حکایت سینماتوگراف ۲ / واکاوی تاریخ سینمای پس از انقلاب 🔰 ظهور فیلمفارسی و شبه‌روشنفکری در سینمای پس از انقلاب 👤 #سعید_مستغاثی 🔸برخلاف فیلمسازان سینمای دفاع مقدس که به هرحال توانستند با تلفیق عناصر جذب مخاطب عام با مضامین انقلابی و اسلامی، خود را به نحوی با شرایط جدید کشور سازگار سازند اما بسیاری دیگر موفق به چنین هماهنگی و سازگاری نشدند و از همین روی به جذب صرف تماشاگر روی آوردند. 🔸سینمایی که معدود آثار استاندارد و قوی آن از عرصه‌های جهانی دور مانده، چراکه در راستای خواست و طلب لابی‌های سینمایی حاکم بر دنیا نیست. در حالی که فیلم‌های ضعیف ولی مماس بر تئوری‌های غربی‌ها، مورد استقبال آنان قرار گرفته و جوایز خرد و درشت بسیاری نصیبشان می‌گردد، بدون آنکه بتوانند در بازارهای جهانی برای خود جایگاهی ولو کوچک به‌دست آورده و مخاطبی کسب کنند. 🔸اما سینمای ایران بعد از دوم خرداد ۱۳۷۶ تحت تاثیر فضای ایجاد شده سیاسی، آرام‌آرام دچار اضمحلال شد. طبق آمار رسمی ارائه شده از سوی وزارت ارشاد، سال ۱۳۸۲ بدترین سال سینمای ایران به لحاظ حضور تماشاگر، فروش بلیط و ساخت فیلم بود. درصد فیلم‌های ژانر سینمای دفاع مقدس (به عنوان اصیل‌ترین ژانر سینمای ایران) در آن سال به صفر رسید. در واقع ریشه‌های ابتذال سینمای امروز را می‌توان در همان دوران جست‌وجو نمود. 🔸کته جالب اینکه در سال ۱۳۷۶ و پس از پایان شانزدهمین جشنواره فیلم فجر، در حالی که مرحوم سیف الله داد (معاونت وقت سینمایی)، اصحاب رسانه را در سالن اجتماعات ساختمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی جمع کرده بود (نگارنده نیز یکی از آنان بود)، ضمن عذرخواهی بابت فیلم‌هایی که در جشنواره آن سال به نمایش درآمدند، صریحا گفت که بر جشنواره فجر آن سال، ابتذال سایه افکنده بود و سپس همه را دعوت کرد تا با تشریک مساعی، به مقابله با ابتذال یادشده، بپردازند. 🔸متاسفانه از آن پس به جای عمل به توصیه سیف الله داد، برخی فیلمسازان با سوءاستفاده از فضای ایجاد شده که شکستن هرگونه خط قرمزی را نوعی فضیلت می‌نمایاند، هرچه بیشتر در گرداب فیلمفارسی و ابتذال فرو رفتند و این غرق شدن تا آنجا پیش رفت که 3 سال بعد در مراسم اختتامیه جشن خانه سینما، مجید مجیدی یکی از فیلمسازان معتبر سینمای ایران که در آن دوره دبیر جشن خانه سینما بود، صراحتا از صدای پای ابتذال سخن گفت. مجیدی در آن سخنرانی گفت: 🔻«... گوش بداریم که صدای پای ابتذال به راحتی به گوش می‌رسد. آنچه روزگاری به درست یا به غلط با واژه فیلمفارسی می‌خواندیمش، دوباره سر و گوشی می‌جنباند، تابلوهای رنگارنگی که فقط در کار فریب چشمهایند و با اندیشه و آگاهی بیگانه‌اند، دوباره درسر چهارراه‌ها حاضر می‌شوند. ترانه خوانی‌های کوچه و بازاری، عشق‌های کاغذی و لحن‌های کلاه مخملی دوباره در فیلم‌ها ظاهر می‌شوند. چه کسی مقصر است؟ ما به عنوان سینماگر؟ یا سیاستگذارانی که با سیاست‌های غلط چنین التهاب و تشنگی کاذب را در جامعه‌، ایجاد کردند یا مخاطبان ما‌، یعنی مردم که ذائقه‌هایی اینچنین پیدا کرده‌اند؟» #تصویر_روز https://kayhan.ir/001CtG @Kayhan_online

حکایت سینماتوگراف 2-بخش هفتاد و یک 🔰 حاصل یک لجاجت پایان‌ناپذیر! 👤 #سعید_مستغاثی 🔸در شرایطی که بحث و اعتراض درباره اختصاص میلیاردها تومان از بودجه بیت‌المال برای فیلمی درباره یک دختر رالی‌باز همچنان در سال 1391 و طی 9 ماه ادامه یافت، علی‌رغم توصیه‌های خیرخواهانه و نصایح مشفقانه طبقات مختلف مردم، ائمه جمعه و جماعت، علما و روحانیون، نمایندگان محترم مجلس شواری اسلامی به خصوص اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس و همچنین کارشناسان و منتقدان سینمایی، سرانجام فیلم یاد شده تحت عنوان «لاله» در تاریخ 20 اسفند ماه 1391 رسما کلید خورد و بار دیگر معاونت سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که اینک خود را ریاست سازمان سینمایی می‌نامید، نشان داد که نه تنها نتوانست هیچ‌گونه تعاملی با اقشار مختلف و مخاطبان و دلسوزان عرصه فرهنگ و هنر کشور برقرار سازد بلکه با وجود تمامی شواهد و ادله متقن و مستدل مبنی بر به صلاح نبودن یا در اولویت قرار نداشتن و یا غیر استاندارد بودن انجام چنین پروژه‌ای، همچنان لجوجانه بر انجام آن پای فشرد تا آن را در مرحله تولید قرار داد ولو به قیمت سرکارگذاردن جمع کثیری از دست‌اندرکاران و هنرمندان این سینما و به هدر دادن میلیاردها تومان از پول و بودجه بیت‌المال که قاعدتا بایستی امانت دار آن بوده و رعایت آن امانت را بنماید. 🔸این درحالی بود که هنگام کلید خوردن فیلم، بودجه آن 7 میلیارد تومان اعلام شد، یعنی 2میلیارد بیشتر از آنچه قبلا گفته شده بود و البته مسئولین سینمایی از جمله شفیع آقا محمدیان، رئیس مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی (تهیه‌کننده فیلم) که قاعدتا بایستی وظیفه تولید فیلم‌های کم هزینه را برای فیلمسازان تجربی و مستندساز برعهده داشته باشد، درباره تولید فیلم «لاله» و هزینه 7 میلیارد تومانی آن، گفت که از هزینه فوق فقط 5/2 میلیادر تومان آن برعهده مرکز گسترش سینمای تجربی است و بقیه را شریک خارجی فیلم تقبل کرده است. 🔸نکته جالب این بود که پروژه زندگی و فعالیت‌های اتومبیل رانی و رالی بازی لاله صدیق علاوه‌بر اینکه یک بار توسط BBC به صورت مستند به تصویر کشیده شده بود، اما حتی اصل مسابقه و مدالش هم زیر علامت سؤال موارد ضد قانونی مثل دوپینگ رفت و به همین دلیل دو بار مقام قهرمانی در سال‌های 1386 و 1389 از وی بازپس گرفته شد! 🔸خود رئیس سازمان سینمایی در یک سخنرانی، به اصطلاح آب پاکی را به روی دست همه ریخت و در اظهاراتی در جمع دانشجویان دانشگاه علم و صنعت به تاریخ 9 اسفند در پاسخ این سؤال که «فیلمنامه لاله که در آمریکا نوشته شده چطور می‌تواند الگویی برای زن مسلمان ایرانی ارائه بدهد؟» گفت: «... ما کجا گفتیم (لاله) الگوی زن ایرانی است؟ خودشان گفتند چون شخصیت اصلی یک زن است و قصه جذابی دارد. ما می‌خواهیم یک فیلم خوب بسازیم...»! 🔸 بالاخره پس از فراز و نشیب‌های بسیار و اخذ بودجه‌های اضافی که هنوز رقم دقیق آن مشخص نیست، فیلم «لاله» برای اکران نوروز 1400، آماده شد اما حتی در گیشه هم شکست خورد و جزء فیلم‌های کم فروش سال لقب گرفت! #تصویر_روز https://kayhan.ir/001F4e @Kayhan_online