▫️در حوالی سال 320 ق مناظره ای بین متی بن یونس و ابوسعید سیرافی در حضور وزیر خلیفه عباسی برپا می شود. ▪️متی بن یونس از مترجمین آثار یونانی به عربی و از منطقیون بزرگ آن زمان به حساب می آمد و سیرافی جریان کلامی و نحوی را نمایندگی می کرد. ▫️موضوع مناظره، فایده و ضرورت علم منطق و بی نیازی آن از زبان است. ▪️سیرافی به شدت بر این ادعا می تازد و بر ضرورت توجه به زبان در تشخیص صحیح از غلط تاکید می کند. ▫️با توجه به این مطلب اثبات می کند که دیگر نمی توان معیاری عام ارائه کرد تا در همه زبانها بتواند ما را از خطا در امان نگه دارد. ▪️سیرافی پافراتر گذاشته و اصل نیاز به منطق را هم منکر می شود و علم نحو را برای فهم صدق و کذب در میان عرب زبانان کافی می داند. ▫️در این مناظره سیرافی غلبه پیدا می کند. علت غلبه او، تسلط بر زبان عربی و استفاده از آن برای نفی ادعاهای متی بن یونس است. 🔻حاصل این مناظره،‌ فارابی را در این اندیشه فرو می برد که به راستی نسبت علم منطق با زبان چیست و به طور کلی، سهم زبان در کشف حقیقت چه مقدار است؟ 🔅این اندیشه او را بر آن داشت تا رساله «الحروف» را به نگارش در بیاورد و مناسبات بین زبان و معــانی را از این منظـر مورد کنکــاش قــرار دهد. 🔺البته رساله «الحروف» را می توان از زوایای دیگر مورد مطالعه قرار داد اما منظری که مورد توجه ما قرار گرفته است ظرفیتی ایجاد خواهد کرد تا نسبت منطق و فلسفه اسلامی با فلسفه زبان و فلسفه تحلیلی از منظر فارابی رسیدگی شود. #روایت_تراث_1 #فصل_روایت_فارابی 🔹مدرسه فرهنگ و علوم اسلامی ضحی @m_zoha