آقا امام سجاد علیه‌السلام: هر کس هنگام افطارى و سحرى خوردن، سوره «إنّا أنزلناه» بخواند، میان آن دو [وقت] همچون کسى خواهد بود که در راه خدا به خون خویش آغشته است. - الاقبال: ج۱، ص۲۴۰ @maae_maein

بسم الله الرحمن الرحیم وَ أَمَّا الَّذِینَ ابْیَضَّتْ وُجُوهُهُمْ فَفِى رَحْمَةِ اللَّهِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ و اما سپیدرویان همواره در رحمت خداوند جاویدانند آل عمران، ۱۰۷ می‌شود يعنی يک روز من ماهی سپيد كوچكی بشوم و تا ابد در دريای مهربانی تو بمانم و بمانم و بمانم؟ پ.ن: اين كه از كلمه "في" برای "رحمت الهی" استفاده شده در اين آيه، برايم جالب است، يک حس فراگيرِ دربر گيرنده‌ای می‌دهد... مثل حس داشتن يک آغوشِ امن يا مثلاً فهم يک ماهی از دريا! روز چهارم، جزء چهارم - مریم داعی #سمت_نور @maae_maein

بسم الله الرحمن الرحیم وَ إِذَا حُیِّیتُم بِتَحِیَّةٍ فَحَیُّواْ بِأَحْسَنَ مِنهَْا أَوْ رُدُّوهَا هنگامی که کسی به شما تحیت گفت، پاسخ آن را به طرز بهتر بدهید و یا لااقل به طور مساوی به او برگردانید. نساء، ۸٦ از شما چه پنهان، از وقتی اين آيه را خوانده‌ام، هی دوست دارم سلامش بدهم، به ذوق همان يه تكه از خودش كه می‌گذارد روی سلامم و پَسَم می‌دهد! روز پنجم، جزء پنجم #سمت_نور @maae_maein

‏ما خانوادتاً، همگی نوکرِ شما تو خانوادتاً، مسیحا، گره گُشا من با قبیله‌ام، گدایانِ #مجتبی* تو با عشیره‌ات، عزیزانِ قلبِ ما [ سیدِرویاییِ‌من ] *علیه‌السلام @maae_maein

بسم الله الرحمن الرحیم وَقَالَتِ الْیَهُودُ یَدُ اللّهِ مَغْلُولَةٌ غُلَّتْ أَیْدِیهِمْ وَلُعِنُواْ بِمَا قَالُواْ بَلْ یَدَاهُ مَبْسُوطَتَانِ یُنفِقُ کَیْفَ یَشَاءُ یهود گفتند دست‏ خدا بسته است. دست‌هاى خودشان بسته باد و به سزای آن‌چه گفتند از رحمت‏ خدا دور باشند. بلکه هر دو دست او گشاده است، هر گونه بخواهد می‌بخشد. مائده، ٦٤ مثل خیلی‌های دیگر که توی سربالاییِ سختی‌ها، توی نشدن‌ها، پاهای ایمان‌شان سست می‌شود، کم می‌آورم گاهی. توی نهان‌خانه دلم علف‌های تردید می‌روید، دانه‌های شک بارور می‌شود و نهال یقینم را نشانه می‌گیرد. باورم به یغما می‌رود، باورِ این‌ که اگر بخواهی می‌توانی. که نشدن‌ها از روی نتوانستن‌ت نبوده، از روی نخواستن‌ت بوده و نخواستن‌ت از روی حکمت‌. قبول. قدِ کوتاهِ معرفت من نمی‌رسد به بلندایِ فهم توانستن و خواستن و حکمت تو. این‌طور وقت‌ها تو می‌مانی و غیرتی که برنمی‌تابد حتی توی پستوهای دلم، به توانستن‌ت شک کنم. و من می‌مانم و دست‌هایی که دوباره بلند می‌شود و گونه‌هایی که خیسِ باران و لب‌هایی که بر آن‌ها ترنّم یا باسِطَ الیَدینِ بالعطیّه جاری‌‌ست... ای کسی‌که هر دو تا دست‌هات را باز کرده‌ای برای عطا، برای بخشیدن، برای انفاق. ببخش نفهمیدن‌های من را! انگار غیرتت برتابیده باشد این حرف یهود را، گفته بودند دستت بسته است، نمی‌توانی. گفته بودی من هر دو تا دست‌هایم باز است. می‌توانم، هرطور بخواهم می‌توانم. روز ششم، جزء ششم - مریم روستا #سمت_نور @maae_maein

هنگام افطار دِلال کنید! دِلال چیست؟ دراول دعای افتتاح عرض می‌کنیم: مُدلّاً علیک دِلال یعنی ناز کردن! هنگامِ افطار برای خدا ناز کنید. چون برای او روزه گرفتید و حضرتش خوانِ کرم گسترده؛ لقمه اول را نزدیک دهان ببرید اما نخورید! دعا کنید؛ یعنی به خدا عرض کنید: اگر حاجتم را بدهی، افطار می‌کنم! به این حاجت می‌گویند دِلال؛ دِلال معجزه می‌کند! - آیت الله کشمیری @maae_maein

آقا امام حسن مجتبی علیه‌السلام می‌فرمایند: کانَ الحسینُ بنُ علیٍّ، أشبَهَ الناسِ بِفاطمةَ و کُنتُ أنا أشبَهَ الناسِ بِخدیجةَ الکُبری [سلام‌الله‌علیهم‌أجمعین] حسین بن علی علیهماالسلام شبیه‌ترینِ مردم به فاطمه علیهاالسلام است و من شبیه‌ترینِ مردم به خدیجه کبری علیهاالسلام هستم. - مناقب، ج۳، ص۱۷۰ و بحارالانوار، ج۲۴، ص۳۱۶ @maae_maein

دلم می‌خواست امشب اشک چشمم را خبر می‌کرد دلم می‌خواست دستم خاک عالم را به سر می‌کرد دلم می‌خواست پایم امشب از ماندن حذر می‌کرد به قبرستان دلگیرِ ابوطالب گذر می‌کرد دلم می‌خواست خیس از گریه‌های ابرها باشم دلم می‌خواست امشب زائرِ آن قبرها باشم اگر که مکه انگشتر شود بی‌شک نگین آنجاست مزار پاره‌های قلبِ ختم المرسلین آنجاست یقیناً قطعه‌ای از جنّتِ حق در زمین آنجاست چراکه مرقد خاکیِ امّ المؤمنین آنجاست شدم سرمست از شهدی که شیرین کرد کامم را به بانویم خدیجه عرض کردم تا سلامم را سلام ای مادرِ اسلام، ای خانوم، ای بانو سلام ای بی‌قرارت چارده معصوم، ای بانو سلام ای سنگِ خارا در کفت چون موم ای بانو سلام ای مظهرِ یا حیّ و یا قیّوم ای بانو تو حیی، زنده خواهی ماند تا وقتی که دین زنده است تو قیّومی و با تو پرچمِ اسلام پاینده است قدم‌هایت ندیده هیچ گاه از پا نشستن را نکردی صرف، ای سروِ سهی فعلِ شکستن را چگونه می‌توان فهمید اینسان چشم بستن را به سودایِ یتیم مکه از دنیا گسستن را برای تاجری چون تو که در مکه سرآمد بود همه دیدند که سرمایه‌ات عشقِ محمّد بود الا یا کاشف الکربِ محمّد سیبِ لبخندت سلامت داده جبرائیل از سویِ خداوندت به جنت هاجر و حوا و مریم آرزومندت تو را کافیست بشناسیم از اوصافِ فرزندت جز اینکه خواجه‌ی لولاک، احمد همسرت باشد گواه عصمتت این بس که زهرا دخترت باشد الا ای یادِ تو آرامشِ پیغمبرِ مکه الا ای ترتبتِ تو قبله گاهِ دیگرِ مکه الا ای سایه‌ی دستِ کریمت بر سرِ مکه یتیمانِ تو از راه آمدند ای مادرِ مکه قرارِ دل! دلم را عاری از هر بیقراری کن کریمه! باز مهمانت رسیده سفره داری کن میانِ بستر افتادی و باری مانده بر دوشت پر از فریادِ بی تابی ست بر لب‌های خاموشت صدای گریه‌ای گویا طنین افکنده در گوشت ببین زهراست که بی تاب افتاده در آغوشت نگاهت حس تلخ لحظه‌های واپسین دارد وصیت‌هایت امشب حرف‌هایی آتشین دارد گمانم در نگاه دخترت آزار می‌بینی و داری خانه‌ای با آتش بسیار می‌بینی کسی را آشنا بین در و دیوار می‌بینی میان پهلوی گل تیزی یک خار می‌بینی ببین که دست‌های تازیانه می‌رود سویش همین‌که دخترت افتاد در افتاد بر رویش - محمدعلی بيابانی @maae_maein

پس از بازگشتِ رسول الله صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌ از معراج، جبرئیل: درخواستم این است که سلامِ خداوند و سلامِ مرا به خدیجه برسانی. - بحارالانوار،ج۱۶،ص۷ @maae_maein

💚 @maae_maein

1:46 با این یه تیکه از صوت .. چشم‌هایی که می‌باره .. قلبی که از عشق سرخ می‌شه و گرم .. #أنت_قلبي @maae_maein

آقا امیرالمومنین علی علیه‌السلام یک جایی در نامه‌ی معروف ۳۱ به آقا امام حسن علیه‌السلام، تعبیرِ خیلی ظریف و زاویه دید خیلی قشنگی از کمک به فقرا رو برای فرزندشون بیان می‌کنند؛ وَ إِذَا وَجَدْتَ مِنْ أَهْلِ الْفَاقَةِ مَنْ يَحْمِلُ لَكَ زَادَكَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ فَيُوَافِيكَ بِهِ غَداً حَيْثُ تَحْتَاجُ إِلَيْهِ فَاغْتَنِمْهُ وَ حَمِّلْهُ إِيَّاهُ وَ أَكْثِرْ مِنْ تَزْوِيدِهِ وَ أَنْتَ قَادِرٌ عَلَيْهِ فَلَعَلَّكَ تَطْلُبُهُ فَلَا تَجِدُهُ .. اگر مستمندى را ديدى كه توشه‌ات را تا قيامت مى‌برد، و فردا كه به آن نياز دارى به تو باز می‌گرداند، کمک او را غنيمت بشمار، و زاد و توشه را بر دوش او بگذار، و اگر قدرت مالى دارى بيشتر انفاق كن، و همراه او بفرست، زيرا ممكن است روزى در رستاخيز در جستجوى چنين فردى باشى و او را نيابى .. در این مکتب، نگاه به شخصِ مستمند و نیازمند نگاهِ تحقیرآمیز و از بالا به پایین و یک وجودِ مزاحم و ضعیف نیست و لطفی هم از جانبِ ما به ایشون نمی‌شه، بلکه امام علیه‌السلام، شخصِ نیازمند رو یک فرصت و نعمت می‌دونند که اتفاقاً او به ما لطف می‌کنه و بارِ خیر و توشه‌ی آخرتِ ما رو حمل می‌کنه و یوم الحساب که محتاج هستیم اون شخص خودش میاد و توشه و امانتِ ما (عملِ صالح) رو به دست‌مون می‌رسونه، نکته‌ی جالبِ دیگه، اینه که حضرت امیر علیه‌السلام در ادامه می‌فرمایند؛ فَلَعَلَّكَ تَطْلُبُهُ فَلَا تَجِدُهُ؛ یعنی باید این فرصت و قدر بدونی، کارِ نیازمند چه به دستِ ما و چه به دستِ شخص دیگه حل میشه ولی اونی که ضرر می‌کنه ماییم، ممکنه یه روزی در پیِ این فرصت باشی ولی دیگه گیرت نیاد و حسرت بخوری... @maae_maein