[سیره نبوی و گسترش سریع اسلام - مقدمه - صفحه۲]  در اسلام يك خصوصيتي هست از نظر گسترش كه در مسيحيت نيست و آن مساله سرعت گسترش اسلام است. مسيحيت خيلي كند پيشروي كرده است ولي اسلام فوق العاده سريع پيشروي كرده است، چه در سرزمين عربستان و چه در خارج عربستان، چه در آسيا، چه در آفريقا و چه در جاهاي ديگر. اين مساله مطرح است كه چرا اسلام اين اندازه سريع پيشروي كرد. حتي لامارتين شاعر معروف فرانسوي مي‌گويد اگر سه چيز را در نظر بگيريم، احدي به پايه پيغمبر اسلام نمي رسيد، يكي فقدان وسايل مادي: مردي ظهور مي‌كند و دعوتي مي‌كند در حالي كه هيچ نيرو و قدرتي ندارد و حتي نزديكترين افرادش و خاندان خودش با او به دشمني بر مي‌خيزند، تك ظهور مي‌كند، هيچ همكار و همدستي ندارد، از خودش شروع مي‌شود، همسرش به او ايمان مي‌آورد، طفلي كه در خانه هست و پسر عموي اوست (علي عليه السلام) ايمان مي‌آورد، تدريجا افراد ديگر ايمان مي‌آورند آنهم در چه سختيها و مشقتها! و ديگر سرعت پيشرفت يا عامل زمان، و سوم بزرگي هدف. اگر اهميت هدف را با فقدان وسايل و با سرعتي كه با اين فقدان وسايل به آن هدف رسيده است در نظر بگيريم، پيغمبر اسلام -به گفته لامارتين و درست مي‌گويد- در دنيا شبيه و نظير ندارد. مسيحيت اگر در دنيا نفوذ و پيشرفتي! ۱۷۳ پيدا كرد، بعد از چند صد سال كه از رفع مسيح گذشته بود تا اندازه اي در جهان جايي براي خود پيدا كرد. راجع به علل پيشرفت سريع اسلام، ما به تناسب بحث خودمان كه بحث در سيره نبوي است سخن مي‌گوييم. قرآن اين مطلب را توضيح داده است و تاريخ هم همين مطلب را به وضوح تاييد مي‌كند كه يكي از آن علل و عوامل «سيره نبوي و روش پيغمبر اكرم يعني خلق و خوي و رفتار و طرز دعوت و تبليغ پيغمبر اكرم است. البته علل ديگري هم در كار است. خود قرآن كه معجزه پيغمبر است، آن زيبايي قرآن، آن عمق قرآن، آن شورانگيزي قرآن، آن جاذبه قرآن، بدون شك عامل اول است. عامل اول براي نفوذ و توسعه اسلام در هر جا خود قرآن و محتواي قرآن است. ولي از قرآن كه صرف نظر كنيم، شخصيت رسول اكرم، خلق و خوي رسول اكرم، سيره رسول اكرم، طرز رفتار رسول اكرم، نوع رهبري و مديريت رسول اكرم عامل دوم نفوذ و توسعه اسلام است

ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺯﯾﺒﺎی ﺩﮐﺘﺮ ﭼﻤﺮﺍﻥ : ﺧﺪﺍﯾﺎ ... ﺍﺯ ﺑــــﺪ ﮐﺮﺩﻥ ﺁﺩﻣﻬﺎﯾﺖ ﺷﮑـــﺎﯾﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻫﺖ ... ﺍﻣﺎ ﺷـــﮑﺎﯾﺘﻢ ﺭﺍ ﭘﺲ ﻣﯿﮕﯿﺮﻡ ... ﻣـــﻦ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﻡ ... ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺪﯼ ﺭﺍ ﺧﻠـــﻖ ﮐﺮﺩﯼ ، ﺗﺎ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﻟﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺍﺯ ﺁﺩﻣـــﻬﺎﯾﺖ ... ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺑﻪ ﺗـــﻮ ﺑﺎﺷﺪ ... ﮔﺎﻫﯽ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﺴﯽ ﮐﻨﺎﺭﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ ... ﻣﻌﻨﺎﯾﺶ ﺍﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻨـــﻬﺎﯾﻢ ... ﻣﻌﻨﺎﯾﺶ ﺍﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﺯﺩﯼ ﺗﺎ ﺧــﻮﺩﻡ ﺑﺎﺷﻢ ﻭ ﺧــﻮﺩﺕ ... ﺑﺎ ﺗـــﻮ ﺗﻨﻬــﺎﯾﯽ ﻣﻌـــﻨﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ ... ﻣﺎﻧــﺪﻩ ﺍﻡ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﭼﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ... ﺩﻭﺳــﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ؛ ﺧﺪﺍﯼ ﺧﻮﺏ ﻣﻦ💛🕊

 [متن کامل و ترجمه کتاب صفات الشیعه - [حدیث هشتم: ولایت و محبت تنها از متقین پذیرفته می‌شود] - صفحه ۲۲]  سَمِعْتُ أَبَاعَبْدِاللَّهِ «علیه السلام» يَقُولُ: امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «لَمَّا فَتَحَ رَسُولُ اللَّهِ «صلی الله علیه و آله» مَكَّةَ، قَامَ عَلَى الصَّفَا، فَقَالَ: «هنگامی که رسول خدا مکه را فتح نمودند، بر کوه صفا ایستاده و فرمودند: «يَا بَنِي هَاشِمٍ! يَا بَنِي عَبْدِ الْمُطَّلِبِ! إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ، وَ إِنِّي شَفِيقٌ عَلَيْكُمْ، لَا تَقُولُوا إِنَّ مُحَمَّداً مِنَّا، فَوَ اللَّهِ مَا أَوْلِيَائِي مِنْكُمْ وَ لَا مِنْ غَيْرِكُمْ إِلَّا الْمُتَّقُونَ. ای فرزندان هاشم و عبدالمطلب! همانا من فرستادۀ خدا به سوی شمایم، و به راستی که دلسوز شمایم. نگویید محمد از ماست. به خدا قسم که دوستان من از شما و از غیر شما، تنها اهل تقوا هستند. أَلَا! فَلَا أَعْرِفُكُمْ تَأْتُونِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ؛ تَحْمِلُونَ الدُّنْيَا عَلَى رِقَابِكُمْ، وَ يَأْتِي النَّاسُ يَحْمِلُونَ الآخِرَةَ. آگاه باشید! در روز قیامت مرا خواهید دید، اما شما را نخواهم شناخت؛ چرا که در حالی دنیا را بر گردن خود حمل می‌کنید که دیگران آخرت را با خود آورده اند. أَلَا! وَ إِنِّي قَدْ أَعْذَرْتُ فِيمَا بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ، وَ فِيمَا بَيْنَ اللَّهِ «عَزَّوَجَلَّ» وَ بَيْنَكُمْ، وَ إِنَ لِي عَمَلِي وَ لَكُمْ عَمَلُكُمْ». » آگاه باشید! به درستی که بین خود و شما، و بین خدا و شما معاف هستم. (یعنی من در ابلاغ پیام الهی به وظیفۀ خود عمل نمودم. ) همانا عمل من برای خودم، و عمل شما برای شماست. »

: 💠آیت الله العظمی میلانی ره: هر روز بنشینید یک مقدار با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف حرف بزنید، درد و دل کنید. خوب نیست شیعه روزش شب شود و شب اش روز ، اما اصلا به یاد مولایش نباشد. در شبانه و روز چند دقیقه ولو آدم حال هم نداشته باشد، مفاتیح الجنان را بازکند یکی از دعاهای امام زمان را بخواند ،یا با همین زبان ساده و خودمانی سلام و علیکی با حضرت نماید ،با امام زمانش ،درد و دلی کند برای ظهورش دعا نماید.چونکه معتقدیم حضرت کلام مارا میشنود وجواب سلام ما رامیدهد اشهد انک تشهد مقامی و تسمع کلامی وتردسلامی( دلم خوش است به مستحبی که پاسخش واجب است السلام علیک یا مولای یاصاحب الزمان )

┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄ 🔹جنـــــگ روانــــــی سنگینی در زمان ما هست 🔹شبهـــــــــــه و فتنــــــــــه هایی هایی هست 🚫می خواهند با سیاه نمایی مارااز ولی فقیه جدا کنند💯 ‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌ 👈بصیرت 👌پیشنهاد دانلود 👤استادمسعود عالی ➖➖➖➖➖➖ 🎴 حتماً به کانال نشر آثار اساتید انقلابی بپیوندید: 📡 eitaa.com/joinchat/3138322748Ccf3df826a3 حتماعضوشوید👆

✘ بعضیـــــــــــــــا وقت ظهــــور به امام می‌پیوندند، اما اینا خـــیلی فـــــــــرق دارند با کسانی که قبل از ظهور خودشون رو به امام رسونـــــــــدند. 👈روشنگری 👌پیشنهاد دانلود 👤استاد شجاعی ➖➖➖➖➖➖ 🎴 حتماً به کانال نشر آثار اساتید انقلابی بپیوندید: http://eitaa.com/joinchat/3138322748Ccf3df826a3 حتماعضوشوید👆

امام صادق و حضرت مهدی علیهما السلام بسم الله الرحمن الرحیم وصلی الله علی محمّد وآله الطاهرین. ۲۵ شوال، سالروز شهادت حضرت امام جعفر صادق علیه السلام تسلیت باد. مناسب دیدم چند سطری از لسان مقدس رئیس مذهب، شیخ الأئمه صادق آل محمد علیه وآله السلام در باره‌ی مهدویت و منتظران ظهور و دوران زیبای حکومت جهانی آن امام غائب منتظَر بنویسم: سدیر صیرفى مى‌گوید: روزی، من و مُفضّل بن عمر و ابوبصیر و ابان بن تغلب به محضر حضرت امام صادق علیه السلام مشرف شدیم، دیدیم امام مانند کسی که عزیزی از دست داده، ضجه و ناله می‌زند و اشک می‌ریزد و با کسی از عمق جان نجوا و درد و دل می‌کند: اى آقاى من! غیبت [و دورى] تو خوابم را گرفته و خوابگاهم را بر من تنگ کرده و آرامش و راحت دلم را ربوده است ... ما که اصلاً انتظار دیدن چنین صحنه‌ای نداشتیم، از علت آنهمه حزن و ناراحتی امام سؤال کردیم، آقا آه سوزانی کشید و ... [ازامام زمان عجل الله فرجه و غیبت طولانی او و گرفتاری مؤمنان در آن دوران سخن گفت]. تهذیب‌الاحکام، ج۶، ص۱۸۱. امام، در وصف منتظران راستین قائم عجل الله فرجه فرموده: المُنتَظِرُ لِلّثاني عَشَرَ كَالشّاهِرِ سَيفَهُ بَينَ يَدَي رَسولِ اللهِ يَذُبُّ عَنهُ. کمال‌الدین، ص۶۴۷. منتظر ظهور امام دوازدهم علیه السلام مانند كسى است كه در ركاب پيامبر خدا صلی‌ الله علیه وآله شمشير كشيده است و از ايشان دفاع مى‌كند. همچنین در وصف دوران طلایی پساظهور نیز فرموده: اِذا قامَ القائِمُ لایَبقی اَرضٌ اِلّا نُودِیَ فیها شَهادَةُ اَن لا اِله اِلّا اللهُ وَ اَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللهِ. بحارالأنوار، ج۵۲، ص۳۴۰. هرگاه قائم قیام کند، هیچ سرزمینی باقی نمی‌ماند مگر آن که ندای توحید و گواهی به رسالت حضرت محمّد صلی‌ الله علیه وآله در آن طنین‌انداز شود. اما از آنجایی که آخرالزمان، امتحانات سختی در راه دین‌داری مؤمنان پیش خواهد آمد، «دعای غریق» همواره باید ورد زبان همه‌ی منتظران ظهور باشد. آری! شیخ صدوق حدیثی از آن‌حضرت در شرح احوال عصر غیبت نقل فرموده از این قرار: به زودی شبهه‌ای به شما روی خواهد آورد و شما نه پرچمی خواهید داشت که دیده شود و نه امامی که هدایت کند و ادامه داد: تنها کسانی از این شبهه نجات خواهند یافت که «دعای غریق» را بخوانند. راوی از آن دعا سؤال کرد، امام پاسخ داد: یَا اللهُ یَا رَحْمَانُ یَا رَحِیمُ یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِی عَلَى دِینِکَ. مفاتیح‌الجنان اللهم عجل لولیک الفرج. آمین والسلام علیکم ورحمةالله وبرکاته علی‌رضا احمدی دهبالایی (ایلامی) ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۲ ؛ ۲۵ شوال ۱۴۴۴ https://eitaa.com/vaqayeolayam

سعد بن عبدالله اشعری قمی بسم الله الرحمن الرحیم وصلی الله علی محمّد وآله الطاهرین. خاندان اشعری خدمات شایانی به اسلام و تشیع کردند آنان که در نزد اصحاب رجال به «اشعریون» شهرت دارند، اصالتی یمنی عربی دارند که جد اعلای ایشان «مالک بن عامر» از صحابه‌ی خوشنام پیامبر صلی الله علیه وآله است که پیش از فتح مکه به شرف اسلام و ایمان نائل شدند. کثرت تعداد اشعریون در میان اصحاب ائمه علیهم السلام گویای عشق پاک آن خاندان به ذوی‌القربیٰ و خانواده‌ی رسالت علیهم السلام است. از نخستین اشعری‌هایی که در قم ساکن شدند و علوم اهل‌بیت عصمت علیهم السلام را در سطح وسیعی انتشار دادند، جناب «زکریا بن آدم اشعری» بود که قبر شریف‌اش نگین «آرامستان شیخان» در جوار حرم حضرت معصومه سلام الله علیها است. یکی دیگر از برجسته‌ترین رجال نامی این خاندان شریف، ابوالقاسم سعد بن عبدالله اشعری قمی است که هم خودش و هم پدرش عبدالله و هم فرزندش آدم، از راویان ثقه و مورد اعتماد حدیث بوده‌اند. به طور قطع و یقین سعد در شمار اصحاب حضرت امام حسن عسکری علیه السلام بوده و دوران حضرت مهدی علیه السلام را نیز درک نموده است. وی از شاگردان بنام ابوالمقاتل ضریر (شاگرد امام هادی علیه السلام)، علی بن مهزیار اهوازی و برادرش ابراهیم، بود که خود، شیخ جناب علی بن بابویه (پدر شیخ صدوق) بوده است. از دیگر شاگردان او جناب ابوجعفر کلینی است که در کافی شریف بسیار از ایشان روایت نقل نموده است. ابن قولویه (صاحب کامل الزیارات)، احمد بن محمد بن یحیی العطار، و ...هم در شمار تلامیذ سعد نام برده شده‌اند. مجموع مشایخ روایی سعد، ۳۴ نفر بوده‌اند؛ همچنان‌که ۱۱۴۲ روایت از آن بزرگوار در کتب اربعه (کافی، من لا یحضره الفقیه، تهذیب، استبصار) ضبط شده است و این، غیر از روایت‌های او در دیگر مجموعه‌های حدیثی شیعه (نظیر بحارالانوار، وسائل الشیعه، کمال الدین ، و ...) است. رجالیون شیعه در برابر عظمت سعد سر تعظیم فرود آورده، هریک با عباراتی درخور، به تجلیل از مقام شامخ او و منزلت‌اش در علم حدیث پرداخته‌اند. مجالس مناظرات علمی سعد با ارباب مذاهب که همواره با استدلالات محکم خود، ایشان را در پاسخ درمانده می‌ساخت، زبانزد بود. در کنار آن، تألیفات زیادی به عالم اسلام و جویندگان دانش هدیه نمود که البته تنها اثر به جا مانده از او (المقالات والفرق) است که طی آن، فرَق منشعب از اصل اسلام را تا زمان حیات‌اش، برشمرده، شرح و توضیح داده است. سعد در ۲۷ شوال سال ۳۰۰ ه‌ق بدرود حیات گفت و مزار منورش در میانه‌ی قبرستان شیخان قم، نزدیک بقعه‌ی زکریا بن آدم و مقبره‌ی مرحوم میرزای قمی (صاحب قوانین) قرار دارد که دهه‌ی هفتاد، به دستور آیةالله موسوی گلپایگانی مرتفع و مشخص گردید. روحش شاد والسلام علیکم ورحمةالله وبرکاته علی‌رضا احمدی‌ دهبالایی (ایلامی) پنج‌شنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۲ ؛ ۲۷ شوال ۱۴۴۴ https://eitaa.com/vaqayeolayam

عالم بزرگ، اما بدعاقبت!!! بسم الله الرحمن الرحیم وصلی الله علی محمّد وآله الطاهرین در میان اصحاب و شاگردان ائمه علیهم السلام بودند کسانی که عاقبت بخیر نشدند؛ حسن بن قیاما، علی بن ابی حمزه‌ی بطائنی، و ... وجه مشترک همه‌ی آنها، حب جاه و مقام، خب دنیا، و بی‌توجهی به تهذیب و خودسازی بود. ابوجعفر محمد بن علی العزاقری معروف به شلمغانی، از یاران امام عسکری علیه السلام و از علمای امامیه بود که آثار و تألیفاتی نیز داشت و مورد احترام و محل رجوع مردم بود. پس از جناب عثمان بن سعید و فرزندش محمد که به ترتیب نائبان اول و دوم حضرت ولی‌عصر علیه السلام بودند، شلمغانی توقع داشت این‌بار، حکم نیابت به نام او صادر شود و این منصب از ناحیه‌ی مقدسه به او واگذار گردد. همین خودشیفتگی و خودشایسته‌پنداری او سبب شد در خود نسبت به جناب حسین بن روح نوبختی احساس رقابتی داشته باشد که خالی از کینه و حسد نبود. وی که از سوی نائب سوم گرامی داشته می‌شد و در راستای امر خطیر نیابت به نوعی کمک‌حال و دستیار ابن روح قلمداد میشد، در نهایت نتوانست بر آن حسد درونی‌اش فائق آید و رفته‌رفته از مسیر حق منحرف شد و به یک غالی تمام‌عیار تبدیل شد انحراف آن نگون بخت به جایی رسید هر دروغ و باطلی را به امامان شیعه و خصوصاً امام دوازدهم علیهم السلام و نائب خاص ایشان نسبت می‌داد و در روایات اهل‌بیت علیهم السلام به سود و میل خویش دخل و تصرف می‌نمود. او به اینها اکتفا نکرد و عطش معروفیت‌طلبی و شهرت‌خواهی وادارش کرد حتی عقاید حقه را (و حتی وجود امام غائب شیعه را) انکار، و به دامان عقایدی از جنس تناسخ و حلول و ... پناه ببرد در چنین شرایطی بود که توقیع شریف از ناحیه‌ی مقدسه صادر، و مورد لعن حجت معصوم الهی قرار گرفت و حسین بن روح نیز که چنین دید، آشکارا به اعلام برائت و انزجار از نامبرده دست زد. اینجا بود که مردم و شیعیان همه به امر نائب از اطراف وی پراکنده شده، تمام کتب و نوشته‌هایش را متروک گذاشتند. البته حسین بن روح به تأسی از امام حسن عسکری علیه السلام که فرموده بود: عقاید باطل مندرج در کتب علمای بنی‌فضال را رها کرده، روایاتشان را اخذ کنید، توصیه فرمود همین رویه در باره‌ی مکتوبات شلمغانی در پیش گرفته شود. شلمغانی سرانجام در ۲ ذی‌القعده‌ی سال ۳۲۳ ه‌ق به دار مجازات آویخته شد و جامعه‌ی شیعه از شر اذیت و آزارها و انحرافاتش راحت شد. اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا؛ آمین والسلام علیکم ورحمةالله وبرکاته علی‌رضا احمدی‌ دهبالایی (ایلامی) دوشنبه ۱ خرداد ۱۴۰۲ ؛ ۲ ذی‌القعده‌ی ۱۴۴۴ https://eitaa.com/vaqayeolayam

حکمی برای ایمنی از وبا بسم الله الرحمن الرحیم وصلی الله علی محمّد وآله الطاهرین. قرن‌ها پیش، عده‌ای از سادات طباطبایی در «زواره» از توابع اصفهان قصد توطن کردند و برخی از آنان، پس از مدتی از آنجا به روستایی به نام «فشارک» کوچ نمودند. در این روستا بود که سید محمد به دنیا آمد و از همان دوران طفولیت آثار هیبت و بزرگی در وجنات‌اش پیدا بود. مرگ پدر در شش‌سالگی، اثری عمیق بر روحیه‌اش گذارد اما حمایت‌های جهادگونه‌ی مادرش، او را در راه تحصیل علم بیش از پیش مصمم و مقاوم ساخت؛ مادر نور دیده را به کربلا برده، ضمن توسل به حضرت ابی‌عبدالله الحسین علیه السلام از مقام شامخ امامت می‌خواهد زمینه‌های تحصیل و ترقی فرزندش فراهم گردد. سید محمد در کربلا از بزرگانی نظیر فاضل اردکانی و سید حسن بن محمد مجاهد (نواده‌ی صاحب ریاض و وحید بهبهانی) اسفناده‌ی فراوانی می‌کند و دست تقدیر، ایشان را در ادامه‌ی سیر علمی‌اش با آیت‌الله العظمیٰ مجدد شیرازی آشنا می‌سازد. سید محمدحسن مجدد شیرازی خاطر شاگرد خویش را بسیار عزیز داشته، او را از خصیصین خویش و صاحب اسرار خویش قرار می‌دهد تا جایی که در مسأله‌ی مهمی چون صدور فتوای تحریم تنباکو، با وی مشورت، و به تشویق و ترغیب وی که حتی شهادت در این راه را برای میرزا افتخار دانست، مبادرت به صدور حکم تحریم توتون و تنباکو نمود. آیت‌الله سید محمد طباطبایی فشارکی پس از ارتحال استادش میرزای بزرگ شیرازی، با آنکه به شهادت اهل‌خبره اعلم شاگردان آن مرد بزرگ بود، از قبول مرجعیت مسلمین خودداری کرده، امت را به آیت‌الله محمدتقی شیرازی (میرزای دوم شیرازی) ارجاع داد. او خود در این باره گفته است: روزهای بیماری استادم میرزای شیرازی، در سویدای دلم نشاطی حس می‌کردم که سبب‌اش را نمی‌دانستم! پس از قدری تأمل، احتمال دادم نکند چون به واسطه‌ی قریب‌الارتحال بودن استادم، عنقریب است که ریاست و مرجعیت به من واگذار شود چنین حالتی در من پدید آمده؟!!! لذا به حرم مطهر مشرف شده، به جد از خدا می‌خواهد این خطر عظیم را از او دور کند! شگفتا که آن مرد یگانه‌ی عرصه‌ی علم و دیانت و تقوا، به جهت خوف ریا، حتی از نوشتن و تألیف نیز دوری و استنکاف می‌ورزید!!! یکی از اصحاب و شاگردان آیت‌الله فشارکی، مرحوم حاج شیخ مؤسس عبدالکریم حائری یزدی بود که تأثیرپذیری عمیقی از حیث تعلیم و تربیت و تزکیه از ایشان داشت و خود، توفیق‌اش در راه‌اندازی حوزه‌ی مقدسه‌ی قم را، مرهون خدمت صادقانه به استادش فشارکی دانسته است. نقل است زمانی در سامرا «وبا» فراگیر شد و همه‌‌روزه عده‌ای می‌مردند. مردم که چنین دیدند، به علما پناه بردند و ایشان در منزل آیت‌الله شیرازی گردهم آمدند که چاره‌ای بیاندیشند. در این بین، آیت‌الله فشارکی فی‌المجلس از حضار که همه از مجتهدین بودند، استعلامی مبنی بر اجتهاد و عدالت خود گرفته، وقتی با تأیید و تأکید ایشان مواجه می‌شود، می‌پرسد با این وجود اگر حکمی بکنم مطاع است؟! همه اظهار موافقت کردند و آیت‌الله فشارکی فرمود حکم این است تا ده روز، همه (زن و مرد) زیارت عاشورا خوانده، ثواب‌اش را به نرجس‌خاتون مادر حضرت حجت علیهما السلام هدیه نمایند. شیعیان به این حکم عمل کردند و وقتی اثرش آشکار شد، اهل‌سنت نیز به آن ملتمزم گردیدند و بلا از همه‌ی مردم سامرا دور شد. آیت‌الله العظمیٰ حاج سید محمد طباطبایی فشارکی سرانجام در ۳ذی‌القعده‌ی ۱۳۱۶ هق (سال ۱۲۷۷) بر اثر بیماری در نجف درگذشت، و در حرم مطهر علوی علیه السلام به خاک سپرده شد. روح‌اش شاد والسلام علیکم ورحمةالله وبرکاته علی‌رضا احمدی‌ دهبالایی (ایلامی) سه شنبه ۲ خرداد ۱۴۰۲ ؛ ۳ ذی‌‌القعده‌ی ۱۴۴۴ https://eitaa.com/vaqayeolayam