▪️وحدت حوزه و دانشگاه از بیانات مرحوم آیت الله حسن زاده آملی: طلبه اگر #واقعا بخواهد درس بخواند می‌تواند هم ادیب بشود، هم فقیه بشود، هم ریاضی‌دان بشود و هم می‌تواند طبیب بشود. همین گونه که بوده‌اند. مثلا حضرت استاد شعرانی (رحمه الله) را در نظر بگیرید.از یک طرف «المدخل الی عذب المنهل» را در اصول نوشته‌اند، از یک طرف کفایه را شرح کرده‌اند، از یک طرف قواعد مرحوم علامه را حاشیه زده‌اند و بر وافی مرحوم فیض تعلیقه دارند و همین‌طور بر مجمع البیان حواشی دارند و رسائل دیگر که از ایشان به یادگار مانده است. از طرفی «قانون» تدریس می‌کرد و اصطرلاب و زیج و مجسطی می‌گفت. زبان فرانسه و انگلیسی و عبری را کاملا مسلط بود. آقایان دیگری هم به نوبه خود همین گونه بودند. مجله حوزه مرداد و شهریور ۱۳۶۶، ش ۲۱ مصاحبه با آیت الله حسن زاده آملی @madineyefazele

▪️رهبر انقلاب: بعضی آقایان ننگشان میکند که بگویند حوزه‌های علمیه از مردم ارتزاق میکنند این ننگ نیست، این افتخار است. @madineyefazele

▪️امام خامنه‌ای: حوزه‌های علمیه‌ی ما، علمای ما، مراجع ما، فضلای برجسته‌ی ما، نخبه‌های حوزوی ما اینها نان‌خور مردمند. نان‌خور مردمند یعنی چه؟ یعنی احتیاج به دولتها و به قدرتها ندارند. این یک امتیاز است، امتیازی بزرگی است لذا راحت میتوانند کنار مردم بایستند. @madineyefazele

رهبری در این دیدار برای اولین بار از شبکه امامت نام بردند مبارک است . https://eitaa.com/qavami/24973

▪️فمینیسم به زنها یاد داده است که مطیع بودن در برابر رئیس و مدیر و کمک دست او بودن خوب است، اما انجام همین کارها برای شوهر بد است. اینکه غریبه‌ها در شیرخوارگاه و مهد کودک بچه‌های شما را بزرگ کنند خوب است، اما بد است که خود مادر برای تربیت بچه وقت بگذارد. اینکه زن هر روز ۸ ساعت با بدن نحیف و ظریفش در کارگاه و کارخانه و شرکت و اداره دوندگی کند یا در میدان مسابقه به حریفش لنگ و لگد پرتاب کند و خسته شود خوب و عالیست، اما جارو زدن، غذا پختن، ظرف و لباس شستن، تروخشک کردن بچه‌ها و خستگی از کارهای خانه عقب‌ماندگی و زشت است. اینکه زن سر هر ماه برای دریافت حداقل دستمزد پیش مدیر اداره سر کج کند و تن به هزار نوع خفت بدهد خوب است، اما ازدواج کردن و گرفتن نفقه از شوهر خلاف شأن است. فمینیسم در حال بی‌معنا کردن ازدواج، نابودی خانواده و آسیب جدی به روح و روان بچه‌هاست. رؤسا، مسئولان، علما و فضلا در مدینه فاضله باید از هر نوع تصمیم یا اظهار نظر که منجر تشویق زن به خروج از نقش خانه‌داری و مادری شود خودداری کنند، زیرا در شرایط امروز جهان اصلی‌ترین کسی که از این اقدامات یا اظهارنظرها بهره‌برداری میکند و جامعه را به سمت و سوی مورد نظر خودش می‌برد، جریان فمینیسم است. @madineyefazele

▪️توصیه قابل تأمل آیت الله العظمی فیاض (مدظله) برای بهبودِ وضعیتِ حجاب در جامعه: 👈 بازگشت علما و وعاظ به جایگاه تاثیرگذار سابق خود در تربیت دینی جامعه و پایان دادن به میدان‌داری دیگر اصناف به جای عالمان در مجالس و مجامع دینی. @madineyefazele

▪️مسجد، محور مدنیت @madineyefazele

▪️نشانه‌های انحطاط داستان خرابکاری در مرمت گنبد مسجد جامع عباسی اصفهان در ایام اخیر جنجالی در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی بر پا کرده و سیلی از اعتراضات را به سوی میراث فرهنگی روانه کرد. اما پرسش مهم این است که برای این نخبگان آنقدر که پوسته و ظاهر مساجد مهم است، باطن و درون آنها هم اهمیت دارد؟ در این ماجرا ثابت شد که نه فقط سکولارها، که بسیاری از خبرگزاری‌ها و فعالان رسانه‌ای انقلابی و متدین هم نگاهشان معطوف به ظواهر است و همه به نوعی گرفتار انحطاط فرهنگی هستند. انحطاط فرهنگی یعنی نخبگان یک جامعۀ اسلامی، بر سر طبله کردن و به هم خوردن قوس شکم و سینۀ گنبد جنجال کنند و آن را ویرانی مسجد بدانند، اما تعطیل شدن نماز جمعه و جماعت و درس در مساجد تاریخی را ویرانی و نابودی مساجد ندانند. اگر در ظاهر مساجد اشکال و نقصی هست، این اشکال قبل از هر چیز نشانۀ آن است که حال درونی آنها خراب است. مسجدی که بساط ذکر و عبادت عابدان در آن برپا نباشد، ظاهر و پوسته‌اش هم زوال پیدا خواهد کرد. اما ما به جای آنکه به تعطیلی نمازهای جماعت و جمعه در مساجد تاریخی نقد وارد کنیم، تمام حواسمان معطوف به ظاهر و پوسته و شکل است! اشکال اصلی به وضعیت مساجد تاریخی مثل مسجد امام اصفهان این است: مسجدی که در حکومت طواغیت، در منبر و محرابش صدای تدریس و خطبه و نماز شیخ بهایی و فیض کاشانی و علامه مجلسی و خاتون‌آبادی و ... طنین‌انداز میشد، چرا در حکومت اسلامی به موزه کاشیکاری و آتلیه عکاسی و تفرجگاه توریستهای بی‌دین و بی‌طهارت تبدیل شده است؟ تمام مردم اگر چشمشان به ظاهر توست نگاه من به دل پاک و جانِ طاهر توست @madineyefazele

▪️رابطه امت و امام، غیر از رابطه شهروند-حاکم است و از جمله تجلیات این تفاوت را می‌توان در مقایسه وداع تاریخی با خمینی کبیر (قدس سره) با آنچه بناست بر ملکه انگلیس بگذرد، مشاهده کرد. عرض ارادت به امام نیز، تفاوت ماهوی با عرض ارادت به ملکه و پادشاه دارد؛ منشاء این دین است و آن، دنیا. اولی انسان‌ساز است و دومی انسان‌سوز؛ اولی از سر بندگی خداست و دومی از سر بردگی طاغوت... چه می‌گویم... چگونه می‌توان برای آنکه ظاهر می‌بیند، از تفاوت باطن سخن کرد... سید یاسر جبرائیلی @madineyefazele

▪️خاطره‌ای از مرحوم آیت الله طالقانی احمد صدر حاج سید جوادی وزیر کشور و دادگستری دولت موقت، می‌گوید: «بعد از انقلاب، در حالی که در دولت بسیار کار داشتم، روزی طالقانی مرا احضار کرد و گفت: “در اطراف منزل ما یک دکان مشروب‌فروشی بود که مردم در روزهای اوج‌گیری انقلاب، حمله کردند و همه وسایلش را از بین بردند. شاید آن بیچاره نمی‌دانسته که این کار حرام است و یا برای اداره زندگی مجبور بوده که این کار را بکند. گذشته از این، تنها مشروبات دکان قابل اِمحا بوده و کسی شرعاً حق نداشته است سایر وسایل را از بین ببرد. الان صاحب آن مغازه از زندگی ساقط شده است. او را پیدا کنید و کمکش دهید تا دوباره روی پای خود بایستد.” باور کنید که من تا چند روز در آن منطقه می‌گشتم تا صاحب آن مشروب‌فروشی را پیدا و دستور طالقانی را اجرا کنم. 📚محمد اسفندیاری، پیک آفتاب، پژوهشی در کارنامه زندگی و فکری آیت‌الله سیدمحمود طالقانی، صحیفه خرد، ۱۳۸۳ #امامت #رفق_در_امامت #تألف_در_امامت @madineyefazele

▪️هر ماه یک جنجال تا تایلندسازی ایران میتوان ادعا کرد که تقریباً تمام جنجال‌هایی که هر چند وقت یکبار پیرامون حجاب در جامعه‌ی ما برپا میشود برساخته‌ی بخشی از بدنه‌ی اقتصادی-امنیتی داخل نظام است و خلاف آنچه که همه تصور میکنند، جرقه و شروع این جنجال‌ها از طرف ضدانقلاب و اپوزیسیون نیست. این بخش از بدنه‌ی نظام همان بخشی است که پس از شکست رؤیای ژاپن اسلامی در دهه‌ی هفتاد، پروژه‌ی تایلند اسلامی را در دهه‌ی نود کلید زد که قطعات پازل مختلفی داشت: از ترویج فیلم‌های ضدغیرت و ضدخانواده در سینما و مقاومت جانانه برای فعال نگه داشتن پلتفرم‌های مجازی دشمن مانند اینستاگرام گرفته، تا رشد قارچ‌گونه‌ی بانک‌های خصوصی، علَم کردن هزاران پاساژ و مجتمع تجاری لاکچری در تمام خیابانها با هدف تغییر سبک زندگی سنتی، به فلج کشاندن اقتصاد روستایی ایران با هدف رشد شهرنشینی و طبقه‌ی متوسط شهری به عنوان پیشران گذار فرهنگی، نابود کردن معماری ایرانی و آپارتمان‌نشین کردن اکثریت مردم ایران، اصرار و پافشاری بر گسترش توریسم و توسعه‌ی دیوانه‌وار زیرساختهای گردشگری، و بالاخره پروژه‌ی لغو قانون حجاب و حذف گشت ارشاد. این شبکه دارای عقبه‌های اقتصادی، مالی و تبلیغاتی گسترده است و به شدت برنامه‌ی گذار فرهنگی را به عنوان یکی از الزامات پیشرفت و توسعه‌ی ایران دنبال میکند. این مافیا قویاً اعتقاد دارد که برای تحقق رؤیای تایلندسازی و آندلس‌سازی ایران و تبدیل ایران به عشرتکده‌ی خاورمیانه، لازم است انقلاب جنسی به شکل کامل محقق شده و آزادسازی حجاب و مشروب، و نرمال‌سازی فحشا نیز به عنوان بخشی از گذار فرهنگی با جدیت دنبال شود. برای اینکه بفهمیم این شبکه تا چه حد توانمندی مالی و اقتصادی دارد فقط کافی است بدانیم در اوج تحریم و بحران اقتصادی کشور، فقط ۲۰ هزار میلیارد تومان برای ساخت پروژه‌ی ایران مال و ساخت بزرگترین عیاش‌خانه‌ی خاورمیانه در دریاچه‌ی چیتگر تهران سرمایه‌گذاری کرده است. منبع اصلی مالی این مافیا بانکهای خصوصی هستند که از طریق خلق پول بدون پشتوانه تمام هزینه‌های پروژه‌های آن را تأمین می‌کنند و احتمالاً بخشی از این پول‌ها به جیب خانم مسیح علینژاد هم رفته است! این مافیا علاوه بر آنکه توانسته است منابع عظیم رانت نفتی و پول بادآورده‌ی حاصل از خلق پول را به جیب بزند، از میان بسیاری از چهره‌های سیاسی و امنیتی اصلاح‌طلب، اصولگرا و انقلابی‌نما هم یارگیری کرده و به اصطلاح سیبیل بسیاری از افراد را چرب کرده است، لذا تقریباً بدون مزاحمت خاصی پروژه‌ی خود را پیش می‌برد. متأسفانه نظام در برابر اصل وجود چنین جریان مافیایی خود را به تغافل زده است و با اتخاذ سیاستهای گوناگون سیاسی، اقتصادی و فرهنگی، آب به آسیاب این جریان می‌ریزد. تا نظام متوجه این موضوع نشود که چنین جریانی وجود دارد و ضمن برخورداری از عقبه‌ی محکم امنیتی، پشت تمام پروژه‌های انقلاب جنسی و برهنه‌سازی زن ایرانی، نابودی روستاها، گسترش توریسم، مال‌سازی و برج‌سازی و هتل‌سازی، استقلال زنان و بیرون کشیدن زنان از خانه، سخت کردن ازدواج و مجرد نگه‌داشتن جوانان، ساخت فیلم‌های قبح‌شکن، ترویج مصرف‌گرایی، تغییر سبک زندگی، برجام‌بازی و مذاکره‌بازی، آزادسازی‌ها و خصوصی‌سازی‌های وحشیانۀ اقتصادی و ... قرار دارد، در همچنان بر همین پاشنه خواهد چرخید و هر چند وقت یکبار یک برساخت رسانه‌ای کشور را به هم خواهد ریخت. نظام باید در سطح کلان دست به یک جراحی بزند و مافیای سرمایه‌داری، مافیای بانکهای خصوصی، مافیای بساز بفروش، مافیای سینمای ضدغیرت و سلبریتیسم، مافیای فضای مجازی، مافیای مُد و لباس و البته مافیای امنیتی پشتیبان آنها را قلع و قمع کند. این جراحی یقیناً دردناک و سخت خواهد بود، اما اگر انجام نشود، این شبکه‌ی مافیایی هر آنچه که از اخلاق، عفت، حیا، فرهنگ جوانمردی، تدین و ایمان در جامعه داریم را از ما خواهد گرفت تا به رؤیای آندلس‌سازی و تایلندسازی ایران جامه‌ی عمل بپوشاند. در سطح خُرد نیز نظام باید ضمن مقاومت محکم در برابر جریان مخالف گشت ارشاد، علاوه بر نیروی انتظامی، حلقه‌های میانی مساجد، هیئات، بسیج و کمیته‌های محلی را احیا کرده و به کمک گشت ارشاد بفرستد، و گرنه تا مسائل اخلاقی و اجتماعی در سطح خُرد و محلی حل نشوند قطعا با بگیر و ببندهای خیابانی مشکل حل نخواهد شد و سرمایه‌ی اجتماعی هم نیروی انتظامی و هم نظام اسلامی روز به روز بیشتر از دست میرود. اگر نظام به شکل قاطع و چکشی با شبکه‌ی فاسد تایلندسازی ایران برخورد نکند، باید منتظر باشد که هر ماه یک جنجال شبیه جنجال #مهسا_امینی کشور را به هم بریزد. مافیای سرمایه‌داری ایران مصمم و با اراده‌ی محکم به میدان آمده است تا ایران را به تایلند جهان اسلام تبدیل کند و در این مسیر آنقدر به جنجال‌سازی و فتنه ادامه خواهد داد تا بالاخره نظام را تسلیم اهداف خود کند. @madineyefazele

▪️مسجد و دفاع موزاییکی دفاع موزاییکی یعنی امنیت هر منطقه و محله توسط نیروهای بومی همان منطقه و محله تأمین شود و این جز با محوریت مساجد ممکن نیست. دفاع موزاییکی از امنیت محلات و مناطق شهر در برابر اوباش نیز فقط با تبدیل کردن مساجد به سنگرهای مقاومت امکان‌پذیر است. در کانونهای درگیری در شهرهای ملتهب، علی‌القاعده اوضاع مساجد باید طوری می‌بود که پایگاه فعال آمدوشد و سازماندهی و پشتیبانی نیروهای مقاومت مدنی انقلابی باشند تا از امنیت تمام محلات و عرصه‌های عمومی شهر دفاع کنند، اما اکنون مساجد خود قربانی اوباش ملحد و مرتد شده‌اند. همچون عاشورای سال ۸۸، شورش مدنی را باید با نیروی مدنی بومی که از دل مسجد و هیئت و بسیج می‌جوشد و قیام میکند خنثی کرد. به جز حضور پررنگ دانشجویان بسیجی در برخی دانشگاه‌ها، انفعال و غیبت نیروهای مذهبی و مکتبی در صحنه آشوبهای این روزها، چه در فضای مجازی و چه در فضای خیابانها به شدت احساس میشود. این نشانه خوبی نیست. @madineyefazele

▪️بدون شرح (این تصاویر از سیمای جمهوری اسلامی است نه برنامه پرگار بی بی سی) @madineyefazele

▪️روش شیخ عباس قمی برای آباد کردن مساجد مردم علاقه مند بودند كه لااقل يك نماز خود را با مرحوم حاج شيخ عباس قمى بجا آوردند. يكى از عادات ايشان اين بود كه اغلب اوقات نماز خويش را در مساجد متروكه بجا مى‌آورد. به محض اطلاّع مردم روز به روز بر كثرت جمعيت افزوده مى‌شد تا به حدى كه آن مسجد مورد علاقه‌ی مردم و به دست همان مردم تعمير مى‌گرديد. شيخ پس از آن ديگر در آن مسجد حاضر نمى‌شد و يك مسجد متروكه و مخروبه‌ی ديگر را انتخاب مىكرد. پس از چند روز باز مردم مطلع شده و از راه‌هاى بسيار دور براى درك نماز ايشان به آن مسجد مى‌شتافتند و برای تعمیر آن مسجد مخروبه دست به کار می‌شدند. @madineyefazele

▪️«خطر دانشگاه از خطر بمب خوشه‌ای بیش‌تر است» @madineyefazele

▪️تفاوت دانشگاه‌های امروزی با مراکز علمی قدیم چیست؟ نوشته‌ای از شهید سیدمرتضی آوینی👇👇👇 @madineyefazele

▪️تفاوت دانشگاه‌های امروزی با مراکز علمی قدیم چیست؟ شهید سیدمرتضی آوینی: تعلیم و تربیت در متون قدیمی ما که دارای مبنایی قرآنی و روایی است، غایتی تکاملی و کاملاً اخلاقی دارد و مقصود از آن تتمیم مکارم اخلاق، یعنی تخلق به اخلاق الله و اتصاف به صفات الله است. آیا غایت نظام آموزشی غربی نیز همین است؟ مسلماً هدف اصلی نظام آموزشی امروز این نیست. هدف اصلی نظام آموزشی در غرب چیست؟ اکنون در همه جای دنیا نظام تعلیم و تربیت تقلیدی از مغرب زمین است و هیچ کس حتی کوچک‌ترین تردیدی به‌خود راه نمی‌دهد که این سیستم آموزشی بر محور تکامل و تعالی روحی و اخلاقی انسان پایه‌گذاری نشده است. نظام آموزشی غربی بر این مبنا برنامه‌ریزی شده است: توسعه‌ی اقتصادی با شیوه‌های نوینی که بعد از انقلاب صنعتی معمول گشته است. ادراک این مطلب که این نظام آموزشی در جهت توسعه‌ی اقتصادی پایه‌گذاری شده هرچند بسیار ساده است، اما معمولاً به ذهن کسی خطور نمی‌کند و آموزش و پرورش مدرسه‌ای و دانشگاهی را به معنای مطلق تعلیم و تربیت فرض می‌کنند. برای تحقیق بیشتر در این مطلب می‌توانیم غایت و هدف دیگری برای آموزش و پرورش فرض کنیم و آنگاه ببینیم نظام آموزشی با آنچه که امروز معمول است تفاوتی پیدا خواهد کرد یا نه. اگر بخواهیم نظامی آموزشی بر مبنای اعتقاد به معاد بنا کنیم چه اتفاقی می‌افتد؟ آیا باز هم مواد اصلی دروس ما همین‌هاست که اکنون در مدارس و دانشگاه‌ها تدریس می‌شود؟ یا نه، به نظامی شبیه به #حوزه‌های_علمیه دست خواهیم یافت؟ جواب روشن است. اگر بخواهیم نظامی آموزشی بر مبنای اعتقاد به معاد و برای تتمیم مکارم اخلاق بنا کنیم، نتیجه‌ی کار ما با کمی تفاوت همان چیزی خواهد شد که اکنون در #حوزه‌های_علمیه عمل می‌شود و بالعکس، اگر بخواهیم نظامی آموزشی برای دستیابی به توسعه‌ی اقتصادی با روش‌های معمول بعد از انقلاب صنعتی بنا کنیم به سیستمی منطبق بر مدارس و دانشگاه‌ها خواهیم رسید. با تغییر در غایت و هدف آموزش دو تحول اساسی در نظام آموزش و پرورش رخ می‌دهد که یکی در مواد درسی است و دیگری در #روش_تعلیم . این سیستم آموزشی برای تأمین نیازهای تخصصی توسعه‌ی اقتصادی طراحی شده و تحقق یافته است. اگر این نظام وجود نداشت هرگز راه تمدن غربی به سوی توسعه‌ی اقتصادی باز نمی‌شد. بنابراین، برای ارزیابی این نظام آموزشی باید به ارزیابی آرمان توسعه‌یافتگی پرداخت. انتهای راه رشد و توسعه، مصرف بی‌کران است. مصرف بی‌کران، همان مدینه‌ی فاضله و همان کمال مطلوب بشری است. دورنمای سعادت یعنی پپسی کولا، یعنی اتومبیل تندرو شخصی داشتن، گذراندن اوقات فراغت، یعنی به تماشای برنامه‌های معین و مقرر شده رفتن، سیر و سیاحت، یعنی توریسم متظاهرانه‌ی هتل‌پُرکن، تفریح و هواخوری یعنی هجوم گله‌وار به جاهایی که تبلیغات تجارتی معین کرده‌اند. اما غایت این دوران طولانی آموزش چیست؟ آیا انسان بعد از طی مراحل و اخذ مدرک مهندسی یا دکتری صاحب اخلاق حسنه می‌شود و به بهشت می‌رود؟ خیر. اصلاً این سؤال بسیار مسخره است. این نظام آموزشی بر محور تعلیم و تربیت مطلق یا تعلیم و تربیت اخلاقی انسانی طراحی نشده است، بلکه هدف اصلی آن آموزش مهارت‌های فنی لازم و تأمین کادرهای تخصصی برای دست‌یافتن به توسعه‌یافتگی است. دانشگاه امروز، به‌خلاف گذشته، دیگر محل اخلاقی و برخورد عقاید و افکار نیست. «تحقیق» و «تدریس» آنهم مطابق برنامه و در چشم‌انداز آرمان «رشد و توسعه» شیوه تولیدی دانشگاه کنونی است. شکست تجربه‌ی کوبا در به‌وجود آوردن انسان‌های نوین از طریق مدرسه، درسی بس آموزنده است. دانشگاه هر سال یک ردیف از فارغ‌التحصیل مصرف کننده بیرون می‌دهد که میخواهند به سطح بالاتری از مصرف دست یابند. هیچ یک از اقدامات حکومت انقلابی برای ادغام آنان در زندگی مردم عادی—از کار یدی [دستی] در کارخانه‌ها گرفته تا بریدن نی‌شکر در مزارع—نتوانسته است بر این گرایش اساسی «دانشگاهی» پیروز شود. در عین حال دانشگاه قادر نیست به اندازه‌ی کافی کادر تربیت کند و تازه کادرهایی هم که تربیت می‌کند، با روحیه‌ی محافظه‌کار خود حاصل کار کادرهای‌ (انقلابی) خودآموخته و دانشگاه‌ندیده را برباد می‌دهند. عیب از معلم و استاد نیست، اشکال در آنجاست که یک حکومت #انقلابی می‌خواهد در نیروی انسانی سرمایه گذاری کند ولی این کار را از طریق نهادی انجام می‌دهد که برنامه‌ی ضمنی‌اش تولید یک بورژوازی جهانی است. نهضت اسلامی ان شاء الله در آینده‌ای نزدیک نظامی آموزشی متناسب با معتقدات خویش و آرمان‌های الهی انقلاب خواهد یافت و تا آن روز لاجرم باید این نظام آموزشی موروثی را حفظ کنیم و در عین حال آماده باشیم تا در یک فرصت مناسب تحولات لازم را در آن انجام دهیم. این پست تلخیصی بود از مقاله شهید آوینی با عنوان: «نظام آموزشی و آرمان توسعه‌یافتگی» منتشر شده در کتاب توسعه و مبانی تمدن غرب @madineyefazele

▪️در تمدن اسلامی دو نهاد علم نداشته‌ایم که بخواهیم آنها را به وحدت و اتحاد دعوت کنیم @madineyefazele

▪️در فضای مجازی کسی دین‌دار نمی‌شود/باید نهادهای اصلی گذشته ما احیا شود حسن بنیانیان، رئیس کمیسیون فرهنگی اجتماعی شورای عالی انقلاب فرهنگی: جوانان و نوجوانان ما با داشتن ریشه محکم حاصل از شعائر دینی، سرمایه فرهنگی محسوب می‌شوند و اگر بازتولید نشوند از بین می‌روند. پیش‌فرض‌های ناقصی هم در جامعه وجود دارد که ریشه همه مشکلات را اقتصادی می‌داند درحالی که بیش از ۵۰ درصد مشکلات اقتصادی ما فرهنگی است. در هدف اصلی ما که تمدن نوین اسلامی است توقع زیادی از شهروندان اصفهان وجود دارد چراکه سابقه تمدن دارند. فاجعه‌ای در آموزش‌وپرورش ما وجود دارد که رها شده است و دستگاه‌های تربیت و تحول فکری به حاشیه رفته است، بچه‌ها تیزهوش اما فارغ از دین رشد می‌کنند و این به دانشگاه‌ها انتقال می‌یابد. مطابق بیانات مقام معظم رهبری، کار فرهنگی باید به درستی درک شود و نباید امور به ضد کار فرهنگی تبدیل شود. فرهنگ‌سازی در جلسات کوچک با مخاطب مشخص موفق است و در جلسات کنونی علی‌رغم هزینه زیاد بازدهی پایین است درحالی که تشکیل جلسات کوچک فرهنگی توسط افراد متخصص از راهبردهای مردمی‌سازی مقابله با دشمن است. در فضای مجازی کسی دین‌دار نمی‌شود، تاکید مقام معظم رهبری کاهش آسیب‌های فضای مجازی و خروج از موضع انفعال است؛ #نهادهای_اصلی گذشته ما باید احیا و به‌روز شوند. @madineyefazele

▪️فیروزه‌ی گرانبهای حوزه را با خَزَفِ دانشگاه از دستتان نگیرند/ملاحظات مرحوم علامه طهرانی درباره وحدت حوزه و دانشگاه: 👇👇👇 @madineyefazele

▪️مرحوم علامه طهرانی: این مطالبى که امروزه به گوش می رسد که: دانشگاه با حوزه یکى شود، آیا مقصود چیست؟ آیا مراد این است که حوزه از بین برود، یا آنها بیایند به دانشگاه؟! یا دانشگاهیان بیایند به حوزه‌ها و مانند طلبه ها دروس غیر صحیحه و سطحیّه را رها کنند و خوب درس بخوانند، این خوب است. لیکن رفتن طلّاب به دانشگاه و قدرى از دروس متداول آن را خواندن، مانند فلسفه و دروسى که خیلى خیلى سطحى است و با خواندن آن کسى به جائى نمی‌رسد، این فائده‌اى ندارد و صلاح نیست. و این مثل «جامع الأزهر» و «جامعة الأزهر» است. حوزه خیلى مهمّ است. اصالت دارد. طلّاب باید دروس را با دقّت بخوانند. دروس حوزه یک روز و دو روز نیست، یک عمر کم است. کسى که «حاشیۀ ملّا عبدالله» را درس مى‏‌گوید مى‌‌داند چه مى‌گوید؛ زیرا زحمت کشیده و مطالعه کرده و فهمیده است؛ مقصد دنیوى نداشته است. طلبه‌ها مقصدى جز خدا، و جز علم ندارند؛ انگیزه‌ی آنها دنیوى نبود و نیست، براى کسب مدرک و مدال نیست، انگیزه‌ی آنها خداست؛ شهید و علّامه حلّى انگیزه شان این بود. امّا علوم دانشگاه این انگیزه را ندارد، آنها به امید کسب مدرک و دنیا می‌روند و از امکانات آن استفاده میکنند و با فرا گرفتن پاره‌اى الفاظ و اصطلاحات سطحى، انسان با سواد نمی‌شود؛ با چند اصطلاح فلسفى انسان فیلسوف نمی‌شود!   از این فیلسوف‌نماهائى که آمدند و گفتند: «قبض و بسط تئوریک شریعت» واقعاً انسان شرمش می‌شود. دانشگاه است که چنین افراد بی‌سوادى را تربیت می‌کند که با یاد گرفتن چند اصطلاح می‌آیند و نظر می‌دهند و در مقابل علما اظهار نظر می‌کنند، در حالیکه از فضل و کمال عارى و خالى و تهى هستند؛ امّا حوزه این‌چنین نیست؛ مطالعه و زحمت و خون دل خوردن، و در حجره‌هاى نمناک با تهیدستى زندگى کردن دارد. مرحوم بروجردى هشتاد و هشت سال داشت، شب‏ ها مطالعه مى‌کرد، حتّى درب بیرونى را مى‌بست و کسى را بخود راه نمى‌داد؛ و مى‏گفت: من فردا مى‌خواهم به طلبه‌ها درس بگویم، باید جوابگوى اشکالات آنها باشم؛ و تا آخر عمر مطالعه‌ی ایشان ترک نشد چون داراى اصالت بود. امّا اینها درس نمى‏‌خوانند و کتب را نمى‏‌خوانند و نمى‌فهمند، مى‏گویند: «مُغنى اللبیب» (یکی از کتاب های متداول حوزه در سال های پیش) بدرد نمى‌خورد، فلان کتاب بدرد نمى‌خورد، آنوقت بی‌سواد مى‏‌آید بعنوان اجتهاد نظر مى‌دهد! اینها درس خوانده‌ی کال و نارس هستند؛ دانشگاه سطحى است؛ تا بحال دیده اید یک پروفسور و یک محقّق بیرون بدهد؟! علّامه طباطبائى، آیة الله شیخ عبد الجواد اصفهانى استاد ما در «رسائل» که مرد محقّق و وارسته و دقیق النّظرى بود؛ حاج آقا رضا آسیّد صفى (معروف به آقاى بهاءالدینى) که پیرمردى سالخورده است و من استصحاب «رسائل» را خدمت ایشان خواندم؛ آقاى بروجردى، اینها اصالت داشتند و دارند.   خلاصه بایستى از آداب و سنن و ملیّت‌ها دست برداریم و به اسلام و پیغمبر و سنّت‌هاى او گرایش پیدا کنیم. و انگلیسی‌ها و همه‌ی خارجی‌ها یکسان هستند؛ «الکفرُ ملّةٌ واحدة» والّا روى خوشبختى را نمی‌بینیم، مگر اینکه به اصالت خود برسیم. نه اینکه حوزه‌هاى علمیّه کنار بروند و جواهر و دروس عمیق فلسفه و حکمت کنار برود و یک ظاهرى از فلسفه بیاید. جمال عبدالنّاصر می‌گفت: هرکسى میخواهد به اینجا (دانشگاه‌های جدید) بیاید و هر که میخواهد در همان «جامع الأزهر» باشد، لیکن ما اینقدر شهریّه میدهیم و امکانات داریم و ... در اینصورت همه به اینجا می‌آیند و آنوقت تغییر می‌کند. رشته رشته کردن علوم براى بعضى اشکال ندارد ولیکن مجتهد بارآوردن مهمّ است. هزار و پانصد سال شیعه رنج کشید و نسلًا بعدَ نسل، تا اسلام را بدست ما رساند. و عجیب این است که دشمنان با یک خَزَفى آن فیروزه‌ی گرانبها را از دست ما می گیرند! @madineyefazele

▪️سفر دوم درچه اصفهان-جلسه هم‌اندیشی و هماهنگی مدیریت مسجدمحور شهر درچه اصفهان با حضور آیت الله قوامی، امام جمعه و مسئولان محترم شهر درچه ۱۴۰۱/۷/۲۱ @madineyefazele