#فایل_متنی #کتابچه 🔸عنوان: «نگاهی گذرا بر رابطه فقه با حدیث» 🔹 نوشتۀ: دکتر مجید معارف 🆔 @ostadmaaref

#فایل_متنی 🔹سلسله نشست‌های پرسمان اندیشه در نهج‌البلاغه 🔹 گزارش متنی نشست پانزدهم: «ترس از مرگ و راه‌های مقابله با آن در نهج‌البلاغه» 🔹 سخنران: دکتر ناصر محمدی استاد گروه فلسفه دانشگاه پیام نور، عضو هیأت مدیره‌ی  انجمن مطالعات نهج‌البلاغه ايران 🔹 زمان: سه شنبه - ۴ اردیبهشت ۱۴۰۳ 🌐 https://nahjalbalaghah.ir/ 🆔 @nahjalbalaghah_ir

#فایل_متنی 🔹شکرگزاری از منظر امیرالمؤمنین علی(ع) در حکمت۲۲۴ نهج البلاغه می خوانیم : «خدا را در هر نعمتی حقی است. هر که آن را ادا کند بر نعمتش بیفزاید و هرکه در آن کوتاهی کند، نعمتش را در خطر نابودی قرار داده است». حق نعمت بنا بر دیگر سخن امام (ع) شکرگزاری است( نک:نامه۵۱) خداوند تعالی در ارتباط با فلسفهٔ شکر گزاری می فرماید: « هر کس شکر کند به نفع خویش شکر کرده و هر که ناسپاسی و کفران کند همانا خداوند بی نیاز و ستوده است. ( نک:لقمان/۱۲) و در آیهٔ ۷ سورهٔ مبارکهٔ ابراهیم می فرماید:«اگر شکر نعمت به جا آورید ، بر نعمت شما می افزایم و اگر کفران کنید عذاب من بسیار شدید است». به این ترتیب شکرگزاری همان کلید طلایی است که خداوند تعالی در اختیار ما قرار داده تا در گنجینه های مادی و معنوی او را بگشاییم و از آن بهره ببریم. در پاسخ به این پرسش که آیا می توان شکر همهٔ نعمت های الهی را به جا آورد امام(ع) می فرماید: حمد و سپاس خدای را که گویندگان یارای ستایش او را ندارند و کوشش گران از عهدهٔ ادای حق او( شکرگزاری) برنیایند( خطبهٔ۱) بنا بر فرمایش امام(ع) شکرگزاری تنها برای نعمت نیست به گونه ای که ایشان خدا را به هنگام بلا نیز می ستاید( نک: خطبهٔ۱۱۴) زیرا بلا و مصیبت همواره برای مجازات انسان نیست بلکه دلایل دیگری نیز بر آن مترتب است از جمله: _ تقویت اراده( نک:نامهٔ۴۵) _ آزمایش الهی(نک:خطبهٔ۱۳۲) _ از بین رفتن آثار گناهان( نک: حکمت۴۲) _ پاک شدن دل از رذائل اخلاقی( نک: خطبهٔ۱۹۲) چگونگی شکرگزاری شکر گزاری به سه شکل صورت می گیرد: ۱_ شکر قلبی تصور نعمت و باور این حقیقت. که تمام نعمت از آن اوست و ما همواره مدیون او هستیم. ۲_ شکر زبانی با بیان الفاظی چون الحمدلله، شکرأ لله شکر زبانی در نهج البلاغه بسیار دیده می شود. برای نمونه (نک:خطبهٔ۱) ۳_ شکر عملی بهره بردن از نعمت های الهی در مسیر اهدافی که برای آن آفریده شده ایم.( نک: حکمت۴۲۵) کلام آخر: در حکمت ۴۳۵ نهج البلاغه می خوانیم که حضرت می فرماید: خداوند بر آن نیست که در شکر را بر بنده ای بگشاید و فزونی نعمت را به رویش ببندد. زیرا خود فرمود: وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ وَ لَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابِي لَشَدِيدٌ «ابراهیم/۷) به عبارتی نعمت و شکر نعمت، لازم و ملزوم یکدیگرند. 🌐 https://nahjalbalaghah.ir/ 🆔 @nahjalbalaghah_ir

#فایل_متنی 🔹شکرگزاری از منظر امیرالمؤمنین علی(ع) در حکمت۲۲۴ نهج البلاغه می خوانیم : «خدا را در هر نعمتی حقی است. هر که آن را ادا کند بر نعمتش بیفزاید و هرکه در آن کوتاهی کند، نعمتش را در خطر نابودی قرار داده است». حق نعمت بنا بر دیگر سخن امام (ع) شکرگزاری است( نک:نامه۵۱) خداوند تعالی در ارتباط با فلسفهٔ شکر گزاری می فرماید: « هر کس شکر کند به نفع خویش شکر کرده و هر که ناسپاسی و کفران کند همانا خداوند بی نیاز و ستوده است. ( نک:لقمان/۱۲) و در آیهٔ ۷ سورهٔ مبارکهٔ ابراهیم می فرماید:«اگر شکر نعمت به جا آورید ، بر نعمت شما می افزایم و اگر کفران کنید عذاب من بسیار شدید است». به این ترتیب شکرگزاری همان کلید طلایی است که خداوند تعالی در اختیار ما قرار داده تا در گنجینه های مادی و معنوی او را بگشاییم و از آن بهره ببریم. در پاسخ به این پرسش که آیا می توان شکر همهٔ نعمت های الهی را به جا آورد امام(ع) می فرماید: حمد و سپاس خدای را که گویندگان یارای ستایش او را ندارند و کوشش گران از عهدهٔ ادای حق او( شکرگزاری) برنیایند( خطبهٔ۱) بنا بر فرمایش امام(ع) شکرگزاری تنها برای نعمت نیست به گونه ای که ایشان خدا را به هنگام بلا نیز می ستاید( نک: خطبهٔ۱۱۴) زیرا بلا و مصیبت همواره برای مجازات انسان نیست بلکه دلایل دیگری نیز بر آن مترتب است از جمله: _ تقویت اراده( نک:نامهٔ۴۵) _ آزمایش الهی(نک:خطبهٔ۱۳۲) _ از بین رفتن آثار گناهان( نک: حکمت۴۲) _ پاک شدن دل از رذائل اخلاقی( نک: خطبهٔ۱۹۲) چگونگی شکرگزاری شکر گزاری به سه شکل صورت می گیرد: ۱_ شکر قلبی تصور نعمت و باور این حقیقت. که تمام نعمت از آن اوست و ما همواره مدیون او هستیم. ۲_ شکر زبانی با بیان الفاظی چون الحمدلله، شکرأ لله شکر زبانی در نهج البلاغه بسیار دیده می شود. برای نمونه (نک:خطبهٔ۱) ۳_ شکر عملی بهره بردن از نعمت های الهی در مسیر اهدافی که برای آن آفریده شده ایم.( نک: حکمت۴۲۵) کلام آخر: در حکمت ۴۳۵ نهج البلاغه می خوانیم که حضرت می فرماید: خداوند بر آن نیست که در شکر را بر بنده ای بگشاید و فزونی نعمت را به رویش ببندد. زیرا خود فرمود: وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ وَ لَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابِي لَشَدِيدٌ «ابراهیم/۷) به عبارتی نعمت و شکر نعمت، لازم و ملزوم یکدیگرند. 🌐 https://nahjalbalaghah.ir/ 🆔 @nahjalbalaghah_ir