متن طو لانی است ولی ارزش خواندن را دارد. 🏳🏴🏳🏴🏳🏴🏳🏴🏳 🏴 ⭕️خلاصه ای از زندگانی #حضرت_ابوالفضل_العباس(ع) 🔶 #حضرت_عباس(ع) در سال ۲۴ هجري در شهر مدينه به دنيا آمد.[۱] او اولين فرزند امام علی(ع) از ام البنين(س) بود.[۲] ام البنين بانوي بزرگوار و پرهيزكار، از قبيله كلابيه بود. قبيله ای كه به شجاعت و دلاوري مشهور بودند. شهيد مطهري مينويسد: آرزوی علي(ع) در ازدواج با ام البنين، در وجود مقدسِ #حضرت_ابوالفضل(ع) تحقق يافت.[۳] از القاب #حضرت_عباس(ع) ميتوان به قمر بنی هاشم، عبد صالح، باب الحوائج، سقا، علمدار و الحامي اشاره كرد. #حضرت_عباس(ع) نه تنها در شجاعت بلكه در تمام صفات برجسته انساني و فضايل اخلاقي سرآمد و نمونه بود. پس از شهادت امام علی(ع) #حضرت_عباس(ع) از دل و جان، فرمانبردار برادرش امام حسن(ع) بود. بعد از شهادت امام حسن(ع) #حضرت_عباس(ع) پيوسته همراه و هماهنگ با #سيدالشهداء بود. و تمام اعمالش را با پيروی از آن حضرت انجام ميداد. 🔷در سفر #امام_حسين(ع) به سمت كربلا #حضرت_ابوالفضل(ع) همراه برادر بود و به عنوان #علمدار_كربلا، مهمترين ياور و پشتيبان امام حسين(ع) محسوب ميشد. امام حسين(ع) نيز علاقه خاصي به برادرش، حضرت عباس داشت. روز عاشورا #حضرت_ابوالفضل(ع) بارها نزد امام حسين(ع) آمد و اجازه ميخواست تا به ميدان شهادت برود. سرانجام امام حسين(ع) به او فرمود: حال كه تصميم رفتن به ميدان جنگ را گرفته ای مقداري آب براي كودكان تهيه كن.[۴] آنحضرت به طرف شريعه فرات حركت كرد. دشمنان را كنار زد و وارد آب شد، مشك خويش را پر از آب كرد. اما در راه بازگشت با حملات ناجوانمردانه دشمن مواجه شد. تلاش #حضرت_ابوالفضل(ع) در رساندن مشك آب به خيام حرم بي نتيجه ماند. دستهای حضرت در راه عشق به حسين(ع) از بدن جدا شد. شمشيري به فرقش اصابت كرد و به #شهادت رسيد. حضرت مهدی(عج) در زيارتنامه اي كه به نام «زيارت ناحيه مقدسه» مشهور است خطاب به حضرت عباس(ع) ميفرمايد: سلام بر #ابوالفضل(ع) كه جان خود را در راه برادرش فدا نمود.[۵] 🔷شهادت #حضرت_ابوالفضل_العباس(ع) بر امام حسين(ع) بسيار سخت و ناگوار بود. حضرت بعد از اين كه با بدن غرق به خون #حضرت_عباس(ع) مواجه شد فرمود: هم اكنون كمرم شكست.[۶] يكی از راههاي شناخت #منزلت_والاي #حضرت_ابوالفضل_عباس(ع) و #صفات_گرانقدر او، مراجعه به روايات پيشوايان دين عليهم السلام است كه آگاه به شخصيت وجودي افراد ميباشند. امام صادق(ع) شخصيت برجسته #حضرت_عباس(ع) را چنين ترسيم مينمايد: عموي ما عباس بن علی(ع) #بصيرتی_نافذ و #بينشی_عظيم و #ايمانی_شديد داشت، در محضر امام حسين(ع) #جهاد نمود و جانبازي و #ايثاری_تمام نمود و #شهيد درگذشت.[۷] در اذن ورود به حرم آن حضرت نيز از امام صادق(ع) بر شيفتگان علمدار كربلا چنين دستور آمده كه بايد عرضه بدارند، سلام خدا و سلام فرشتگان مقربش و سلام پيامبران مرسل و بندگان شايسته اش و سلام تمامي شهدا و صديقان و سلام هاي پاكان در صبح گاهان و شام بر تو باد ای فرزند امير المومنين(ع).[۸] 🔷سپس امام در زيارت #قمر_منير_بنی_هاشم(ع) ميفرمايند: شهادت ميدهم كه تو نسبت به جانشين رسول اكرم(ص) در مقام تسليم بودی و حضرتش را تصديق نمودی و در شأن وي وفا نموده و خيرخواهي كردي.[۹] امام زين العابدين(ع) درباره عمويش فرمود: «رحم الله (عمي) عباس فلقد آثر و أبلي و فدّي اخاه بنفسه حتي قطعت يداه. فأبدل الله عزّوجلّ بهما جناحين يطير بهما مع الملائكة في الجنه كما جعل لجعفر بن ابيطالب(ع) و ان للعباس عندالله عزوجل منزلة يغبطه بها جميع الشهدا يوم القيامة. خدا رحمت كند عمويم #عباس(ع) را، #ايثار كرد و جانش را فداي برادر نمود، تا اين كه دستهايش قطع شد، سپس خداوند عوض دو دستش، دو بالي به او عنايت كرد تا با آنها با ملائكه در بهشت پرواز كند. همانطور كه براي جعفر بن ابيطالب(ع) دو بال عنايت فرمود. همانا #برای_او نزد خدا #مقامی است كه در روز قيامت همه شهدا به آن مقام غبطه ميخورند.».[۱۰] 🔷 #قمر_بنی_هاشم(ع) پيوسته در صدد بپا داشتن حق بوده او از آن هنگام كه از كانون شجاعت شير نوشيد و در خاندان امامت تربيت يافت، #اسوه_دلاوري و #مشتاق_شهادت #در_راه_حفظ_نواميس_الهی بود. او برای زنده ماندن ارزشي قائل نبود و #آماده_فداكاری در ركاب حجت خدا بود. پي نوشتها: ۱. تنقيح المقال، ج۲، ص۱۲۸ ۲. مقاتل الطالبين، بيروت، ص۸۹ ۳. پيشين (مرتضی مطهری) ج۱، ص۵۹ ۴. بحارالانوار، ج۴۵، ص۴۱ ۵. زيارت ناحيه مقدسه ۶. سرشک خون (عبدالرحيم موگهی)، ص۹۷ به نقل از منتهي الآمال، ص۴۵۳ ۷. شرح الاخبار في فضائل الائمه الاطهار، ج۳، ص۱۸۴، ح۳ ۸. بحارالأنوار، ج۹۸، ص۲۷۷، باب۲۰، ح۱ ۹. همان ۱۰. بحارالأنوار، ج۴۴، ص۲۹۸، باب۳۵، ح۴