🔉 ویژگی ها و امتیازات عرفان شیعی گفتاری از دکتر فنایی اشکوری عضو هیئت علمی موسسه امام خمینی (ره) 🔸نشست گروه عرفان مجمع عالی حکمت شعبه خراسان ۲۲ تیر ۱۴۰۰ #عرفان #استاد_فنایی @Maaref_shia110

🔉 عرفان اسلامی و عدالت اجتماعی 🔰 نشست تخصصی "عدالت اجتماعی از نظریه تا عمل" توسط مجمع عالی علوم انسانی اسلامی، با حضور استاد علی امینی‌نژاد در روز چهارشنبه ۲۳ تیرماه ۱۴۰۰ به صورت مجازی برگزار شد که در این نشست حضرت استاد به بیان دیدگاه عرفان اسلامی نسبت به مسأله عدالت اجتماعی پرداختند. - اوج معنای عدالت اجتماعی تنها در بستر دین و توسط انبیاء امکان تحقق دارد. این خلاصه دیدگاه اهل معرفت نسبت به مساله عدالت اجتماعی است. -در عرفان اسلامی معنای عدالت میل به جانب حق است. - سه مؤلفه‌ در عرفان اسلامی پیرامون عدالت وجود دارد: حق، علم به حق، میل و حکم به حق - سرّ عدالت جامعیت ولی نسبت به همه اسماء الهیه است. - اسمی که در میان اسماء الهیه عدالت را جاری می‌کند اسم الحکم العدل است - مظهر حقیقی اسم الحکم العدل در عالم انسانی، در هر عصر، نبی آن زمان است. #عرفان #استاد_امینی_نژاد @Maaref_shia110

🔰 درس تهذیب نفس فارغ‌التحصیلی ندارد! آیت الله جوادی آملی دام ظله : 🔻 ما درسی می‌خواهیم که فارغ‌التحصیلی نداشته باشد چون #دشمن_اصلی ما #شیطان فارغ‌التحصیل نمی‌شود. تا زنده‌ایم ما را رها نمی‌کند. ما هم تا زنده‌ایم باید درس بخوانیم. درس‌های حوزه و دانشگاه هم که بالاخره بعد از بیست، سی سال ملال‌آور است. درسی باید خواند که ملال را از بین ببرد و این همان راه #تهذیب_نفس یا #عرفان_حقیقی است. پالایش کردن درون و مراقبت دائم داشتن، راه #عرفان است. 📚 برگرفته از کتاب «توصیه‌ها، پرسش‌ها و پاسخ‌ها» 📖 ص ۹۲ #آیت_الله_جوادی @Maaref_shia110

🔰 بیانات حضرت آیت‌الله جوادی آملی در مورد شخصیت حضرت امام خمینی قدس سره 💠امام راحل جامع بين غيب و شهادت، عرفان، فلسفه و سياست بود. 📗امام راحل (قدّس سرّه) يك سير تاريخي دارد كه مورّخان مي‌توانند دربارهٴ او و شناسنامهٴ او بررسي كرده و سخن بگويند: «او 19سال در #خمين زندگي كرد، و پس از آن كم كم وارد مسايل علمي شد، ادبيات، فقه و اصول را مانند ديگران فرا گرفت، تا به حدود سنّ ‌27 سالگي رسيد، و….»، كه ديگران نيز اين مراحل را داشته‌اند، 📗ولي در زندگي90سالهٴ امام امّت (قدّس سرّه)، دو دهه را بايد از يكديگر جدا كرد، كه ديگران اين دو دهه را نداشتند و اين دو دهه مخصوص ايشان است؛ دههٴ اوّل، دههٴ انس او به جهان «غيب» و «عرفان» است و دهه دوّم، دههٴ انس او به عالم «شهادت» و «رهبري» است. #غیب #عرفان 📗دههٴ اوّل از اواخر سنّ 27سالگي تا اوايل 38 سالگي است كه از سال (1347 هـ‌ق) شروع و تا سال1358(هـ ـ ق) ادامه مي‌يابد، يعني سالهايي كه حضرت امام (قدّس سرّه) كتابهاي عميق عرفاني را نوشت؛ 📗در 27سالگي كتاب شريف «مصباح الهداية إلي الخلافة و الولاية» را نوشت، سپس تعليقات بر #فصوص، تعليقات بر #مصباح_الأُنس و آنگاه «سرّ الصّلاة» را به رشتهٴ تحرير در آورد. اينها كتابهايي نيست كه هر كس ده يا بيست سال در حوزهٴ علميّه بود و درس خواند، بتواند بفهمد. اينها نظير #رسائل، #مكاسب، #جواهر يا #منظومه نيست. اين دههٴ 27 تا ‌‌37 سالگي دههٴ غيب و قلمرو غيبي شخصيت امام راحل (قدّس سرّه) است. #شهادت #رهبری 📗 امّا‌ دههٴ دوم كه‌ دههٴ شهادت و‌‌نشأهٴ شهادت اوست‌، از‌ پايان‌ سال (1357هـ‌ش) تا آغاز سال (1368هـ‌ش) است كه در اين دهه عالم را زير و رو كرد. 📗 دوران #زندان و #تبعيد نشانهٴ «مظلوميّت» بود، نه اقتدار، و خيلي از افراد به زندان رفتند، ولي آيا توانستند پس از آزاد شدن، كشور را رهبري و جنگ را هدايت كرده، انقلاب را به سامان رسانند؟ بسياري مظلوم بودند، ولي آيا اين قدرت را داشتند كه اگر بر سرير اقتدار بنشينند، چون حضرت على (عليه‌السلام) حكومت كنند؟ 📗اين مطلب براي ديگران ثابت نشد، ممكن بود كه «مدرّس» بتواند، ولي ثابت نشد، ممكن بود كه ديگران بتوانند، ولي عملي نشد. آنكه همهٴ يافته‌ها و اسفار اربعه را از علم به عين آورد و از گوش به آغوش رساند، امام امّت (قدّس سرّه) بود. اين دو دههٴ شاخص و بارز، تميز دهندهٴ زندگي حضرت‌امام خميني (قدّس‌سرّه) از ديگران است، بقيّهٴ آنچه كه ايشان در #قم بود، يعني چهل سال وسط، هر چند با رياضت و تهذيب نفس هماهنگ بود، تدريس مي‌كرد، ولي ديگران نيز چنين دوراني را پشت سر گذاشتند و تفاوتي كه با ديگران بود، در اين جهات قابل تبيين بود، اگر تعمق در «اصول» يا تحقيق در «فقه» داشت، هر چند با ديگران فاصله داشت، ولي نه آن قدر كه عالم آرا و عالم گير باشد، بنابراين امام راحل (قدّس سرّه) را بايد با اين دو دهه شناخت: دههٴ اوّل، دههٴ «غيب» و دههٴ ديگر دههٴ «شهادت» اوست. 📗 طوبي براي كسي كه 🔅بين غيب و شهادت از يك سو، 🔅بين عرفان و سياست از سوي ديگر، 🔅و بين فلسفه و سياست از سوي سوّم جمع كرد. او نه تنها قائل به «ولايت فقيه» بود، بلكه چون حكيم بود، قائل به «ولايت حكيم» بود و چون عارف بود، قائل به «ولايت عارف» بود؛ او « ولايتي » را آورد كه در آن فقاهت، آميخته با حكمت و حكمت، عجين شده با عرفان بود. #امام_خمینی #آیت_الله_جوادی_آملی #بنیان_مرصوص_امام_خمینی @Maaref_shia110