#بهائیت و افزایش #شکاف_عقیدتی شوقی افندی در یکی از توقیعات خود مدعی شده است: «امر بهائی قصدش آن نیست که بر تعداد #نظامات_دینی که چندین نسل است به واسطه اختلاف پیروانشان آرامش جهان را بر هم زده‌اند بیفزاید، بلکه این آئین جهانی در قلوب هریک از پیروانش عشق و محبت تازه‌ای را به وجود آورده که نسبت به جمیع ادیان که پیروانشان در جامعه بهائی وارد شده‌اند عشق بورزند».[1] اما لازم است بدانیم که بر خلاف ادعای این پیشوای #بهائی، رهبران مسلک بهائی تا حد ممکن، بر نفرت‌پراکنی و ایجاد چنددستگی میان انسان‌ها افزوده‌اند؛ همچنان که پیامبرخوانده‌ی این فرقه به پیروانش فرمان داده است: «کُن کَشُعلَةِ النَّار لِأعدائِی و کُوثَرِ البَقاء لِأحِبائی [2]؛ بر دشمنانم شعله‌ی آتش باش و برای دوستانم، کوثر بقاء». و یا آن‌جا که ضمن ممنوعیت معاشرت با غیربهائیان [3]، حکم به خشونت در برخورد با آنان داده است: «أنتُم یا أحِباءالله کُونُوا سحاب الفَضل لِمَن آمَنَ بِاللهِ و آیاتِه و عَذابُ المَحتُوم لِمَن کَفَرَ بِالله و أمرِه [4]؛ ای بهائیان! بر مؤمنین به خدا ( #بهاءالله) و آیاتش (کلام او)، اَبر رحمت و بر منکرین و مخالفین، عذاب حتمی باشید» اما به راستی اگر به ادعای #شوقی_افندی، مسلک #بهائیت برای گسترش اختلاف بشر نیامده، پس این میزان از نفرت پراکنی توسط پیشوایان بهائی چه معنایی دارد؟! #پی‌نوشت: [1]. شوقی افندی، توقیع مورخ: 11 مارس 1936 م (تولّد مدنیت جهانی)، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 71. [2]. افنان مهری، نفحات فضل، کانادا: مؤسسه معارف بهائی، 144 بدیع، ص 16. [3]. اشراق خاوری، مائده آسمانی، بی‌جا: مؤسسه ملّی مطبوعات امری، 129 بدیع، مطلب 53، ص 38. [4]. حسینعلی نوری، مجموعه الواح مبارکه، لانگنهاین آلمان: لجنه نشر آثار امری به لسان فارسی و عربی، چ 1، 137 بدیع، ص 216. 🏠موسسه فرق و ادیان زاهدان-مفاز🇮🇷 📡 eitaa: @m_mafaz_lib 📺web: www.mafaz.ir 🎥Instagram: @mafaz_pic 🆔Admin: @mafaz1