداف خود رسیده اید یا خیر، بلکه این مهم است که عادت هایی که منجر به #پیروزی می شود را در خود نهادینه ساخته اید یا نه. گرچه بخشی از مثال های کتاب و بعضاً دیدگاه های فروکاست گرایانه آن در حوزه تفسیر کنش های انسانی به سیستم اعصاب و … را به صورت بنیادین قبول ندارم اما به صورت کلی کتابی است که انسان را به وجد می آورد، دغدغه هایی برای رشد و توسعه فردی را به او می دهد و وی را کمک می کند تا نقشه راهی صحیح برای زیست فردی خود ترسیم نماید. بخش عمده محتوای کتاب تجربیات یک مربی و منتور توسعه فردی است که دائماً در تلاش بوده تا انسان هایی کارآمد را تحویل جامعه دهد. کتاب عادت های اتمی از کتاب هایی است که در برخی از جاهای کتاب #احساس همزاد پنداری با ان نموده و آن را قابل تطبیق به شرایط زندگی خود می بینید. نهایتاً به همه شما توصیه می کنم که حتما این کتاب را مطالعه نمایید. نقاط قابل اعتناء در کتاب در یک نگاه - توجه بخشی به رویکرد فرآیند محور به جای رویکرد هدف محور در تربیت - فرآیند رفتارسازی و عادت سازی - شیوه های محیط سازی سازنده و پرهیز از رویکردهای سطحی نگرانه در حوزه تربیت محیطی - شیوه های ترک عادت های منفی در انسان