✳️ دامن اهل بیت(ع) از انتساب سخنان رکیک به آنان بسی پیراسته است! ✍️ آیت‌الله دکتر علی نصیری گیلانی(استاد پیشکسوت گروه معارف) 🔹 در این چند سال که فضای مجازی و کارکردهای آن توسعه یافته به مناسبت های مختلف مجال پیگیری سخنرانی ها و اظهار نظرهای آقای رائفی پور فراهم آمد. در عموم موارد ایشان را (که ان شاء الله تعالی قصدشان خیر و خدمت به دین است) مورد تحسین قرار دادم؛ زیرا به رغم جوانی و البته اینک میان سالی و به رغم عدم برخورداری از مدارج تخصصی حوزوی یا دانشگاهیِ متعارف، با بیان تاثیر گذار و توان برقراری ارتباط خوب با جوانان، با غیرت و کوشش زیاد معارف دین را تبلیغ و در برابر شبهات و کژاندیشی ها به نیکی ایستاده و در برخی از موارد جای خالی امثال ما حوزویان را پر کرده است. برخی از خطابه های ایشان از این جهت حقاً قابل تحسین است. اما پیداست که محدودیت مطالعات تخصصی و به تعبیر رایج؛ خاک نخوردن در درس و مدرسه و در سایه چراغ حجره و پای بحث استاد، گاه زمینه را برای ابراز مطالبی غلوّ آمیز، فاقد پشتوانه علمی و گاه همراه با خطای فاحش فراهم می آورد. 🔸 آخرین مورد آن ابراز این نکته بسیار نادرست است که اهل بیت (ع) آن چنان شوخی های تند و زننده جنسی داشتند که امکان گفتن آنها حتی در میان جمع پیرمردان و پیرزنان نود ساله فراهم نیست!! (نقل به مضمون) در این بین برخی از اساتید محترم حوزه البته از سر دلسوزی و ارادت به اهل بیت (ع) تعابیر نسبتا تند در باره ایشان بکار بردند. در نگاه این ناچیز در نقد افراد و اندیشه ها باید جانب انصاف را نگاه داشت و در کنار ذکر محاسن و خدمات، نقد نظر آنان را ارایه کرد. 💠 در نقد سخنان مورد اشاره آقای رائفی پور تذکار چهار نکته لازم به نظر می رسد: 🔹 یک؛ در اعلام نظر در همه امور به ویژه در امور بسیار حساس دینی باید روش های علمی را شناخت و مطالب را از منابع مورد اعتماد و اتقان ارایه کرد. متاسفانه بخش قابل توجهی از مباحث دینی که در تریبون های زیادی ارایه می گردد، به خاطر تکیه به منابع موهون و ضعیف باطل بوده و به جای تقویت دین داری، به تضعیف دین و دین داری منتهی می گردد که اینک مجال پرداختن به نمونه های آن نیست. مطلب ارایه شده از آقای رائفی پور دچار همین کاستی بنیادین شده است. باید از ایشان پرسید که مستند و منبع جنابعالی در انتساب صدور شوخی های جنسی بسیار زننده! از اهل بیت (ع) چیست و کتاب مورد نظر که این شوخی ها در آن آمده کدام کتاب است؟! احتمال می رود که منبع و مقصود ایشان کتاب زَهْرُ الرَّبیع ‌(گلهای بهاری)، اثر سید نعمت‌الله جزایری شوشتری (م 1112) باشد؛ کتابی کشکول مانند مشتمل بر حکایات، لطایف، افسانه‌ها و خاطرات که متاسفانه با اخبار و احادیث فراوان عموما بدون سند و بدون اعتبار آمیخته شده است. در بخش آخر این کتاب توضیحات و توصیفات مفصل در باره مسایل جنسی بازتاب یافته است. باید دانست که افزون بر عدم التزام سید نعمت الله جزائری در این کتاب بسان عموم دیگر آثار ایشان به ذکر اسناد و عدم رعایت اصل اتقان منابع که بخشی از آن ناشی از مشرب اخباری گری ایشان است، تدوین چنین کتابی لبریز از هجویات و مطالب سخیف و خلاف شؤونات اخلاقی و ادب دینی به ویژه در زمینه مسایل جنسی که برخی از مطالب آن به عنوان استهزای عالمان شیعی مورد استفاده معاندان قرار گرفته، دون شأن مولف محترم آن بوده و وجود آن از هر جهت برای حوزه های علمیه خسارت تلقی می گردد. صدور چنین کتابی را باید جزو رخدادهای تاسف بار تاریخ عالمان شیعه دانست! نیز محتمل است آقای رایفی پور در انتساب مدعای خود به اهل بیت (ع) از کتاب «المستطرف في كل فن مستظرف» از شهاب‌الدين محمد بن احمد ابوالفتح ابشيهى شافعی (م 850) بهره گرفته باشد که در این صورت باید تاکید کرد اساساً مطالب آن برای جامعه شیعه فاقد ارزش است. از نمونه روایات بی اساس و بسی زشت در زمینه مسایل جنسی که در این کتاب آمده و متاسفانه پای اهل بیت (ع) نیز در آن به میان کشیده شده است، روایت گونه ذیل است: «روي أنه جاء رجل إلى علي (ع) فقال له إن لي إمرأة كلما جامعتها تقول قتلتني. فقال اقتلها بهذه القتلة و علي إثمها»(المستطرف في كل فن مستظرف، ج 2، ص 789) پیداست که این دست از منابع و روایات باطل مورد ادعایی در آنها، نباید تکیه گاه انتساب مطالب ناروا به اهل بیت (ع) قرار گیرند. 👇👇👇

🔹 دو؛ در این که اهل بیت (ع) شوخی و مزاح را پسندیده و حتی آن را برای تلطیف خاطر جمع دین داران مورد تاکید قرار دادند؛ مشروط به آن که از یک سو محدود و از سویی دیگر از مرز شرع، ادب و اخلاق خارج نشود، جای تردید وجود ندارد. دو نمونه آشکار مدعا دو روایت ذیل است: 1. «عنْ يُونُسَ الشَّيْبَانِيِّ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّه ع كَيْفَ مُدَاعَبَةُ بَعْضِكُمْ بَعْضاً قُلْتُ قَلِيلٌ قَالَ فَلَا تَفْعَلُوا فَإِنَّ الْمُدَاعَبَةَ مِنْ حُسْنِ الْخُلُقِ وإِنَّكَ لَتُدْخِلُ بِهَا السُّرُورَ عَلَى أَخِيكَ ولَقَدْ كَانَ رَسُولُ اللَّه ص يُدَاعِبُ الرَّجُلَ يُرِيدُ أَنْ يَسُرَّه» (الکافی، ج 2، ص 663) «باب الدعابة و الضحک» 2. صَالِحُ بْنُ عُقْبَةَ عَنْ عَبْدِ اللَّه بْنِ مُحَمَّدٍ الْجُعْفِيِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع يَقُولُ إِنَّ اللَّه عَزَّ وجَلَّ يُحِبُّ الْمُدَاعِبَ فِي الْجَمَاعَةِ بِلَا رَفَثٍ (همان) رفث را این گونه معنا کرده اند: «به معناي تصريح به هر سخن زشتي است که تنها در بستر زناشوئي به زبان مي آيد و در غير آن مورد گفتنش نفرت آور و قبيح است.» مفهوم این روایت آن است که حتی در موارد شوخیِ مجاز، باید از سخنان زشت، قبیح و ناروا پرهیز کرد. نیز در همین کتاب در باره نکوهش بدزبانی و کاربست کلمات زشت و قبیح بر زبان چنین آمده است: «عَنْ سُلَيْمِ بْنِ قَيْسٍ عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّه ص إِنَّ اللَّه حَرَّمَ الْجَنَّةَ عَلَى كُلِّ فَحَّاشٍ بَذِيءٍ قَلِيلِ الْحَيَاءِ - لَا يُبَالِي مَا قَالَ ولَا مَا قِيلَ لَه فَإِنَّكَ إِنْ فَتَّشْتَه لَمْ تَجِدْه إِلَّا لِغَيَّةٍ أَوْ شِرْكِ شَيْطَانٍ» (همان، ص 333) «باب البذاء» آیا معنا دارد که اهل بیت (ع) این چنین از راندن سخنان زشت و ناروا بر زبان نهی کنند، آن گاه العیاذ بالله خود مطالب زشت جنسی آن چنانی بر زبان جاری کنند که ما حتی نتوانیم آنها را برای پیرمردان نودساله بیان کنیم؟! حاشا و کلا از جایگاه رفیع و نزیه اهل بیت (ع)!! 🔹 سه؛ ما اهل بیت (ع) را آیینه تمام نمای خداوند و تجلی اسمای جمال و جلال او می دانیم. یکی از صفات ستودنی خداوند که بارها در قرآن تجلی یافته، رعایت ادب و آزرم در عرصه مسایل و اندام جنسی است. بر همین اساس، قرآن به مناسبت‌هاي مختلف از مسأله همبستري با زنان سخن به ميان آورده و بي‌آن به آن تصريح کند، در تمام آنها از تعابير کنايي همچون: مسّ، لمس، اتيان، مباشرت، رفَث، طَمث و غشيان بهره جسته است. روایت ذیل گواه مدعا است: «مُحَمَّدُ بْنُ مَسْعُودٍ الْعَيَّاشِيُّ فِي تَفْسِيرِهِ عَنِ الْحَلَبِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: (اللَّمْسُ) هُوَ الْجِمَاعُ وَ لَكِنَّ اللَّهَ سَتِيرٌ يُحِبُّ السَّتْرَ فَلَمْ يُسَمِّ كَمَا تُسَمُّونَ.» طبق این روایت مراد خداوند از واژه «لامستم» در آیه شریفه «أَوْ لَامَسْتُمُ النِّسَاءَ» (نساء، 43) همبستری با زنان است که در پی آن غسل جنابت واجب می شود، اما خداوند از روی ادب و پوشیده سخنی، از تعبیر «لمس» که خود مقدمه همبستری است، بهره گرفته است؛ چنان که در ترسیم جنسی ترین صحنه تلاقی یوسف و با زلیخا از تعبیرِ غیر صریح «هیت لک» استفاده کرده است. خداوند متعال که هیچ کس در ادب و اخلاق به پایه او نمی رسد، پیامبر و اهل بیت (ع) را بر اساس همین ادب و اخلاق تربیت کرده است: «إِنَّ اللَّه عَزَّ وجَلَّ أَدَّبَ نَبِيَّه فَأَحْسَنَ أَدَبَه فَلَمَّا أَكْمَلَ لَه الأَدَبَ قَالَ: إِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِيمٍ ثُمَّ فَوَّضَ إِلَيْه أَمْرَ الدِّينِ والأُمَّةِ لِيَسُوسَ عِبَادَه ..» (الکافی، ج 1، ص 266) «باب التفويض إلى رسول الله و إلى الأئمة (ع) في أمر الدين» با این حال چگونه شنیدنی است که شاگردان مکتب ادب و اخلاق خداوندی در مقام شوخی رکیک ترین مطالب جنسی را بر زبان جاری کنند؟! 👇👇👇

🔹 چهار؛ با بررسی مواردی از روایات اهل بیت (ع) بدست می آید که آنان نیز هر جا که لازم بوده در باره مسایل یا اندام جنسی سخن بگویند، با نهایت ادب و آزرم آن را بیان می کردند. دو نمونه را مورد اشاره قرار می دهیم: یک؛ «عَنْ مَسْعَدَةَ بْنِ زِيَادٍ عَنْ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ آبَائِهِ ع‏ أَنَّ النَّبِيَّ (ص) قَالَ لِبَعْضِ نِسَائِهِ مُرِي نِسَاءَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْ يَسْتَنْجِينَ بِالْمَاءِ وَ يُبَالِغْنَ فَإِنَّهُ مَطْهَرَةٌ لِلْحَوَاشِي وَ مَذْهَبَةٌ لِلْبَوَاسِيرِ.» (الکافی، ج 3، ص 18) «باب القول عند دخول الخلاء» بر اساس این روایت رسول اکرم (ص) از طریق همسران خود به زنان پیام داد که به زنان مسلمان ابلاغ کند تا آنان در شستن اندام جنسی خود به هنگام استنجاء دقت و مراقبت بیشتر داشته باشند. آن حضرت به عنوان پیامبر امت و پدر معنوی جامعه دین داران، می توانست خود مستقیماً با زنان در این باره سخن بگوید، اما ترجیح داد که این پیام از طریق یکی از همسران ایشان به زنان مسلمان ابلاغ گردد تا بدین طریق نهایت ادب و آزرم رعایت گردد. دو؛ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنِ الْمَذْيِ فَقَالَ إِنَّ عَلِيّاً ع كَانَ رَجُلًا مَذَّاءً فَاسْتَحْيَا أَنْ يَسْأَلَ رَسُولَ اللَّهِ ص لِمَكَانِ فَاطِمَةَ ع- فَأَمَرَ الْمِقْدَادَ أَنْ يَسْأَلَهُ وَ هُوَ جَالِسٌ فَسَأَلَهُ فَقَالَ لَهُ النَّبِيُّ ص لَيْسَ بِشَيْ‏ءٍ.» (تهذیب الاحکام، ج 1، ص 17) به استناد این روایت حضرت امیر (ع)، به رغم ابتلاء به «مذی» که مربوط به خروج آب شبیه منی قبل از جنابت و به نوعی ناظر به مساله جنسی است، از روی شرم و ادب مستقیماً با پیامبر اکرم (ص) وارد سخن نشد و پرسش خود را در باره حکم آن از طریق دوست خود؛ مقداد پیجویی کرد. 🔹 حال باید پرسید: وقتی خداوند در مقام بیان احکام شرعی (جنابت در پی همبستری) یا در مقام تبیین داستان برخورد جنسی زلیخا با یوسف (ع)، آن چنان با اشاره و کنایه سخن می گوید، و رسول اکرم (ص) در مقام ابلاغ یکی از رهنمون های دینیِ نسبت به مساله استنجای زنان و نیز حضرت امیر (ع) برای دریافت حکم شرعی مذی از طریق دوست خود؛ یعنی مقداد کمک می گیرد تا مرزهای ادب، شرم و اخلاقِ نزیه به صورت شایسته رعایت گردد، چگونه می توان پذیرفت که اهل بیت (ع) در مقام مزاح در زمینه مسایل جنسی مطالبی بس زشت و زننده را بر زبان جاری کنند که نتوان آنها را حتی برای کهنسالان بازگو کرد؟! از این جهت باید تاکید کرد که ابراز مطالب ناصواب هر چند از روی خیرخواهی باشد، مصداق این روایت نبوی است: «من أفتى الناس بغير علم كان ما يفسده أكثر مما يصلحه» 🔹 در پایان به عنوان یک برادر خیرخواه دینی به فاضل محترم جناب آقای رائفی پور توصیه می کنم که در موسسه خود به ویژه در طرح مباحث دینی از شماری از فاضلان متضلع حوزه بهره گیرد تا این دست از اشتباهات به کمترین نصاب خود منتهی گردد. پیداست که تنها خداوند و اولیای او هستند که از گونه خبط و خطا به طور کامل دوراند! از خداوند مهر گستر می طلبیم که به توفیقات روز افزون امثال ایشان و همه کسانی که در مسیر تبلیغ دین و فرهنگ دینی تلاش می کنند، بیافزاید! بمنه و کرمه علی نصیری قم، موسسه معارف وحی و خرد سه شنبه بیست و هشتم دی ماه 1401

⚛️ قابل توجه اساتید و گروههای فعال معارف در فضای مجازی ⬇️امکان معرفی کانال های اساتید و گروههای معارف فراهم شده است کانال نشریه معارف در نظر دارد کانال های فعال اساتید محترم گروه معارف اسلامی را در فضای مجازی معرفی کند. استادان فرهیخته می توانند کانال‌های علمی، آموزشی، پژوهشی، معارفی، فرهنگی، تربیتی، و... خود را که در فضای مجازی به فعالیت و خدمت‌رسانی مشغولند، برای مشاهده و استفاده دیگر اساتید و فرهیختگان حاضر معرفی نمایند. به این منظور مستدعی لینک کانال خود را به ادمین ما ارسال فرمایند. @aminalla_ir با تشکر

🧕حجاب و حیا🧕 ♻️تأملی مبتنی بر مطالعه میدانی♻️ ✍️ حجت‌الاسلام و المسلمین یوسف غلامی 🔸درآمد پیوسته باید این اصل روان شناختی را در نظر داشت که آسیب‌رسانی به عقیده یا پدیده‌ای اجتماعی و دفاع نادرست همانند مبارزه سنجیده، تأثیرگذار است. مشکل امروز حجاب دختران و زنان، نبود کتاب راهنما نیست. وجود برخی گفتارها یا کتاب‌های بی محتوا نیز در این بحران نقش داشته است. نویسنده ای پیرامون حجاب، در ده‌ها صفحه، با نقل اخباری، بدون ارائه دلایل منطقی و قانع کننده، نوشته است: «هر مردی که زنش آرایش کرده از خانه بیرون رود، بی غیرت است. هر زنی که عطرآگین از خانه خارج شود تا مردان بوی او را دریابند، بدکاره و آلوده است. هر زنی که خود را برای غیرشوهرش خوشبو کند مایه ننگ است». دوست داشتم از آن نویسنده بپرسم: با نوشتن این کتاب به واقع از مردان انتظار داشته‌ای که برای مطالعه همسرشان همین کتاب تو را به خانه ببرند تا ثابت شود که همسر آنان آلوده و خودشان هم بی غیرت اند؟! آیا برای انضباط اخلاقی دختران و زنان راهی باقی نمانده است مگر آن که به زنان هشدار دهیم که با برهنگی، ران آن‌ها چاق می شود و دچار سرماخوردگی و سنگ کیسه صفرا می گردد؟! آیا این همان «بهترین شیوه» راهنمایی است که خداوند پیامبرش را به آن سفارش کرده آنجا که می فرماید: «وَ جادِلْهُمْ‏ بِالَّتي‏ هِيَ‏ أَحْسَن با آنان به برترین شیوه به گفت‌وگو بپرداز»؟! 🔸آگاهی مقدمه امر و نهی در گفتار پیشوایان معصوم(ع) از هر زنی که خود را برای غیرهمسر خوشبو کند نکوهش شده است، ... ✅ادامه مطلب در فایل pdf 📚📚منبع: نشریه الکترونیکی شماره 10، پرونده داستان حجاب.

⚛️الآن سده نوزدهم نیست؛ اينجا ايران است! ✍️دکتر حسن#انصاری (دانشگاه پرینستون) ۱. میهمانی دربرنامه تلويزيون بی بی سی "فارسی" اظهار کردند زبان فارسی در يک رقابت سالم به عنوان زبان ملی انتخاب نشده! وقتی هم که میهمان دیگر گفت که ما ملت ایرانیم و ملتی به نام "ملت فارس" نداريم ايشان فرمودند اين حرف ها مباحث تئوريک است و قطعا می توانيم درباره اش حرف بزنيم و من هم حرف هایی برای گفتن درباره اش دارم! خير، عزيز! دنيا اينقدر بی حساب و کتاب هم نيست که شما بدون هيچ گونه تخصصی درباره ادبيات و تاريخ و فرهنگ حرفی حسابی برای گفتن در این زمینه ها داشته باشيد. اينقدر متخصص درباره زبان و فرهنگ و تاریخ ايران داريم که تا صد سال دیگر هم نوبت به شما نخواهد رسيد. ايرادی البته به شما وارد نيست. از شما هم بيش از اين انتظاری نيست. به بی بی سی "فارسی" بايد گفت که اشتباه می کنيد. راهی که می روید خطاست. الآن سده نوزدهم نیست. اينجا ايران است... . ۲. کافی است نسل نوجوان و جوان ما با تاريخ کهن ايران و تمدن ايرانی و اسلامی، با تاريخ ايرانشهر، با تاريخ هويت ايرانی و تاریخ زبان ملی، با تاريخ شکلگيری دولت ملی در دوران صفويه و عناصر تشکيل دهنده دولت ملی صفويه در ايران، با تاريخ دويست سال اخير ايران، از دوران جنگ های ايران و روس گرفته تا دو جنگ جهانی و نقش اشغالگرانه روسيه (/شوروی) و انگليس، با کودتای 28 مرداد و با تاريخ تجاوز صدام به ايران و تاريخ دفاع ايرانيان از خاک و ميهن و هويت ملی و دينی شان آشنا باشند و در کتاب های درسی مدارس و دانشگاه ها به دور از تبليغات به شيوه درست علمی تاريخ ايران را فرا بگيرند تا به تبليغات و "تحليل" های تلويزيون هایی مانند بی بی سی فارسی، تلویزیون من و تو، و بوق رسانه ای سعودی ها در موضوعات مرتبط با ايران مطلقا اعتماد نکنند. در يک کلمه ضرورت امروز ما تقويت آگاهی تاريخی ملی است. https://t.me/azbarresihayetarikhi

با درخواست گروه معارف و علوم انسانی دانشگاه صنعتی امیرکبیر(پلی تکنیک تهران) برای اخذ مجوز نشریه موافقت شد. متن پیام هیات نظارت بر مطبوعات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: با کمال مسرت به اطلاع می رساند با درخواست شما برای انتشار دو فصلنامه / چاپی "جستارهایی در معارف اسلامی و علوم انسانی" در جلسه امروز هیأت نظارت بر مطبوعات موافقت شد. لازم به ذکر است این نشریه به صاحب امتیازی دانشگاه صنعتی امیرکبیر(پلی تکنیک تهران) و مدیر مسئولی حجت الاسلام دکتر حسن خداوردیان مدیر گروه معارف و علوم انسانی این دانشگاه منتشر خواهد شد. ⬅️ کانال گروه معارف و علوم انسانی دانشگاه امیرکبیر را در فضای مجازی دنبال کنید: 🆔 پیام رسان بله: ble.ir/maarefaut 🆔 پیام رسان ایتا: eitaa.com/maarefaut

همایش بین المللی «انقلاب اسلامی و جامعه معاصر؛ فرصت‌ها و چالش‌ها» به اهتمام مرکز مطالعات عالی انقلاب اسلامی دانشگاه تهران به دو زبان فارسی و انگلیسی برگزار می‌شود. دبیرخانه همایش از مقالات اساتید، محققان، طلاب و دانشجویان فرهیخته در چارچوب محورهای همایش استقبال می‌کند. مقالات پس از داوری در مجموعه مقالات همایش چاپ خواهد شد و مقالات منتخب در فصلنامه علمی پژوهشی انگلیسی زبان مرکز Journal of Contemporary Research on Islamic Revolution (پژوهشهای معاصر انقلاب اسلامی) و فصلنامه علمی پژوهشی «جامعه شناسی سیاسی انقلاب اسلامی» منتشر خواهد شد. برای دریافت شیوه نامه نگارش و ارسال چکیده و مقاله به سایت همایش مراجعه نمایید. مهلت ارسال چکیده مقاله: 15 بهمن 1401 مهلت ارسال مقاله: 30 اسفند 1401 تاریخ اعلام نتایج داوری مقالات: 20 روز پس از دریافت مقاله تاریخ برگزار همایش: 3 خرداد 1402 سایت همایش: http://icircs.ut.ac.ir پست الکترونیکی: jcrir@ut.ac.ir تلفن دبیرخانه: 021- 66461577 آدرس دبیرخانه: تهران، خیابان انقلاب اسلامی، خیابان 16 آذر، کوچه استاد فروزانفر، پلاک 16 دبیرخانه همایش-مرکز مطالعات عالی انقلاب اسلامی

❇️ اشاره‌ای به مبنای معرفت‌شناختی «آموزش شناختی» 📚 معطوف به دروس معارف اسلامی ✍️دکتر حسن پناهی آزاد 🔸درآمد ارائه و تبیین معارف وحیانی اسلام به نسل دانشجو، رسالتی ارجمند بر دوش استادان معارف اسلامی در دانشگاه‌ها است. به باور نگارنده، حضور در کلاس معارف اسلامی، نه تنها فرایندی تعلیمی، بلکه تبلوری از جهاد علمی و معنوی است؛ زیرا معارف اسلامی نه تنها مجموعه‌ای از معلومات منسوب به دین، بلکه اشاراتی به حقایق والای انسانی و الهی است. موطن استقرار این آموزه‌ها، فراتر از مرز حواس و ذهن، در مرتبه قلب فراگیر است. اسلام، انسان را نه تنها جسم و ذهن، بلکه موجودی برتر از ماده، متعلق به ملکوت و بالقوه برتر از ملائکه و همسایه دیوار به ‌دیوار خدای‌تعالی می‌داند. با این وجود، آموزش معارف اسلامی، باید مسیر عادی و مادی تعلیم و تعلّم را نیز طی کند. بدون استفاده دقیق و به‌جا از جسم و حواس و ذهن، توقع آگاهی یافتن جوان از حقایق و معارف والای دین، نابجاست. حق‌تعالی و انبیای الهی در ابلاغ معارف والای دینی، از همین فرایند و ابزارها، به عنوان بخشی از دستگاه ادراکی انسان در کسب آگاهی‌ها و آموزه‌ها یاد کرده است. فراگیر، در فرایند آموزش، در موقعیتی است که ذاتاً توقع دارد به شناخت‌های نوینی دست یابد. او در فرایند آموزش، گاه با القاء و اشاره آموزگار و گاه با کوششی کوتاه، دانسته‌ای جدید کسب می‌کند و به گفته شیخ اشراق، وجداناً می‌یابد که حالت اکنونش با حالت گذشته‌اش متفاوت است؛ ✅ادامه مطلب در فایل pdf 📚📚منبع: نشریه الکترونیکی .10.

❇️کانال "همسرانه":❇️ #مدرس مریم رجبی #روانشناسی اسلامی #اختلالات افسردگی.وسواس.اضطراب .استرس #زوج درمان #موفقیت در زندگی #مباحث تربیتی https://eitaa.com/joinchat/2792161290Cef04afd26b

🤔 تأملی در دروس اندیشه‌‌ای و هویت‌سازِ معارف اسلامی ✍️در گفت‌وگو با حجت‌الاسلام دکتر محمود قیوم‌زاده 🔹 متن و محتوا به نظر من اگر بخواهیم در دروس معارف اسلامی دانشگاه، موفق عمل کنیم، باید به روش و زبان دانشگاهی وارد شویم. یک‌بار مرادمان تنها این است که دروس معارف اسلامی و اساتید آن در رفتار و اخلاق و فرهنگ و دین دانشجویان تأثیرگذار باشند بدون نگاه اندیشه‌سازی، هویت‌بخشی و دانش‌محوری، این مطلب خوب است امّا تمام هدف ما این نیست! و یک‌بار می‌گوییم دروس معارف در دانشگاه چگونه می‌تواند توفیق کامل حاصل کند؟! اینجا بحث در حوزه و قلمرو علم و جنبه علمی بودن دروس معارف به میان می‌آید که نباید از آن فاصله گرفت؛ بلکه به عنوان درسی علمی باید به آن نگاه کرد. ما نمی‌خواهیم دروس معارف جنبه عمومی و اجتماعی و توصیه‌ای و اخلاقی صرف داشته باشد، صرفاً نمی‌خواهیم با رفتار و اخلاق و منش و برخورد خود فعلاً مقطعی دانشجویانی را جذب کنیم و...، این‌ها خوب و ضروری است و از بیرون و گاه از درون چنین چیزی تبلیغ می‌شود و برای دانشجو هم چه بسا این‌گونه جا افتاده باشد که درس معارف درسی منبری و روضه‌ای است! اما به نظر می‌رسد دروس معارف باید درس‌هایی علمی و اندیشه‌‌ای و اندیشه‌پرور باشند و هویت‌سازی کنند. مطالب و تبیین و ضرورت موضوع و مبنایی بودن این اطلاعات باید چنین چیزی را برساند، نه فقط گپ و گفتی مثلاً دوستانه که خیلی هم ارزش علمی ندارد باشد. در غیر این صورت طبیعتاً دانشجو ضرورتی برای حضور در کلاس‌های معارف اسلامی نمی‌بیند و... ✅ادامه مطلب در فایل pdf 📚📚منبع: نشریه الکترونیکی 10.