#مسکن واسه اونایی که دلتنگن 🥀 وسطش اگه جایی اشکتون جاری شد و دلتون هوایی شد .. بعد از دعای فرج واسه ماهم یه جایی بزارید توی دعاهاتون 🤲🍂

#صلواتی جهت #رفع_گناهان صلَواتُ اللّه‏ِ وَ صَلَواتُ مَلائِكَتِه وَ اَنْبِيائِه وَ رُسُلِه وَ جَميعِ خَلْقِه عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ السَّلامُ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ وَ رَحْمَةُ اللّه‏ِ وَ بَرَكاتُهُ ✨🍀#امام صادق عليه ‏السلام: به خدا قسم، كسى كه اين #صلوات را بفرستد، از گناهانش خارج مى ‏شود مانند روزى كه از مادر متولد شده است. 📚معاني الأخبار / ترجمه محمدى، ج‏2، ص: 362 ✨🍀✨اين صلوات نورانيت بسيار عجيبي دارد و شايسته است كه انسان بر آن مداومت داشته باشد به خصوص اگر كسى بخواهد در بين مردم باشد و از ياد خدا هم غافل نباشد.

#صلواتی جهت #رفع_گناهان صلَواتُ اللّه‏ِ وَ صَلَواتُ مَلائِكَتِه وَ اَنْبِيائِه وَ رُسُلِه وَ جَميعِ خَلْقِه عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ السَّلامُ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ وَ رَحْمَةُ اللّه‏ِ وَ بَرَكاتُهُ ✨🍀#امام صادق عليه ‏السلام: به خدا قسم، كسى كه اين #صلوات را بفرستد، از گناهانش خارج مى ‏شود مانند روزى كه از مادر متولد شده است. 📚معاني الأخبار / ترجمه محمدى، ج‏2، ص: 362 ✨🍀✨اين صلوات نورانيت بسيار عجيبي دارد و شايسته است كه انسان بر آن مداومت داشته باشد به خصوص اگر كسى بخواهد در بين مردم باشد و از ياد خدا هم غافل نباشد.

✨🍃#امام_صادق علیه‌السلام فرمودند: 🌾 وَ مَنْ ذُكِرَ اَلْحُسَيْنُ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ عِنْدَهُ فَخَرَجَ مِنْ عَيْنِهِ [عَيْنَيْهِ] مِنَ اَلدُّمُوعِ مِقْدَارُ جَنَاحِ ذُبَابٍ كَانَ ثَوَابُهُ عَلَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَمْ يَرْضَ لَهُ بِدُونِ اَلْجَنَّةِ 🍃 كسى كه يادى از حضرت حسين بن على عليه‌السلام نزدش بشود و از چشمش به مقدار بال مگس اشك خارج شود اجر او بر خداست و حق تعالى به كمتر از بهشت براى او راضى نيست. 🌿🌾🌿#کامل الزيارات، جلد ۱، صفحه ۱۰۰

🔰#استوری #شهیدکرببلا.. ✨🍃#امام_حسین 🏴#محرم

🍀#یا_ابا_عبداللہ علیه السلام 🍃نوڪر ڪنار سفره #ارباب دل خوش اسٺ شڪرخدا ڪه گشتہ خریدار ما #حسین آرے وصیّٺ همہ ے ما همین بُوَد بر روے قبر ما بنویسید: #یا_حسین #نظرےکن_که_کربلا_واجبم

منابع مختلف گزارش شده است که سید الشهداء(ع) انگشترهای متعددی داشتند: [1] 1. امام باقر(ع): «امام حسین(ع) دو انگشتر داشتند که نقش یکی از آنها «لَا إِلَهَ‏ إِلَّا اللَّهُ‏ عُدَّةٌ لِلِقَاءِ اللَّهِ»(خدایی جز پروردگار نیست. برای ملاقات او آماده‌ام) بود، و نقش انگشتر دیگر «إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ‏»،(خدا آنچه می‌خواهد را به سرانجام می‌رساند)، بود.[2] 2. امام صادق(ع): نقش انگشتر امام حسین(ع) «حَسْبِیَ‏ اللَّهُ‏»،(خدا برای من کافی است) بود.[3] 3. امام عسکرى(ع): حضرت فاطمه(س) انگشتر نقره‏اى عقیق داشت و هنگام رحلت خود آن‌را به امام حسن(ع) دادند. امام حسن(ع) نیز آن‌را هنگام شهادت خود به امام حسین(ع) داد. امام حسین(ع) فرمود: دوست داشتم که بر نگین آن چیزى بنویسم که در رؤیا حضرت عیسى(ع) را دیدم و از او پرسیدم که چه عبارتى را بر روی این انگشتر بنویسم؟ حضرت عیسی(ع) گفت: «لَا إِلَهَ‏ إِلَّا االلهُ‏ الْمَلِکُ‏ الْحَقُ‏ الْمُبِین‏» را بنویسید؛ زیرا آغاز تورات و انجیل این‌گونه است.[4] 4. نقش انگشتر امام حسین(ع) این بود: «عَلِمْتَ فَاعْمَل‏»؛(دانستی پس عمل کن).[5] 5. ابن صباغ می‌گوید: نقش انگشتر امام حسین «لِکُلِّ أَجَلٍ کِتابٌ»؛[6](برای هر چیزی پرونده‌ای وجود دارد) بود.[7] عاقبت انگشترهای امام(ع) گزارش شده است که برخی انگشترهای امام حسین(ع) به امامان بعد از ایشان رسید: 1. امام صادق(ع): امام حسین(ع) انگشتر خود را که نقش آن «لَا إِلَهَ‏ إِلَّا اللَّهُ‏ عُدَّةٌ لِلِقَاءِ اللَّهِ» بود به امام سجاد(ع) دادند، چنانچه رسول خدا(ص) آن‌را به امام علی(ع) و امام علی(ع) به امام حسن(ع) و امام حسن(ع) به امام حسین(ع) هدیه دادند. و این انگشتر نزد من است که در هر جمعه آن‌را در دستم قرار داده و با آن نماز می‌خوانم.[8] 2. امام رضا(ع): «انگشتر امام حسین(ع)‏ که نقش آن «إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ‏»[9] بود، در دست امام سجاد(ع) و امام باقر(ع) قرار داشت».[10] 3. سرقت رفتن برخی از انگشترها: طبق برخی از نقل‌های تاریخی، شخصی به نام «بجدل بن سلیم کلبی» دست امام حسین(ع) را قطع و انگشتر حضرتشان را به سرقت برد،[11] اما در مورد ویژگی‌های این انگشتر به سرقت رفته، اطلاعاتی در دست نیست. البته طبق نقل برخی از کتاب‌های تاریخی امام حسین(ع) در هنگام شهادت، انگشتری که نقش روی آن «لَا إِلَهَ‏ إِلَّا اللَّهُ‏ عُدَّةٌ لِلِقَاءِ اللَّهِ» بود، در دست داشتند[12] که بر اساس گزارش دیگری که نقل کردیم، این انگشتر به سرقت نرفته، بلکه به به ائمه بعد از حضرتشان رسید. البته نقل‌هایی در مورد کندن لباس امام(ع) وجود دارد[13] و طبیعتاً اگر افرادی به این اندازه پست و فرومایه بودند که از سرقت لباس خونین حضرتشان خودداری نمی‌کردند، اگر به انگشتری گران‌قیمت نیز دست می‌یافتند از سرقت آن دریغ نداشتند. به هر حال آنچه به عنوان «روضه ساربان و انگشتر» در شام غریبان خوانده می‌شود در کتاب‌های معتبر وجود ندارد و از مستند معتبری برخوردار نیست و احتمال دارد که برداشت آزاد از نقل‌هایی باشد که ناظر به سرقت یکی از انگشترهای آن امام مظلوم است.     [1]. ر. ک: «جنس و نقش انگشتری پیامبر اکرم(ص)»، 101628؛ «نقش انگشتری امامان (ع)»، 19465. [2]. شیخ صدوق، الامالی، ص 131، بیروت، اعلمی، چاپ پنجم، 1400ق. [3]. محدث نوری، حسین، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج 4، ص 264، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، چاپ اول، 1408ق؛ امین عاملی‏، سید محسن، اعیان الشیعة، ج 1، ص 563، بیروت، دار التعارف للمطبوعات‏، 1406ق. [4]. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، محقق، مصحح، تهرانی، عباد الله، ناصح، علی احمد، ص 297، قم، دار المعارف الإسلامیة، چاپ اول، 1411ق. [5] دیلمی، حسن بن محمد، ارشاد القلوب إلی الصواب، ج 1، ص 15، قم، الشریف الرضی، چاپ اول، 1412ق. [6]. رعد، 38. [7]. مرعشی تستری، قاضی نور الله، احقاق الحق و إزهاق الباطل، ج 27، ص 35، قم، مکتبة آیة الله المرعشی النجفی‏، 1409ق. [8]. امالی، ص 144. [9]. طلاق 3. [10]. امالی، ص 458. [11]. ابن اعثم کوفی، احمد بن اعثم، الفتوح، تحقیق، شیری، علی، ج 6، ص 244، بیروت، دار الاضواء، 1411ق؛ خوارزمی‏، موفق بن احمد، مقتل الحسین(ع)، ج 2، ص 251، قم، انوار الهدی‏، چاپ دوم، 1423ق. [12]. طبری آملی، محمد بن جریر، دلائل الامامه، ص 181، قم، بعثت، چاپ اول، 1413ق. [13]. ر. ک: «شهادت امام حسین(ع) و غارت اموال خیمه‌ها و زیور آلات و لباس رویین زنان»، 47599؛ «آتش زدن خیمه‌ها و غارت اموال  در روز عاشورا»، 34472.

در کتاب الوقایع و الحوادث آمده؛ راوی میگه، خانه خدا را زیارت می کردم، دیدم ظاهرا یک سیاه پوست که دست ندارد، صورت را به پرده ی خانه ی خدا می زند و می گوید خدایا غلط کردم و مرا ببخش، می دانم منو نمی بخشی، دست روی شانه ی او گذاشتم، گفتم خدا ارحم الراحمین است، مگر می شود بنده ی خودش را نبخشد، گفت: من گناه سنگینی انجام دادم، به او گفتم اگر گناهت به اندازه ی کوه های عالم باشد، باز هم خدا می بخشد، گفت نه من کار خیلی بد و غیرقابل باوری انجام دادم، برایت تعریف می کنم، به شرطی که تو هم مثل مردم مرا طردم نکنی، گفتم باشه، گفت وقتی ابی عبدالله وارد مکه شدند، بعد از زیارت می خواستند از مکه خارج شوند، دنبال #ساربان خوبی می گشتند تا اینکه مرا معرفی کردند، همچنان که ساربانی کاروان را می کردم، چشمم به #انگشتر حضرت افتاد، می دانستم اگر به او بگویم به من می دهد، این در دلم بود تا اینکه به کربلا رسیدیم، تا وقتی که حسین (علیه السّلام) را کشتند، گفتم الان بهترین موقع است تا بروم و انگشتر را از دست آقا در بیارم، بین کشته ها می گشتم، هوا تاریک شده بود، از قتلگاه نوری از پیکر حسین به آسمان می رفت، همین که جلو آمدم چشمم  افتاد به انگشتر ، هر کاری کردم بیرون نیامد، مجبور شدم انگشت را قطع کنم، یه وقت هودجی از بین زمین و آسمان پایین آمد، دیدم وجود رسول اکرم (ص) است، که با نگاهی غضب آلود به من نگاه کرد و سپس از رگ های بریده ی ابی عبدالله ناله ای بیرون آمد و فرمود: یا رسول الله ببین با انگشت پسرت چیکار کردند، در آن لحظه حضرت نفرین کردند و گفتند: تا قیامت رویت سیاه باشد و دستت بریده باشد و برای همین است که همه مرا را ترک کردند … . منبع:کتاب گلواژه های روضه

#امام_حسین #حضرت_زینب باصورت افتادی رخت رنگین کمان شد گریان زخم صورت تو آسمان شد وقتی زمین خوردی کنار جسم بی سر خنده نصیب خولی و شمر و سنان شد از سر گذشتی در پی انگشتری تو خنده زنان گفتند سهم ساربان شد حالا تو بودی و تن بی سر بمیرم روی سرت پاهای قاتل سایه بان شد وقتی تو را با تازیانه دور کردند سنگ ستم روی سرت بوسه زنان شد بزم شراب اشقیا رفتی و دیدی سهم لب چاک حسینت خیزران شد بر لب زدی تا پاره شد لبهای خشکت هر شب زدی تا پاره شد لبهای خشکت... محمد حبیب زاده