💕💕
بزرگ شدن کودک تان را باور کنید
عموما پدر و مادر ها وقتی که دوران کودک بودن فرزندشون به پایان میرسه به سنین نوجوانی میرسه هنوز باور ندارن که دیگه کودک دیروز نیست و حالا دیگه میتونه خودش فکر کنه و تحلیل کنه و تصمیم بگیره. همین موضوع باعث میشه که نیازی به صحبت کردن نبینند و زمینه ساز خطر بشن. با فرزندتون صحبت کنید و کمکش کنید درست تحلیل کنه.فرزندان مخصوصا در سنین نوجوانی باید در “خانه” عقاید و افکارشون رو مطرح کنند و به راه درست سوق داده بشن.
❤️ @maadar_khoob
شما به چی میگید کثافتکاری؟! مثلاً اینکه بچه بشینه ماست بخوره، سر و صورتش ماستی بشه، بریزه روی لباسش و سفره. لابد کثافتکاری کرده دیگه؟!
یا مثلاً فرض کنید خونهتون مهمون داشتید و اونها الآن دیگه رفتند. خُب، مهمونا کلی میوه خوردن و شما پوست میوهها رو جمع کردید و ریختید توی یه ظرف بزرگتر. بعدش رفتید لباستون رو عوض کنید و وقتی برمیگردید با این صحنه مواجه میشید که پسر چهار سالهتون سر پوست میوههاست و داره باهاشون بازی میکنه. 😱 اینجا احتمالاً جیغتون میره آسمون که بچه پاشو، اینقدر کثافتکاری نکن!!
👈 یه سوال: کثافت چیه؟! و به چی میگیم کثیف؟!
کثافت به چیزی گفته میشه که همراه خودش میکروب، ویروس و انواع بیماریها رو داره! همهی موارد بالا در بدبینانهترین حالت آلودگی هستند. آلودگی هم با آب شسته و پالوده میشه! (میدونم یه خورده پیچیده شد 😁)
ببینید ما وقتی حمام هم میریم خودمون رو با صابون و شامپو آلوده میکنیم و بعد بدنمون رو میشوریم. تمام انواع #غذابازی همینطور هستند و در واقع ضرری برای بدن ندارند و اگر بدونید که چه رشدی برای کودک ایجاد میکنه مطمئناً همه با جون و دل از بازی کردن بچهها با غذا و پوست میوهها خوشحال میشید!
(این رو بگذارید وقتی اثرات دستورزی رو روی رشد ذهنی، روانی و شناختی کودکان گفتم حتماً متوجه میشید. اگه یادم رفت بگید که بگم 😂😂)
اما یه نکته؛❓حد و مرز این کارها کجاست؟! و تا چه زمانی هست، یعنی تا چند سالگی؟!
✅ پاسخ: سن نداره یعنی تا صد و بیست سال جواب میده!! پس چی جوری مشکل رو حل کنیم؟!
ببینید بچهها باید یاد بگیرند که این کارها رو کجا میتونن انجام بدن و کجا نمیتونن! عین فحش دادن هست که بخوایم یا نخوایم بچهها یاد میگیرند اما باید یاد بگیرند نمیتونن ازش هر جایی استفاده کنن.
خُب، قبول. برای بچهای که قبول نمیکنه چی کار کنیم؟ این کارها 👇
۱. حتماً قبل از شروع بازی قانونها رو گوشزد کنید.
۲. به سن بچهها توجه کنید و متناسب با سنشون محدودیت بگذارید.
۳. حتماً جایی که بچهها بازی میکنن یه چیزی زیرشون بندازید که کارتون چند برابر نشه. لباسشون رو هم میتونید عوض کنید.
۴. اگر چیزی رو از کودک میخوایم بگیریم حتماً باید جایگزین داشته باشیم. نه که اینو بگیریم و چیزی ندیم.
۵. مهمتر از همه، با حال بد این کارها رو نکنیم بهتره. کیف کنید و انجام بدید، اگر نمیتونید کمکم تمرین کنید
❤️ @maadar_khoob
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
#تست_هوش و دقت
اشتباه را پیدا کن
❤️ @maadar_khoob
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
کرکره مانع نشده بود , قشنگ عروج میکرد😁😍😘
❤️ @maadar_khoob
چگونه از #خشم خود استفاده کنیم؟
وقتی بچه بودیم به ما نیاموختند که چگونه با خشم به عنوان واقعیتی از زندگی برخورد کنیم. ما را وادار کرده بودند که وقتی خشمگین می شویم، احساس گناه بکنیم و وقتی ابراز خشم می کنیم، خودمان را گناهکار بحساب آوریم. این عقیده را در ذهنمان جا داده بودند که خشمگین بودن یعنی بد بودن . در واقع خشم تنها یک گناه نبود بلکه جنایت هم بحساب می آمد.
ما سعی می کنیم در رفتار با کودکان خود بردباری بخرج بدهیم؛ در واقع، آن قدر بردباری و احساس می کنیم داریم منفجر می شویم. می ترسیم که خشممان آسیبی به فرزندانمان برساند
به همین خاطر، همان گونه که يك غواص نفسش را در آب حبس می کند خشممان را در درون خود حبس می کنیم. با وجود این، در هر کدام از آن دو نمونه بردباری و یاخشم انجام این کار حد و اندازه ای دارد.
شاید در باطنمان از آن آگاه باشیم ولی نتوانیم از بروز آن جلوگیری کنیم خشم در زمانهای متوالی و موقعیتهای قابل پیش بینی طغیان می کند، با وجود این، همیشه ناگهانی و غیر منتظره به نظر می رسد. اگرچه ممکن است زمان خشم طولانی نباشد، اما خشم در آن لحظه، همیشگی و فناناپذیر به نظر می آید.
وقتی از کوره در می رویم و خلق و خوی معمولی خود را از دست می دهیم، طوری عمل می کنیم که گویی سلامت فکری خود را از دست داده ایم. به فرزندان خود چیزی می گوییم و یا طوری با آنها برخورد می کنیم که وقتی بخواهیم همان رفتار را در برابر دشمنان در پیش بگیریم، ابتدا تردید می کنیم. به آنها فحش می دهیم، بر سرشان داد می کشیم و آنها را مورد حمله قرار می دهیم و وقتی جارو جنجال به پایان می رسد، احساس گناه می کنیم و به طور جدی تصمیم می گیریم که هرگز این کار را تکرار نکنیم.
اما چیزی نمی گذرد که خشم دوباره ظاهر می شود و مقاصد و نیات نيك مارا بی اثر می سازد. و بار دیگر، به آنها که زندگی و دارایی مان را صرف آسایش و سعادتشان کرده ایم، وحشیانه حمله ور می شویم. تصمیمهایی که ما می گیریم تا دوباره خشمگین نشویم، نه تنها پوچ هستند بلکه از آن هم بدتر، آتش خشم را بیشتر دامن می زنند.
خشم، همچون يك گردباد، واقعیتی از زندگی است که وجود آن را باید پذیرفت و آنگاه برای مقابله با آن آماده شد. خانه صلح آمیز و بدون جنگ، همچون دنیای بی جنگ مورد امید، از این طریق حاصل نمی شود که تغییری ناگهانی در ماهیت بشر فراهم اید و دنیا گلستان شود. برای ایجاد صلح و آرامش در خانه می بایست از يك سری روشها و روندهای حساب شده استفاده کرد و بدین ترتیب تنشها را پیش از آنکه به انفجار ختم شوند، کاهش داد.
در تربیت کودك، خشم والدین هم سهمی برای خودش دارد. در واقع، اگر والدین نتوانند در لحظاتی معین خشمگین بشوند، نشان خواهند داد که نسبت به کودکشان بی تفاوت هستند. بروز ندادن خشم از طرف والدین خوبی آنها را ثابت نمی کند. روی هم رفته، والدینی که نسبت به فرزندانشان بی تفاوت نیستند ، نمی توانند از خشم پرهیز کنند.
کودکان نمی توانند در برابر طغیانهای خشم که همراه با بی حرمتی است بی تفاوت باشند و آن را تحمل کنند اما می توانند خشمی را که می گوید : “ صبر من هم اندازه ای دارد “ تحمل و درک کنند.
«برگرفته از کتاب رابطه بین والدین و کودکان نوشته دکتر هایم جی گینات »
❤️ @maadar_khoob
💕💕
کودکان با یکدیگر متفاوتند.
بعضی از کودکان در یکسالگی به حرف مي افتند بعضي از کودکان بعد از دو سالگي.
بعضي از کودکان در یکسال و نیمگي توالت رفتن را مي آموزند
بعضي از کودکان سه سالگي بعضي از کودکان ده ماهگي راه مي افتند بعضي از کودکان هجده ماهگي.
تا زماني که پزشک فرزندتان معتقد است فرزندتان سالم است نگران نباشید. این تفاوتها معمولا ارثیست و بیشتر کودکان در سه سالگي رشد شان به هم خواهد رسید.
بهتر است کودکان را با هم مقایسه نکنیم، آنها موجودات منحصر به فردی هستند...
❤️ @maadar_khoob